پارادوکس قدرت نظامی ایران

عظیم محمودآبادی، روزنامه‌نگار در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

دولت‌های غربی و رسانه‌های وابسته به آنها در برابر قدرت نظامی ایران وضعیتی متناقض دارند؛ از نظر این رسانه‌ها قدرت نظامی ایران از سویی آنقدر ضعیف است که در کارزارهای خود در منطقه از اصابت حتی یک تیر به هدف هم عاجز است و از سوی دیگر اما یکی از بزرگ‌ترین قدرت‌های نظامی جهان (روسیه)، پیروزی‌های خود را در جنگی که هم‌اکنون درگیرش است مرهون صنعت نظامی ایران است!

روزنامه آمریکایی وال‌استریت ژورنال روز شنبه در یک گزارش اختصاصی به نقل از رادیون کولاگین یکی از فرماندهان نیروی زمینی ارتش اوکراین نوشت: «روسیه موفق شده با استفاده از پهپادهای ایرانی، خسارت قابل توجهی متوجه نیروهای اوکراینی کند».

هرچند اصل خبر ارسال پهپاد به روسیه توسط وزیر خارجه کشورمان تکذیب شد اما مقامات آمریکایی و برخی رسانه‌های این کشور با استناد به اظهارات برخی فرماندهان اوکراینی اصرار دارند ایران را عامل اصلی موفقیت‌هایی معرفی کنند که ارتش روسیه در کارزار اوکراین به آن دست یافته است!

از جمله در همین خبر، وال‌استریت ژورنال به نقل از کولاگین آورده است: «ارتش روسیه پهپادهای «شاهد 136 دلتا» را رنگ زده و از هفته گذشته از آنها با نام «گرانیوم2» استفاده می‌کند».

اما اهمیت خبر فوق تنها در این نیست که از نظر آمریکایی‌ها موفقیت‌های پوتین در اوکراین ناشی از دسترسی نیروهای روسیه به صنعت نظامی ایران است بلکه جالب‌تر از آن، پارادوکسی هست که در اخبار رسانه‌های غربی – به ویژه از نوع فارسی زبان آن – در پوشش اخبار مربوط به صنایع نظامی ایران به چشم می‌خورد.

پارادوکسی که به نوعی نشان دهنده تکلیف نامشخص رسانه‌های آمریکایی و اروپایی برای پوشش اخبار و ارائه تحلیل از پیشرفت صنعت نظامی ایران است.

چنانکه هر زمان نیروهای نظامیِ ایران، اقدام به عملیاتی نظامی با تجهیزات بومیِ ساختِ خود می‌کنند، رسانه‌های غرب – به ویژه فارسی زبانان – تلاش می‌کنند عموما آنها را اقداماتی ناموفق نشان دهند که کم‌ترین آسیبی به جبهه مقابل نرسانده و اساسا در هدف گیری خود ناموفق بوده است.

این سیاست رسانه‌ای آمریکا و متحدانش به ویژه پس از عملیات ایران در عین‌الاسد – پایگاه آمریکایی‌ها در بغداد – تشدید شد و تا کنون نیز ادامه یافته است.

اما شاید قدرت نظامی ایران را باید از لابه‌لای اخباری جست که ناظر به عملیات نیروهای غیر ایرانی با استفاده از تجهیزات نظامی ایران است.

از جمله آنها می‌توان به حملات حوثی‌های یمن، حزب‌الله لبنان، حماس فلسطین، حشدالشعبی عراق، … و به تازگی هم که ارتش روسیه اشاره کرد که بر اساس ادعای مقامات آمریکایی و متحدان‌شان توسط ایرانی‌ها تجهیز شده‌اند.

آری زمانی که حوثی‌های یمن اقدام به انهدام شرکت نفت آرامکو در عربستان کردند، گفته شد این کار با پهپادهای ایرانی انجام شده و با دقت بالایی به هدف خورده و برای مدت نسبتا زیادی تولید نفت سعودی را با چالش جدی مواجه کرد.

وقتی نیروهای حماس یا حزب‌الله، مواضع اسراییل را بمب‌باران – و بر اساس ادعای رژیم صهیونیستی این حملات با تجهیزات نظامی ایران انجام شد – خبری از ناموفق جلوه داده این عملیات‌ها نیست!

اکنون هم که پوتین در روسیه پیش‌روی‌هایی داشته عامل توفیق وی را نه ارتش روسیه، نه تجهیزات نظامی این کشور، نه قدرت هسته‌ای و نه … بلکه تنها برگ برنده وی، برخورداری‌اش از پهبادهایِ ساختِ ارگان‌های نظامیِ جمهوریِ اسلامی ایران معرفی می‌شود.

حال سئوال اینجا است چطور تجهیزات نظامی ایران وقتی مورد استفاده خودش قرار می‌گیرد، عموما ناموفق است و معمولا به اطراف هدف و نه مرکز آن می‌خورد و تلفاتی در پی ندارد اما وقتی همین تجهیزات مورد استفاده ارتش یا چریک‌های کشورهای دیگر قرار می‌گیرد از نگاه رسانه‌های فارسی زبان غربی، کاملا پیشرفته به نظر می‌رسد؟

واقعیت این است که این پارادوکس، ریشه‌ در سیاست دوگانه دولت آمریکا، متحدانش و رسانه‌های وابسته به آنها در برابر ایران دارد؛ از طرفی آنها قدرت ایران را – به ویژه در منطقه غرب آسیا علی‌رغم اعمال هر نوع فشار اقتصادی، سیاسی، نظامی و … – فزاینده ارزیابی می‌کنند و از طرف دیگر از جمله مهم‌ترین ماموریت‌های این رسانه‌ها ضعیف نشان دادن حاکمیت سیاسی ایران در اداره کشور و ارائه تصویری به غایت تیره و تاریک از آینده آن است. بنابراین طبیعی است که برای ارائه چنین تصویری نمی‌توانند از پیشرفت تکنولوژی نظامی ایران سخن بگویند. چراکه اگر پیشرفت صنعت نظامی آن هم در به روزترین ابعاد آن که شامل پهبادها، زیردریایی‌ها، ناوشکن و … می‌شود، به طور ضمنی تایید شود، ناخودآگاه این شائبه به وجود خواهد آمد که اگر ایران علی‌رغم همه تهدیدها و فشارها توانسته صنعت نظامی خود را تا این حد توسعه دهد، پس بعید نیست در فرصت‌های بعدی وضعیت اقتصادی خود را سر و سامانی دهد که بیدِ آن را بادِ هیچ تحریمی نلرزد.

اما از سوی دیگر این رسانه‌ها همزمان به ایران هراسی نیز نیاز دارند پس ناگزیر باید به نوعی نشان دهند که فن‌آوری نظامی ایران توانسته عامل مهمی در وضعیت اوکراین باشد و موفقیت‌های ارتش روسیه را ناشی از تجهیزاتی معرفی کنند که در خاک ایران و توسط نیروهای فنی ایرانی تولید شده است!

انتهای پیام