مناظره‌ی علی علیزاده با صادق زیباکلام از نگاهی دیگر

علیرضا ایمانخانی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

چند روزی بود که به خاطر شنیدن حواشی زیادی از یک مناظره سیاسی ما بین دو شخصیت ژورنالیستی، دوست داشتم این مناظره را  و یا با زبان علمی‌تر مجادله را  دیده و یا حداقل بشنوم.

از آنجایی که میزبان مجازی این مناظره یکی از معتبرترین دانشگاه های صنعتی کشور بود حدس زدم دو طرف به خاطر حفظ جایگاه علمی خود از بهترین و با کیفیت‌ترین ادبیات و مستندات  استفاده کنند.

طرف اول مناظره دکتر زیبا کلام، استاد سابق دانشگاه تهران و طرف مقابل علی علیزاده ‌چهره‌ی سرشناس فضای مجازی و ساکن در لندن بودند که بیشتر صبغه دفاع از سیاست‌های خارجی جمهوری اسلامی ایران را دارد و موضوع مناظره سیاست‌های نظام درباره اسرائيل بود.

بزرگترین اشتباه که در بدو امر  به چشم می‌خورد انتخاب مجری و داوری بسیار  ضعیف برای انجام این مناظره بود.

ایشان در تقسیم وقت، تقطیع سخن، تذکر به طرفین مناظره هیچگونه دقت و تخصصی نداشت و فضایی که بیشتر از ده هزار ببنده برخط و قطعا هزاران ببینده و شنونده در آینده را خواهد شد شاهد استفاده ادبیات بسیار سخیف از سوی یکی از طرفین مناظره را داشت که چندین بار هوشمندانه و البته رندانه با سوالات مختلف وقت طرف مقابل را اشغال می‌کرد.

جناب علیزاده بسیار غیر مودبانه، بدون اینکه احترام سن و سال و حتی کسوت استادی دکتر زیباکلام را رعایت کند با ادبیات بسیار سخيف و تهاجمی کلام دکتر زیباکلام را قطع کرده و موارد اتهامی و غیر معمول در فرهنگ سیاسی و عرف  را نصیب ایشان می‌کرد و ایشان را عامل غرب، مدافع صهیونیست،  و حتی بلندگوی تل آویو می‌نامید.

متأسفانه در ما بین این  سه ساعت مناظره مجری برنامه حتی  یکبار هم به علیزاده بابت این رفتار خارج شان و قطع کردن کلام طرف مقابل تذکر  نداده و حتی به نظر می رسید به خاطر نزدیکی دیدگاه رضایت ضمنی هم از این رفتار  داشت.

جالب اینجا بود کسی طرف مقابل را عامل غرب می‌دانست که خود ساکن لندن بوده و از بدو جوانی به دلیل واهی، خود را ممنوع الورود به ایران می‌داند ولی طرف مقابل که خود فارغ التحصیل انگلیس بوده و چندین پیشنهاد تدریس در دانشگاه های آنجا را داشته غرب را رها کرده و از تهران با ایشان در لندن مناظره می‌کرد!

واقعا با این دفاع جانانه که علیزاده از لایه تند سیاست‌های خارجی کشور می‌کرد و بسیاری از مسئولان ایران را در این چهل سال جاسوس غرب می‌دانست چندین و چند سوال مهم به ذهن مردم و از جمله نگارنده می‌رسد که طرح آن خالی از لطف نیست.

اول. ایشان  باید خیلی شفاف و روشن و متقن  دلایل ممنوع الورود بودن خود به ایران را عنوان کند تا مشخص شود که چرا نظام از چنین  مدافع ستبری محروم شده و این استدلال ایشان که دلیل خروج ایشان، تذکر گشت ارشاد و دستگیری ایشان به خاطر مدل مو بوده  کمی خارج از منطق و خنده آور است یا حقیقت؟

دوم. آقای علیزاده ساکن لندن بوده و مدارج عالی خود را در این کشور گذرانده و از آزادی گسترده در ایران بر خلاف غرب سخن می‌گوید که ظاهرا با این اتفاقات رخ داده بر ایشان دچار تناقض است و قطعا همین که ایشان در لندن نشسته و نقد فلسفه غرب می‌کند خود دلیل محکمی بر بطلان نظر ایشان است؟!

سوم. بسیاری از کسانی که با ایشان حشر و نشر داشتند اعتقاد دارند که ایشان از نظر اعتقادات مذهبی تهی بوده و صرفا به خاطر اعتقادات چپ گرایانه و ضد امپر یالیستی به صورت تاکتیکی از سیاست های خارجی نظام دفاع می‌کند. قطعا ایشان می‌تواند پاسخگوی این سوال باشد؟

البته حتی در صورت پاسخ به سوالات مطروحه، ایشان باید متوجه شود که سیاست‌های مقاومتی که برایش لذت بخش است برای بسیاری از مردمی که تحت تاثیر این سیاست‌ها هستند بسیار مشکل زا و طاقت فرسا بوده و از بسیاری از امکاناتی که ایشان در  لندن برخوردار بوده محروم هستند و اگر ایشان خیلی از این کردار و سیاست‌ها خشنود هستند به ایران تشریف آورده و در تهران و کنار مردم طعم این سیاست‌ها را بچشد نه در لندن و با امکانات فراوان!؟

قطعا بعد از بیست سال مسولان قضایی هم پرونده موهای بلند ایشان را یا مختومه کرده و یا به احترام این دفاعیات محکم ایشان از این پرونده عبور خواهند کرد! و قطعا هیچ مشکلی برای ورود به ایران نخواهد داشت.

در آخر نقدی هم به دکتر زیباکلام وارد است. ایشان که در همان بدو امر متوجه نوع کلام علیزاده شدند و متوجه شدند که  طرف مقابل ادب مناظره را رعایت نمی کند و اگر به  احترام چند هزار ببینده و شنونده حاضر به ترک جلسه نشدند باید می‌دانستند  سیاست کاملا تدافعی و سکوت به هیچ وجه کارساز نبوده و خیلی‌ها  گمان می کنند که یا ایشان  از نظر علمی چیزی در چنته نداشته و یا سیاست تهاجمی علیزاده حریف را منکوب کرده است و به نظر نگارنده در تقابل چنین شخصیتی یا باید به هیچ وجه حاضر نشد و شخصیت خود را حفظ کرد و یا بعد از تذکر چند باره به مانند خودش رفتار کرد تا درس عبرتی شود برای  برای جلسات و رخدادهای بعدی.

انتهای پیام