فراموشی‌های پُر ایراد

رضا صادقیان، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی نوشت:

رواج ادبیات تهاجمی و عصبیت‌های فوران‌کرده در فضای مجازی و شماری از نشریات کشور با دیدگاه‌های اصولگرایی که بعد از نامه‌نگاری رییس جمهور در پی لغو سخنرانی علی مطهری انجام شد بسیار خطرناک است.

متداول شدن این ادبیات آینده خوبی را نمایان نمی‌کند. سخنان بیان شده نقد ریاست جمهوری نیست، نفی جایگاه است. گویا مقام حقوقی رییس جمهور را به دست فراموشی سپرده و هر کلمه و عبارتی را که صحیح می‌دانند بیان می‌کنند. برخی از صفحات مجازی آنقدر آش را شور پختند که حتی در نگاه دوستان دیروزشان ره به ناکجاآباد سپردند.

گویی فراموش کردیم و یا خودمان را به خواب گران زدیم. شخص رییس جمهور، رییس قوه مجریه در جمهوری اسلامی ایران است، بخشی از حاکمیت به حساب می‌آید و مهمتر آنکه متن حقوقی از جایگاه بی‌خدشه ایشان حمایت می‌کند.

مهم طرفداری و هواداری یک فرد و یا جریان از مقام ریاست جمهوری نیست، در مسند رییس جمهور وی قبل از آنکه به عنوان یک شخص تعریف شود دارای جایگاهی است که قانون پشتوانه آن است.

حسن روحانی براساس بند بند قانون رییس جمهور تمام مردم ایران است آنگونه که احمدی‌نژاد بود و آنچنان که خاتمی هشت سال اهرم قوه مجریه را در دست داشت، حتی کسانی که در دورترین نقطه از کره‌زمین زندگی می‌کنند ولی تابعیت نظام جمهوری اسلامی ایران را دارند، در حال حاضر روحانی رییس جمهور آنها هم هست، حتی اگر در روز روشن‌ روحانی را رییس جمهور خودش نداند.

عده‌ای ادب گفتاری، نوشتاری و دقیق نگریستن را به کنار نهاده‌اند و با بدترین لحن ممکن دولت را مورد حمله قرار می‌دهند. شاید امید داشته باشند با این حمله‌های سهمگین دولت آینده را سهم خود کنند، ولی به این نکته ظریف دقت نمی‌کنند، جایگاهی که خودتان با دستان خویش بی‌ارزش و مقام حقوقی‌اش را به کلی فراموش می‌کنید و هر روز تلاش دارید بخشی از این جایگاه را زخمی و خراشیده کنید مطمئن باشید با دستان خویش ارزش و مرتبه این مقام را از منظر شخص و هم نگاه حقوقی به سوی زوال سوق می‌دهید.

شاید علاقه‌ای به تخریب این خانه نداشته باشید، ولی دستاورد شما چیزی بیش از این نخواهد بود.

اگر امروز دولت روحانی تخریب شود، اگر وی را با بدترین ادبیات تهاجمی و نفی کننده بنوازیم و راهی برای نقد و بازخوانی رفتار دولت‌ به صورت علمی و غیرجنجالی انتخاب نکنیم کار را برای سکان‌داران بعدی این مقام بیش از همه دوره‌ها سخت‌تر خواهیم کرد.

جایگاه ریاست جمهوری را به عرصه جدل‌های بی‌پایان و ایرادهای بی‌معنا خلاصه کرده‌ایم، گویا از معنای دولت و ریاست جمهوری فقط حمله کردن و نفی را آموخته‌ایم. گردابی می‌سازیم که ناخواسته دیگران را نیز با خود به ژرفای دریا خواهد برد.

گمان داریم با این حمله‌های بی‌امان به دولت وقت کار خیر و دولت فعلی را به راه درست هدایت می‌کنیم ولی خروجی این حمله‌ها ناچیزتر از تصور ماست. گویا شماری از دوستان اصولگرا در حال خراش دادن،‌ خالی کردن دولت از ‌معنا و بی‌ارزش کردن ساختار حقوقی خودمان شدند. اندکی احتیاط بد نیست.

انتهای پیام