درباره‌ی واکنش‌های داخلی به تجمع برلین
ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، درباره‌ی برخی واکنش‌های رسانه‌های داخلی به تجمع برلین نوشت:
گردهمایی روز شنبه ایرانیان در برلین صرف‌نظر از کمیت و کیفیت و بافت شرکت کنندگان در این مراسم، با واکنش سریع و به روال معمول شتاب‌زده‌ی رسانه‌های دولتی همراه بود. گذشته از واکنش روزنامه‌ی جوان به این تجمع که با تهدید علنی دولت آلمان همراه بود، و صرف‌نظر از امار و ارقام ارائه شده که سعی در بی اهمیت جلوه دادن شمار معترضین داشت، و صدالبته رویکرد تحریف‌گرایانه صداوسیما، اما آنچه بیشتر حائز اهمیت نشان می‌داد، تلاش و تاکید برخی رسانه‌ها بر آمریت و عاملیت «سازمان مجاهدین خلق» یا به تعبیر معمول «منافقین» به همراه نیروهای مخالف جمهوری اسلامی از جمله سلطنت‌طلب‌ها، جریان‌های چپ و به تعبیر این رسانه‌ها گروههای تجزیه‌طلب و همچنین طیف‌های مختلف دگرباشان جنسی و جریانات فمینیستی است.
از جمله موارد در این خصوص می توان به یادداشت سایت تسنیم ارجاع داد که نوشت: «جدا از حضور همجنس‌بازان و تجزیه‌طلب‌ها، اوج قبح‌شکنی اپوزیسیون تریبون دادن به گروهک منافقین بود که تا پیش از این به‌دلیل تنفر از این گروهک در داخل کشور، تلاش می‌کردند با آنها مرزبندی داشته باشند اما بخشی از هماهنگی مراسم نیز در اختیار چپ‌گراها، گروهک منافقین و حامیان آنها قرار داشت»
حداقل به عنوان یک مطلع از مناسبات «سازمان مجاهدین خلق» با جریانات اپوزیسیون و همان اندازه از میزان بی اعتنایی، (اگر نگویم نفرت) شهروندان عادی مقیم اروپا و امریکا از سازمان مجاهدین، و استناد به فکت‌های دم دست و قابل دسترس همگان می‌توان ادعا کرد گردهمایی اخیر هیچ نسبت و تناسبی نه با خاستگاه‌های ایدئولوژیکی و نه حتی با تاکتیک‌های زیگ‌زاگی و موج‌سواری‌های معمول این سازمان در راستای بزرگ‌نمایی سیاسی نداشت. در این که سازمان تلاش دارد اعتراضات داخلی را به هر قیمت ولو انعکاس گزینشی در رسانه به اصطلاح «سیمای آزادی» مصادره کند، هیچ تردیدی نیست. نمونه‌ی سر راست این رویکرد را می‌توان در حذف عامدانه اعتراضات علیه حجاب اجباری و به‌طور مضاعف حذف تصاویر مربوط به برداشتن روسری توسط برخی معترضین اشاره کرد. ایضن حذف برخی شعارهایی که تداعی‌کننده بازگشت رژیم شاه به ایران بود. و صدالبته القای برخی شعارها که غیر مستقیم رنگ و بوی دشمنی با رژیم گذشته را تداعی می‌کرد.
از این فکت‌ها و نشانه‌ها گذشته، باید یادآور شد، اگر تظاهرات اخیر در برلین را گذشته از هر اختلاف نظر درباره کمیت و کیفیت آن، حداقل از منظر رسانه‌های خارجی وسیع‌ترین تجمع و در اهمیت آن از نگاه آنها بی بدیل بدانیم، باید یادآور شد چنین تجمعی حتی در قالب یک خبر ساده در صداوسیمای «سازمان مجاهدین خلق» منعکس نشد. آن هم درست در شرایطی که اغلب رسانه‌ها و شبکه‌های فارسی زبان از جمله بی بی سی، صدای امریکا، اینترنشنال و … به‌طور مستقیم این مراسم را پوشش تصویری و خبری می‌دادند، «سیمای مجاهدین» مشغول روضه‌خوانی وقایع اوین در قبل و بعد از انقلاب و پخش خاطرات رجوی از اوین گذشته بود.
