از تهران تا وین
رضا صادقیان، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی با عنوان «از تهران تا وین» درباره‌ی مذاکرات احیای برجام نوشت:
آغاز و پایان هر کدام از دوره‌های مذاکرات وین در افکار عمومی آنقدر با حساسیت و بحث‌‌های بسیار همراه شده که انتشار کوچک‌ترین خبری با واکنش‌های قابل توجه در رسانه‌های رسمی و کاربران شبکه‌های اجتماعی داخل کشور روبرو بوده است.
بر خلاف برخی نظرات ناامید کننده و تکراری که از سوی تحلیل‌گران ابراز شده و می‌شود، به نظر می‌رسد ایران در حال نزدیک شدن به یک توافق است. خبری مبنی بر چگونگی این توافق و متن مستند آن در دسترس نیست، اما از واکنش‌های برخی روزنامه‌های داخل کشور و حدس و گمان‌ها درباره نامه یکی چهره‌های سیاسی به وزارت امور خارجه و مقام رهبری می‌توان حدس زد که درباره بسیاری از موضوعات در وین توافق حاصل شده است. در این میان سکوت مصحلت‌گونه برخی دیگر از چهره‌های سیاسی که در گذشته نه چندان دور مخالف جدی مذاکره و توافق‌های بین‌المللی بوده‌اند و طرفداران مذاکره با کشورهای اروپایی و آمریکا را با ادبیات رادیکال می‌نواختند و بعضا آنان را به عبور از خطوط قرمز و خیانت به منافع ملی دیروز و امروز کشور متهم می‌کردند، حال ترجیح می‌دهند با سکوت از کنار این توافق عبور کنند و گفته‌ها و مواضع گذشته خویش را به دست خاطرات بسپارند.
سکوت مخالفان مذاکره و برجام، معنایی جزء ساکت ماندن حتی پس از رسیدن به توافق در دولت سیزدهم را ندارد؛ به نظر می‌رسد این افراد تا پایان مذاکرات و بازگشت کشورهای طرف توافق به برجام، سکوت اختیار کردن را به اظهار نظر و اعلام نظرات متفاوت مقدم بدانند. اما آنان که در زمان حال همچنان از مخالفت و دوری از میز مذاکره و انتخاب راهی دیگر برای رسیدن به توافق سخن می‌گویند و با طرح برنامه‌های ذهنی و چیدمان طرحی که شاید هیچ‌گاه به واقعیت پیوند نخورد، خواهان کسب امتیازهای بیشتر از طرف‌های مقابل هستند. این افراد و گعده‌های سیاسی ناخواسته-خواسته راه خودشان را از سیاست‌های حاکمیت و دولت وقت جدا خواهند کرد. همان‌گونه که رسیدن به توافق برجام ارتباط مستقیم با سیاست‌های کلان حاکمیت داشت، رسیدن به یک توافق جدید در وین مرتبط با سیاست‌های نظام خواهد بود.
درباره سیاست‌های کلی نظام در حوزه سیاست خارجی بارها بیان شده که مذاکره کنندگان، وزارت امور خارجه و تمام دیپلمات‌های فعال در این مذاکرات مجریان سیاست‌های نظام هستند و هیچ‌گاه به عنوان سیاست‌گذار و افرادی که بتوانند طرحی دیگر دراندازند و راهی متفاوت را طی کنند، مطرح نبوده‌اند. بنابراین در هر کدام از سیاست‌های خارجی می‌توان از تصمیم نظام و یا حاکمیت سخن به میان آورد. در واقع سیاست خارجی آوردگاه رسمی دیدگاه‌های کلیت ساختار سیاسی است و ارتباطی با کنش‌ها و واکنش‌های وزیران امور خارجه، رییس جمهور و سایر چهره‌های دستگاه وزارت امور خارجه نداشته و ندارد.
تا کنون دقت و نظر بسیاری از تحلیل‌گران به اطلاعات منتشر شده در مذاکرات وین بوده است، اما می‌توان با نگاه به داخل و بروز برخی موضع‌گیری‌ها و واکنش‌ها به نتایج دیگری دست یافت. کاهش قیمت ارز طی یک ماه گذشته، واکنش تند یکی از نشریات به وزیر امور خارجه درباره مذاکره مستقیم با آمریکا، ارسال نامه مبنی بر مخالفت با مذاکرات وین، واکنش مثبت بازار، کاهش تقاضا در بازار ارز و… این همه حکایت از آن دارد که احتمالا گام‌های مثبت‌تری به سوی رسیدن به یک توافق حاصل شده است.
احتمالا دولت و سایر چهره‌هایی که این روزها به عنوان تصمیم‌گیرنده و سیاست‌گذار در دولت صاحب کرسی مدیریت شده‌اند در مقایسه با گذشته نه چندان دور با واقعیت‌های جامعه و مسائل اقتصادی آشناتر گشته و تلاش می‌کنند از رهگذر توافق وین بخشی از مطالبات اقتصادی شهروندان را در زمان زمام‌داری دولت سیزدهم پاسخ دهند؛ شاید این چهره‌ها راهی نمی‌جویند مگر رسیدن به یک توافق و متعادل کردن ارتباطات خارجی با سایر کشورها.
انتهای پیام
دقیقا همینطوره.
دقیقا مخالفان دیروز برجام و موافقان امروز، تازه با واقعیت‌های جامعه و مشکلات اقتصادی آشنا شده اند.کاش حالا که به فهم رسیده آمد از همه عذر خواهی کنند. افرادی که مذاکره کنندگان قبلی را خائن لقب دادند اگر رسماً عذرخواهی نکنند، از نظر ما مشتی بی دین و نان به نرخ روز خورند.