چند نکته‌ی علی سرزعیم درباره‌ی بیانیه اخیر مهندس موسوی

علی سرزعیم، پژوهشگر اقتصادی در یادداشتی تلگرامی نوشت:

کسی که در مقام رهبری جنبش و بخشی از
جامعه است باید بیش از آنکه در گذشته مانده باشد نگاه به آینده داشته باشد. آینده‌نگر بودن موجب می شود تا چشم آدمی به فرصتهای یارگیری، ائتلاف سازی و بده بستان (سازش) باز شود اما گذشته نگری موجب می شود آدمی در حساب کتاب گذشته بماند و نتواند این فرصتها را شکار کند. مضمون پیام آقای موسوی نشان داد که ایشان هنوز در قضایای 88 مانده است. قضایای تلخی که هیچ برنده ای نداشت اما هر چه بود گذشته و باید برای آینده ایران فکر و چاره جویی کرد نه اینکه به دنبال تصفیه حساب گذشته باشیم.

نکته دوم که از نکته اول ملهم می شود این است که منبع و خاستگاه موضع گیری رهبران سیاسی نباید کینه و حقد یا عصبانیت باشد. آدمی در چنین جایگاهی باید بتواند خودش را کنترل کند یا از دیگران کمک بگیرد تا بر احساسات منفی غلبه کند. برداشت من از محتوای نامه آن بود که از سرکینه و انتقام جویی نوشته شده است نه از روی خیرخواهی و یا نگاه ایجابی.

نکته سوم که در نکات قبل مستتر است این است که یک رهبر سیاسی باید دائما هزینه-فایده کند که یک موضع گیری چه هزینه و چه فایده ای دارد. قضایای سوریه تمام شد و ایران با همه هزینه ها موفق شد جریان مخالف را ناکام بگذارد. موضع گیری علیه موفقیت ایران در سوریه و طعنه زدن به سردار همدانی (و دیگر رزمندگان و شهدای حرم) چه نفعی دارد؟ چقدر می تواند به جمع هواداران اصلاحات سیاسی در ایران کمک کند؟ چقدر شکاف در میان هواداران اصلاحات سیاسی را تعمیق می کند؟ به باور من عقل و تدبیر حکم می کرد یا در این قضیه مناقشه انگیز وارد نمی شد یا به شکل مناسب تری ورود می کرد.

نکته آخر آنکه هنر ارتباطات کلامی و نوشتاری آنست که اصل کلام نباید فدای حاشیه شود. اگر شخص موضوعات حاشیه ای مطرح کند که اصل کلامش فدای آن حاشیه ها شود اشتباه بزرگی کرده است. به نظر من آقای موسوی در این نوشتار اشتباه بزرگی کرد.

انتهای پیام