وقت زیادی باقی نیست
علیرضا ایمانخانی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
خیلی دوست داشتم در مورد مذاکرات وین و تاثیر مستقیم آن بر زندگی مردم چند سطری نگارش کنم ولی معمولا جهت باور دوستان ناباور دلایل متعدد باید آورد تا گمان نکنند تحریم نعمت است و یا در سایه تحریم می‌توان رشد کرد و به استقلال در همه سطوح رسید.
ناگفته پیداست که ایران در منطقه خشک و نیمه‌خشک خاورمیانه واقع شده و به دلیل میزان کم بارش، عملا ایران را نمی‌توان کشور کشاورزی و یا دامداری نامید؛ البته خداوند به ملت ایران کم لطف نکرده، بزرگترین منابع هیدروکربن دنیا در زیر پای مردم ایران است (بر خلاف آمار دوستانی که عمدا یا سهوا روسیه را در رتبه اول جای می‌دهند) و البته منابع کانی و فلزی و…
مساله قطعا نگران‌کننده که عزیران ما در حاکمیت از آن غافل هستند، فرصت کم و زمان محدود برای استفاده از ظرفیت منابع زیر زمینی مخصوصا نفت و گاز است، دنیا به سرعت در حال جایگزینی انرژی های پاک، ارزان و در دسترس است؛ استفاده عجیب آلمان از نیروگاه بادی، فرانسه و اسپانیا از پنل‌های خورشیدی، ژاپن و آمریکا از خودروهای هیبریدی، تماما نشان‌دهنده میل و اصرار جهان به جایگزین کردن انرژی‌های ارزان و پاک است.
پس اصرار کشورهایی توسعه یافته‌ای مانند نروژ در صادرات نفت خام علی رغم داشتن ذخایر مالی کافی را باید هوشمندانه قلمداد کرد. همچنین شیخ‌نشین‌های خلیج فارس را نیز باید مد نظر قرار داد که با صادرات نفت و خرید تکنولوژی‌های بروز آینده خود را با استراتژی اقتصاد بدون نفت تدوین می‌کنند.
(طرح هایی مانند شهر توریستی دو هزار میلیارد دلاری عربستان بر بستر دریای سرخ، احداث بزرگترین مزرعه زیتون جهان در شمال عربستان به لطف آب شیرین کن و تلاش امارات عربی متحده در معرفی دبی به عنوان مقصد اول گردشگری خاورمیانه، و یا میزبانی قطر از جام جهانی فوتبال و…)
پس تمامی کشورهای صاحب هیدروکربن، سعی در فروش آن و جایگزینی با تکنولوژی هستند ولی متاسفانه مردم ایران به خاطر تحریم مجبورند اولا بسیار کمتر از سهم خود نفت بفروشند، دوم آن را بصورت قاچاق و ارزان بفروشند، سوم حق استفاده از پول آن را هم به دلیل تحریم بانکی ندارند و مجبور به تهاتر و اخذ کالا به جای ارز رایج هستند.
نوشتار بالا تماما بدان جهت بود که تیم مذاکره در جریان باشد که سخت‌گیری شما شاید از جهت آرمانی و انقلابی از دید خودتان مهم و حیثیتی باشد ولی نیک بدانید عملا چند سالی وقت برای رشد مناسب و فروش نفت و گاز باقی نمانده است.
ما حتی اگر همین امروز، موفق شویم که تحریم‌ها را برداریم سال‌ها طول می‌کشد که سفره مردم که کاملا خالی شده جبران شود و این یک حقیقت کتمان‌ناپذیر است و این یک مساله سیاسی و صرفا روکم کنی با آمریکا و غرب نیست!
باور داشته باشید بزرگترین دولت خوشحال از قفل شدن صادرات انرژی ما کشور عزیز شما روسیه است. این کشور بصورت انحصاری به اروپا خط لوله گاز دارد و هیچ وقت هم یک رقیب گردن کلفت نمی‌خواهد، پس ایدئولوژی کمونیستی ارزانی خودشان باد که سی سال است به زباله‌دان فرستادند و مردم ایران بعد از سال‌ها جنگ و تحریم رشد و پیشرفت می‌خواهد آقای مذاکره کننده با شما بودم عزیز متوجه شدی؟ شاید وقت تنگ باشد!
انتهای پیام
