اربعینی بمانیم، نه اربعینی بشویم

یادداشتی از حجت الاسلام نیما ارزانی با عنوان «اربعینی بمانیم، نه اربعینی بشویم» را به نقل از شفقنا می‌خوانید:

از برجسته ترین نماد های زنده بودن مذهب شیعه، مکتب عاشورا است و اوج این حیات را می توان در عزای فرزند آخرین پیامبر الهی دید که نه فقط برای مسلمانان بلکه در منظر غیر مسلمانان هم از اهمیت ویژه ای برخوردار است.این ندای آزادی طلبی و حریت در کلام حسین است که دنیا را به شور انداخته و مکتب بزرگ عاشورا را در راس نماد تشیع و پایداری مذهب اهل البیت (ع) به گونه ای جلوه یافته است که نمود خود را امروز در کلام علما و اندیشمندان غیر مسلمان بهتر می توان یافت.

نام حسین (ع)، حرکت و نهضت او، آزاد اندیشان دنیا را چنان تحت تاثیر خویش قرار داده است که به گونه ای پس از گذشت قرن ها، هر روز در دید آنان پویاتر و گسترده تر می شود و در قرن حاضر نیز این امر ظهور و بروز بیشتری پیدا کرده است. چنانچه این گستره انتقال حس جهان بینی و تعلق حسین(ع) به عالم را می توان در پیاده روی اربعین دید. نهضتی جهانی به نام اربعین که طی سالهای اخیر توانست موجی عظیم و جدید را به نام حسین(ع) به راه بیاندازد و آزاد اندیشان جهان با هر دین و اندیشه ای را در مسیری پر از شور و شعور در طریق نجف تا کربلا، با خود همراه کند‌.

اما طی دو سال آخر، با توجه به شیوع ویروس کرونا و همه گیری آن در جهان، با گمانه زنی های فراوان پیرامون سلامت زائرین حسین (ع)، حضور غیر عراقی ها به زیارت اربعین، با محدودیت هایی رو به رو گشت و شمار بزرگترین اجتماع پیاده روی جهان را به شدت کاهش داد و فیض دوباره حضور عاشقان این مسیر را با چالش بزرگی مواجه نمود.

حال که دنیا از فیض این عطر دل انگیز معنوی محروم شده است و با محدودیت های جدی مواجه گردیده است، چه باید کرد؟ آیا جاماندگان، باید در شهر های خود پیاده روی کنند؟ موکب ها را تشویق به مواسات و هم دلی در این شرایط سخت کنیم؟ زیارت بخوانیم و با دلی پر غصه، ترنم اشک ها ی خود را احساس کنیم؟

به شخصه معتقدم در بحث زیارت، مکان و زمان معنایی ندارد و دل انسان مومن، هرکجا که بلرزد، متصل به دریای بیکران عشق می شود و دستش توسط حضرات معصومین(ع) گرفته خواهد شد، هرچند سفر و حضور در کنار مضجع شریف این حضرات و حاضر بودن زائران در این فضا بی شک به اوج رساندن پیام مشترک عاشورا کمک خواهد کرد. اما بر این باوریم کسی که قصد زیارت کرد حتی اگر جامانده شد نباید حسرت به دل راه دهد زیرا ما معتقدیم، انسانی که قصد کرده به نیتش رسیده و خود را باید از راه یافتگان حریم حرم امن امام عزیز بداند. لذا همان وظیفه ای که در پیاده روی اربعین بر او محول شده باید در اینجا هم برای خود متصور بداند. همانگونه که در اربعین موکب به پا نمودید، اینبار هم کمک و مساوات را به صورت ایستگاه صلواتی متحرک به دیگر عزاداران حسینی برسانید.
پیاده رفتن در شهر و روستاها برای رساندن کمک های مومنانه را مصداق همان پیاده روی بدانید و قدم هایتان را به نیت دیگران تقدیم کنید، آن وقت است که لذت دو حسنه را باهم خواهید برد، فیض پیاده روی، مواسات وهم دلی.

معتقدم اوج دلدادگی ما در روز اربعین و قرائت زیارت اربعین از راه دور یا نزدیک و سلام با محبت به ائمه خلاصه تمام کلام و جان مطلب خواهد بود و شکی نیست که سالار شهیدان ندای همگی را بی پاسخ نخواهد گذاشت.بی شک اربعینی شدن راحت است و اراده ای به رفتن و لبیک گفتن به دعوت امام است اما اربعینی ماندن نیاز به همت و ایمان قوی دارد.

حال در این سال که تعداد کمی از هم وطنان عزیزمان راهی این سفر عاشقانه شدن و به جای همگی نایب زیاره هستند وظیفه ما چیست؟

بیایید یک بار هم شده به هدف اربعین فکر کنیم. در اسلام و کلام ائمه(ع) بارها به تفکر کردن تاکید شده است. تا امروز ما چقدر به اربعینی ماندن و تکمیل راه و پیام زینب(س) تحقق بخشیدیم.؟لذا چقدر خوب است توسط خواص اهل علم اهداف اربعین تبیین شود صرف رفتن هر سال تعدادی به زیارت که کافی نیست آن چیزی که اربعین را ماندگار خواهد کرد همت ما به تحقق بخشیدن اهداف ارباب اربعین است. زینب(س) با پیاده روی راه حسین(ع) را ماندگار نکرد ، آنچه او را در این مسیر استوار نمود خطبه و سخنرانی های متعدد بعد از اربعین بود که توانست مکتب عاشورا را بنا نهد لذا امید است همگی ما در کنار دعای خاص حضرات معصومین(ع) برای تحقق یک دنیای بدون خشونت و ایجاد جامعه آرمانی مد نظرشان تلاش کنیم. باور داشته باشیم که دنیا بدون نگاه و کلام حضرات معصومین هیچ است و اگر بخواهیم جهانی عاری از خشونت و توام با صلح را تجربه کنیم راهی جز ماندن در مسیر اربعین نداریم ، پس اربعینی بمانیم فقط به فکر اربعینی شدن نباشیم.

انتهای پیام