یادداشت فرزاد موتمن، کارگردان و منتقد سینما پیرامون «می تو» : با آن موافق نیستم اما با سرکوب آن به شدت مخالفم | در صورت رفتن مسیر اشتباه دست ها برای تهمت و افترا باز است

فرزاد موتمن طی یادداشتی اینستاگرامی نوشت: نميخواستم درباره ” مى تو ” يادداشتى بگذارم ، چون يك مرد ام و محصول جامعه اى مذكر هـستم . ” مى تو ” جنگى ست كه خود زنان بايد آنرا بجنگند اما نظراتى كه نمايندگان أصناف كارگردانان ، بازيگران و مديران توليد در ديدار با رئيس سازمان سينمائى بر عليه ” مى تو ” مطرح كرده اند من را بر آن ميدارد كه ١ – بعنوان يك فيلمساز از هـمين جا اعلام كنم كه آنچه مطرح شده نظر هـمه سينماگران نيست ٢ – بعنوان مردى كه به مطالعات سياسى علاقمند است و از نوجوانى تحولات جنبش زنان را در اروپا و امريكا دنبال كرده ، كوتاه درباره آن بنويسم . اوجگيرى جنبش زنان در اروپا و امريكا در دهـه هـاى شصت و هـفتاد (م) با درخواست هـائى دقيق ، صريح و مفهـوم هـمراه بود ، مثل : مزد مساوى براى كار مساوى / حق طلاق / حق كنترل بر بدن / حق سقط جنين / ساخت مهـد كودك در كارخانه هـا و ادارات و … اما ” مى تو ” پا به حيطه اى پيرامون سوء استفاده هـاى جنسى از زنان ميگذارد كه هـم بدليل پيچيدگى روابط زن و مرد و هـم بدلائل اخلاقى مرزهـاى صريحى ندارد و باعث ميشود كه گاه درباره آنچه اين جنبش مطرح ميكند نتوان دست به موضع گيريهـاى شفافى زد و از طرف ديگر از آنجا كه ” جرم ” را جستجو ميكند ، پاى پليس ، سازمانهـاى اطلاعاتى و نيروهـاى مسلح را به اتاق خواب هـا باز ميكند ، هـمچنين دست هـا را براى افترا زدن ، دروغ گفتن ، انتقام گرفتن و غيره … باز ميگذارد . شخصاً فكر ميكنم ” مى تو ” يك عقب نشينى بود . اما اين فقط نظر من است و اهـميتى ندارد زيرا بخواهـيم يا نخواهـيم اين جنبش وجود دارد . سينماى ايران بايد از آن بعنوان يك ” توفيق اجبارى ” استفاده كند . حالا كه مطرح شده ، بگذاريم ” سينما ” اولين اجتماعى باشد كه در اين كشور حداقل تلاش اش را بكند تا بالاخره راه هـمكارى با زنان را بياموزد . بجاى آنكه خواستار توقف اش باشيم ، بايد آنرا بپذيريم . زنان سينماگر يا نبايد اين جنگ را شروع ميكردند يا حالا كه شروع اش كرده اند بايد تا آخرين سرباز آنرا ادامه دهـند . هـر گونه عقب نشينى در شرايط حاضر اوضاع را برايشان از قبل هـم دشوارتر خواهـدكرد. تلاشهـائى كه در روزهـاى اخير براى پس گرفتن امضاهـاى ” هـشتصد نفر ” شده ميتواند نتايجى هـولناك براى زنان داشته باشد . شفاف و خلاصه بگويم : با ” مى تو ” موافق نيستم اما با سركوب و تهـديد آن كاملاً مخالفم . اجازه بدهـيم زنان سينما حرفشان را بزنند و آنطور كه صلاح ميدانند اقدام كنند. شايد ” مى تو ” بر خلاف آنچه در نگاه اول ممكن است بنظر بيايد ، براى سينماى ايران يك شانس باشد .

وی همچنین در استوری اینستاگرام خود با بازنشر یادداشتش نوشت: با تو مخالفم اما حاضرم جانم را بدهم تا تو حرفت را بزنی

انتهای پیام