صیانت از ملت یا رعیت؟!

سیدمحسن امامی‌فر، روزنامه‌نگار، در یادداشتی درباره‌ی طرح صیانت که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

آقاتهرانی، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس گفته است هدف از طرح “صیانت از فضای مجازی”، صیانت از مردم است.

صیانت به معنای نگهبانی و نگهداری زمانی معنا پیدا می‌کند که امنیت مردم در خطر باشد و در چنین شرایطی، محافظت از مردم وظیفه تمام ارکان حکومت است.

اما در موضوعی مانند فضای مجازی، صیانت از مردم به چه دلیل مطرح می‌شود؟ مگر مردم ایران صغیر هستند که قادر به تشخیص صلاح خویش جهت تعیین چگونگی الگوی مصرف فضای مجازی برای خود نباشند؟

متاسفانه تفکری میان برخی مسئولان در کشور وجود دارد که ریشه در نگاه قیم‌ مآبانه دارد و بر اساس آن، خود را قیم مردم می‌دانند. از نظر آنها مردم عقل کامل نداشته و قدرت تشخیص ندارند.

به همین دلیل است وقتی که مردم در یک انتخابات رقابتی، به نامزد مخالف تفکر آنان، رای می‌دهند، تمام مشکلات کشور را به نفهمیدن مردم و رای آنان ارتباط می‌دهند و از عبارت قرآنی «أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ» در مواجهه با مردمی که متفاوت از آنان فکر می‌کنند، استفاده می‌نمایند.

این جماعت از مسئولان خود را در هر شرایطی محق به دخالت در تمام شئون زندگی مردم می‌دانند، چرا که مردم را نه تنها در قامت “ملت”، که تنها پایه مشروعیت‌ساز برای دولت در مفهوم کلان خود است، نمی‌بینند، بلکه رعیتی می‌دانند فاقد توان تعقل و تفکر و در نتیجه خود را به عنوان قیم و ارباب آن‌ها در نظر می‌گیرند.

به طور مشخص آنها اعتقادی به ملت ندارند، چرا که ملت، اجتماع مردمی منسجم است با حق تعیین سرنوشت خویش که می‌توانند به دولت و دولت‌مردان مشروعیت و قدرت ببخشند و زمانی که ناکارآمدی آنها را در تحقق مطالبات خود مشاهده کردند، قادر به کنار زدن آنها و مشروعیت بخشیدن و قدرت بخشیدن به دولت‌مردان دیگر هستند‌.

مردمی با این مختصات، طبیعتن ولی نعمت دولت‌مردان می‌شوند، پس آن دسته از مسئولان نمی‌توانند نگاه قیم‌مآبانه به آنها داشته باشند و همواره باید در جهت جذب حمایت و رضایت حداکثری ملت تلاش کنند.

بنابراین این طیف از مسئولان برای پیشبرد اهداف و منافع خود که مخالف تفکرات و منافع ملت است، مردم را رعیت فرض می‌کنند. در ادبیات سیاسی نیز رعیت، نیاز به سرپرستی و صیانت دارد و حق دخالت در امور سیاسی ندارد و هیچ حقی نیز در تعیین سرنوشت خویش ندارد.

بشر بیش از سه قرن است که به عصر ملت – دولت رسیده است و مردم ایران انتطار دارند تمام مسئولان آنها را در قالب “ملت” ببینند، نه “رعیت”. ملتی که دارای حقوق مشخصی در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و … است و خواهان احترام مسئولان به مطالبات و تفکرات جامعه متکثر ایرانی است. مطالباتی که مسیر حرکت دولت‌مردان و مسئولان حکومت را مشخص می‌نماید.

دولت رئیسی اگر به واقع به مردم در قامت یک ملت با برخورداری از حقوق تام و تمام شهروندی اعتقاد داشته باشد و خود را نماینده ملت ایران می‌داند، باید قاطعانه در مقابل طرز تفکر دگماتیک و جزم‌اندیشانه برخی مسئولان که نگاه قیم مآبانه به مردم دارند، ایستادگی نماید.

دولت‌مردان نمی‌توانند به رای و نظر مردم ایران که در قالب یک ملت با تنوع فرهنگی و قومی در جغرافیای سرزمینی مشخص و با پشتوانه عظیم فرهنگی و تمدنی، زندگی می‌کنند، بی‌توجه باشند.

انتهای پیام