دلیل انفعال آنان در قبال این راهپیمایی را بیش از هر چیز باید موضع تمامیت‌خواهانه و هژمونی‌طلبانه سازمان بر کلیت جریانات اپوزیسیون دانست. به این روحیه تمامیت‌خواهی اضافه کنید، جزمیت و دگماتیسم ایدئولوژیکی سازمان که علیرغم همه ادعاها در محترم شمردن رای و انتخاب مردم، همچنان بر آوردن «مریم مهرتابان» در مقام رئیس جمهور دولت آینده تاکید و اصرار دارد. به‌علاوه حضور رهبر ایدئولوژیکی که به تاکید مهدی ابریشم‌چی، هیچ توجهی به پائین‌تر از خود ندارد و فقط به خدا پاسخگو است.
گذشته از اینها سازمان در طی چهل سال گذشته و اقامت در اروپا علیرغم نامحدود بودن منابع مالی و سیستم رسانه‌ای وسیع، هرگز قادر به تجمیع یک گردهمایی چند هزار نفره از ایرانیان نشدند. جهت اطلاع یادآور شوم مهمترین تجمع سالیانه سازمان در چند دهه گذشته گردهمایی ویلپنت در پاریس و در یک سالن سرپوشیده بوده که به اذعان مطلعین حداکثر ظرفیت پنج هزار نفر را دارد. هر چند پر کردن آن سالن پنج هزار نفره هم داستان مفصلی دارد که جای روایت آن در این مختصر نمی‌گنجد. به اینها اضافه کنید لشکرکشی حداقل دو دهه سازمان در فضای مجازی و رسانه‌ای علیه رضا پهلوی و بعد از آن که او هژمونی رجوی را به هر دلیل رد و در مقابل او به‌صراحت موضع گرفت. به این موارد می‌توان ده‌ها دلیل ریز و درشت در ضدیت مجاهدین نه تنها علیه جریانات متنوع بازگشت نظام پیشین، که حتی علیه نزدیک‌ترین متحد استراتژیک خود یعنی سازمان فدائیان خلق، و سایر جریانات چپ از جمله حزب دمکرات، گروه حکمتیست‌ها و … اضافه کرد.
بر خلاف آنچه تسنیم و دیگر رسانه‌های داخلی در خصوص آمریت و عاملیت سازمان در این تجمع ادعا می‌کنند، باید یادآور شوم، این ادعا با هر قصد و نیتی مطرح شود (همانگونه که همواره در آمریت و عاملیت اعتراضات داخلی مطرح می‌شود) نتیجه‌ای جز گنده کردن جریانی که جامعه داخل و خارج ایران سال‌های متمادی است از آنها عبور کرده، در بر ندارد. کمااینکه در همین تجمع برلین هیچ رد و نشانی از حضور مجاهدین به چشم نمی‌خورد.
انتهای پیام
درود بر شرف نویسنده که حرف دل من رو زدی
یک معما دارو جوابش را بدید خواهشا : اسماعیلیون فراخوان این تظاهرات در المان ، کاره شهرورز ، همکار و رفیق آقای اسماعیایون در کانادا ، آقای ایلون کاتلر وکیل آقای شهروز و استاد ایشان ، وکیل مجاهدین یکی از عوامل خارج کردن مجاهدین از لیست تروریستی در امریکا ، حالا دو ضرب در ۲ می شود چهار
انتصاب به مجاهدین حربه نخ نما شده حکومت برای فریب بخشی از جامعه است که توان و امکان تحلیل اتفاقات و روابط بین گروههای مختلف را ندارند.
سازمان مجاهدین اگرچه تلاش میکنه که موج سواری کنه ولی در عمل پایگاه قابل ملاحظه ای بین فعالین خارج از کشور ندارد.
تظاهرات اول و بیست و دوم اکتبر که در مهمترین شهرهای جهان انجام شد به اعتبار دعوت آقای اسماعیلیون و انجمن دادخواهی بود. هرگروهی که میخواهد نظر مثبت اکثریت مردم را جلب کند راهی جز همراهی بی غل و غش با این جریان را ندارد.
مضافا معترضین و انقلابیون داخل کشور هم اگرچه از رهبری میدانی شبکه ای وباهوش و پشتیبانی سلبریتیهای مردمی موثری بهره مندند، در عین حال اقبال خوبی به آقای اسماعیلیون دارند.
ترکیب این دو بسیار مفید ، موثر و امیدوار کننده است