نگاهی به بزرگترین چالش والیبال؛ غرور بازیکنان

لوزانو هم مانند کواچ از تیم‌ملی والیبال کشورمان کنار گذاشته شد و حالا فدراسیون به دنبال گزینه دیگری برای هدایت تیم‌ملی ایران است.

فاطمه پاقلعه نژاد در خبرآنلاین نوشت: سرمربی تیم ملی والیبال بار دیگر تغییر کرد. این بار لوزانوی آرژانتینی می رود تا مربی دیگری جای او بیاید. مربی دیگری که مشخص نیست چند ماه دوام خواهد آورد و آیا از پس بازیکنان تیم ملی والیبال ما برخواهد آمد یا خیر؟ لوزانو که تنها سه ماه پیش از المپیک تیم ملی را تحویل گرفت و آن را به المپیک 2016 برد تا یک رویای 52 ساله را برای مردمی که حالا دیگر والیبال را هم به اندازه فوتبال عاشقانه دوست دارند برآورده کند. رویایی که به واقعیت تبدیل شد اما نشد  که با بالا رفتن تیم از مرحله گروهی شیرین تر شود و بعد از انجام چند بازی تمام شد و تیم به ایران برگشت.

حالا و در جلسه روز گذشته هیات رئیسه فدراسیون والیبال تصمیم بر این شد تا لوزانو هم برود و گزینه های جدیدی برای انتخاب جانشین او بررسی شوند. گزینه هایی که داورزنی درباره آنها در گفت و گو با خبرآنلاین گفته بود: «گزینه هایی برای جانشینی لوزانو داریم که فعلا در حال بررسی آنها هستیم، گزینه هایی که اگر نام آنها را بشنوید شگفت زده خواهید شد اما فعلا باید تا تعیین تکلیف آقای لوزانو صبر کنیم و بعدا درباره گزینه های جدید صحبت کنیم.»

امشب اما سه گزینه از سوی هیات رئیسه فدراسیون والیبال مطرح شده اند. گزینه هایی که با هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند و با هر کدام اگر به نتیجه برسیم از جهاتی برای آینده تیم مان مفید و موثر خواهند بود. آناستازی ایتالیایی، استیو ؟؟؟ بلغار و مندرز آرژانتینی گزینه های معرفی شده از سوی فدراسیون هستند.

آندره آ آناستازی

آناستازی 56 ساله تقریبا گزینه همیشگی هدایت تیم ملی ایران است. هر بار صحبت از رفتن یک سرمربی و آمدن سرمربی جدید می شود نامی هم از این ایتالیایی پرافتخار به گوش می رسد. نامی که بارها از سوی فدراسیون والیبال ایران با او مذاکره شده اما هر بار به دلیلی این مذاکره ناکام مانده است. آخرین بار و پیش از آمدن لوزانو، آناستازی یکی از گزینه های اصلی سرمربی گری تیم ملی ایران بود اما مذاکره با او به یک دلیل ناکام ماند. شرط ناستازی برای پذیرفتن هدایت تیم ملی ایران برگزاری تمرینات تیم ما در لهستان بود تا این سرمربی ایتالیایی همزمان به تمرینات تیم باشگاهی اش هم برسد. شرطی که فدراسیون والیبال نپذیرفت و در نهایت و با وجود رزومه چشم نوازتر و کارنامه پربارتر آناستازی، لوزانو برای هدایت تیم ملی در راه رسیدن به المپیک انتخاب شد. حالا اما باز هم آناستازی در لیست گزینه های فدراسیون قرار گرفته. این بار اگر شرط و شروط عجیبی نباشد و مربی ایتالیایی از تیم باشگاهی اش دست بکشد شاید بالاخره او را در کسوت سرمربی گری تیم ملی ایران در راه رسیدن به المپیک 2020 توکیو ببینیم. چرا که داورزنی پیش از این در گفت و گو با خبرآنلاین از انعقاد قرارداد 4 ساله با مربی بعدی تیم ملی گفته بود. قراردادی که بدون تغییر مربی تیم ملی ما را به المپیک و احتمالا سکوی آن خواهد رساند.

مارسلو مندز

مندز اگر به عنوان سرمربی تیم ملی ایران انتخاب شود سومین آرژانتینی است که این مسوولیت را برعهده می گیرد. موفقیت های شیرینی که با هموطن او ولاسکو در تیم ملی ایران تجربه شد شاید یک آیتم موثر در انتخاب او باشد. غیر از این البته مندز ویژگی های دیگری هم دارد، او پرافتخارترین مربی باشگاهی جهان است. مربی آرژانتینی ای که برخلاف همه آرژانتینی ها با برزیلی ها خوب کنار آمده و در چهار سالی که در باشگاه ساداکروزیرو این کشور به عنوان سرمربی حضور دارد، سه بار تیمش را به مقام قهرمانی باشگاههای جهان رسانده تا حالا لقب پرافتخارترین مربی باشگاهی جهان را در کارنامه داشته باشد. گرچه کار فدراسیون ایران برای انتخاب او وقتی سخت می شود که او به عنوان یکی از گزینه های اصلی سرمربی گری تیم ملی لهستان هم مطرح باشد.

رادوستین استویچوف

مربی بلغار 47 ساله که سالهای طولانی در سری Aوالیبال ایتالیا حضور پررنگی داشته است و با تیم ترنتینو بارها قهرمانی لیگ و جام حذفی ایتالیا را کسب کرده سومین گزینه پیشنهادی فدراسیون برای تیم ملی والیبال کشورمان است. گزینه ای که شاید تنها به دلیل سن کمی که دارد از سوی پیشکسوتان والیبال خیلی مورد توجه قرار نگیرد. پیشکسوتانی مثل دکتر ابراهیم که درباره سن مربی در گفت و گو با خبرآنلاین گفت: خیلی مهم است که سرمربی با بازیکن ها اختلاف سن داشته باشد. کواچ علم فنی بالایی داشت ولی همبازی بچه ها بود و نمی توانست آنها را مدیریت کند. لوزانو اما سنش بالا بود ولی انضباط سنی لازم را نداشت.

حال باید دید گزینه انتخابی فدراسیون آیا واقعا از بین این سه گزینه خواهد بود یا در روزهای آینده گزینه های جدیدی مطرح خواهند شد؟ شاید هم اینها برای ردگم کنی باشد و داورزنی برگ آسی برای رو کردن داشته باشد تا نگاهها را به خود جلب کند. گزینه ای که علاوه بر رساندن تیم ما به المپیک در 4 سال آینده امید دیدن تیم بر روی سکوی المپیک را هم برایمان زنده کند.

انتهای پیام