محمود صادقی: نمی خواستم در ابتدای راه اسیر حاشیه شوم

دکتر محمود صادقی، نماینده تهران درباره ی نوع رفتار خود در روزهای اخیر می گوید: هم نگران جامعه، نظام، منافع ملی، اصلاح طلبان، فراکسیون و… بودم؛ هم نمیخواستم مجال سوءاستفاده به بدخواهان اجنبی و داخلی بدهم.

به گزارش انصاف نیوز، آقای صادقی درباره یادداشت تلگرامی محمدجواد روح با عنوان «دفاع صادقانه از قانون؛ عبور از منیت به مدنیت» که حرکت او را تحلیل کرده بود، توضیح داد:

«حقیقتا من خیلی تلاش کردم این موضوع جنبه شخصی پیدا نکند.

می توانستم قهرمان بازی دربیاورم؛ اما هم نگران جامعه، نظام، منافع ملی، اصلاح طلبان، فراکسیون و… بودم؛ هم نمیخواستم مجال سوءاستفاده به بدخواهان اجنبی و داخلی بدهم.

من وظایف و دستور کارهای بزرگی برای خودم و بویژه برای فراکسیون شفاف سازی تعریف کرده ام و حالا تازه آغاز راه است.

نمیخواستم در آغاز راه اسیر حاشیه ها بشوم.

از همه مهمتر، نمی خواستم سرنوشت این جریان و خودم را به حوادث و وقایع غیرقابل پیش بینی و آن هم و در یک جمله، خواستم مدیریت این مسیر از دستم خارج نشود».

دفاع صادقانه از قانون؛ عبور از منیت به مدنیت

✍ محمد جواد روح

✍ تنش ها میان دو بخش نظام سیاسی بار دیگر بالا گرفته است. شکاف ساختاری ناشی از دوگانگی منابع قدرت که در دوران اصلاحات بویژه از سال 1379 تا 1384 به شکل جدی خود را نشان داد؛ بار دیگر زمینه ظهور و بروز یافته است.

✍ البته، در تمام سال های پس از 1384 هم این دوگانگی قدرت به شکل غیرمستقیم ظهور و بروز داشت.

✍ مجموعه تلاش هایی که در همه این سال ها برای جلوگیری از بازگشت دوران اصلاحات با استفاده از ابزارهای مختلف صورت گرفت؛ در چارچوب این تحلیل کلان قابل تبیین است.

✍ با این حال، اصلاح طلبی برخلاف گفتمان جریان رقیب، گفتمان و حتی نیرویی سیاسی نیست که در بند قدرت باشد.

✍ اصلاحات (بعنوان گفتمان) و حتی اصلاح طلبان (به مثابه احزاب و نیروهای سیاسی ذیل این گفتمان) همچنان و با گذر از فرازونشیب های 20 ساله، علیرغم همه نقدها، محدوديت ها، فضاسازى ها و فشارها همچنان آنقدر اعتبار، سرمایه اجتماعی و حتی مرجعیت اجتماعی دارند که بدون حضور در قدرت هم، پتانسيل و ظرفيت بالقوه برای جلب و جذب بدنه اجتماعی را داشته باشند.

✍ هرچند جای این بحث اینجا نیست؛ فقط در پرانتز می گویم طیف اصلی و محوری جریان احمدی نژاد هم در حد خود این ظرفیت و پتانسيل را داراست. (دراین باره به مقاله ام در شماره اخیر مهرنامه مراجعه فرمایید).

✍ همین پتانسيل و ظرفیت بالقوه اجتماعی و هژمونی گفتمانی جریان اصلاحات بود که باعث شد این نیرو در شرایطی کاملا مسلوب الید و به سان رستمی با یک دست اسلحه (آن هم بظاهر عاریتی!)، در سال 1392 بار دیگر فرصت ابراز وجود و بازگشت آرام و نسبی به قدرت را پیدا کند.

✍ انتخابات مجلس دهم و پیروزی بزرگ اصلاح طلبان در تهران و اغلب شهرهای بزرگ، این بازگشت را پررنگ تر ساخت و علاوه بر تفوق گفتمانی، توان سازماندهی و ساختار ائتلافی این جریان را به نمایش گذاشت.

✍ برخی اشتباه ها و بی تجربگی ها در ابتدای کار مجلس دهم، تا حدی نگرانی جریان مقابل را کاست و حتی امید بستند به اینکه ناپختگی ها و ضعف های فراکسیون امید، بدنه اجتماعی جریان اصلاحات را ناامید سازد و به انزوا براند.

✍ جلسه رای اعتماد به سه وزیر پیشنهادی حسن روحانی اما، نقطه ناامید شدن جریان مقابل از فراکسیون امید و نشانه بارز تقويت و بهبود روند فعالیت های آن بود.

✍ علاوه بر رای قابل توجه مجلس به هر سه وزیر، مباحث مطرح شده در این جلسه پارلمان بسیاری از تابوها و ذهنیت های برساخته پس از سال 1388 را فرو ریخت و مهمتر آنکه نشان داد مجلس دهم، فقط یک علی مطهری ندارد.

✍ جریان مقابل خیلی زود واکنش های تند و شتابزده خود را آغاز کرد. چنانکه یکی از سخنگويان روحانی راست رادیکال صریحا اعلام کرد که “فتنه امروز در خانه ملت است”.

✍ اتفاقات اخیر از ماجرای مشهد تا امیرآباد تهران را باید در این چارچوب تحلیل کرد و راهبرد مناسب را برای مقابله با آن پی جست.

✍ البته، سطح تحلیل دیگر ماجرا که به برخی شخصیت ها و مسئولان بازمی گردد نیز، قابل انکار نیست.

✍ اما حتی اگر ماجرا را به این سطح تحلیل، تقلیل دهیم؛ باز هم راهبرد مواجهه تقريبا مشابهی پیش روی جریان اصلاحات خواهد بود.

✍ من به احترام نماینده اصلاح طلب و حقوقدان تهران، تعبير “دفاع صادقانه از قانون” را برای این راهبرد انتخاب می کنم.

✍ “دفاع صادقانه از قانون” البته حرف جدیدی نیست. هدف انقلاب مشروطيت، مبنای نهضت ملی شدن نفت، رویکرد مبنایی انقلاب اسلامی و از همه مهمتر، شعار اصلی و اصیل اصلاحات دوم خرداد چیزی نبوده و نیست جز: “دفاع از حاکمیت قانون” و “قانونگرایی”.

✍ دفاع از حاکمیت قانون درعین حال، باید “صادقانه” هم باشد. یعنی، اگر اصلاح طلبان در درون یا بیرون قدرت، خود دچار هرگونه تخلف از قانون شدند؛ برخورد قبیله گی با ماجرا نکرد و در واقع: “آرمان و راهبرد اصلاحات را قربانی اصلاح طلبان نکرد”.

✍ همچنین، فراموش نباید کرد که اصلاحات گفتمانی است که برای هژمونیک شدن، احتياج به شنیده شدن و در نتیجه، فضایی آرام دارد.

✍ اصلاحات گفتمانی عقلانی است و در نتیجه، باید با ملایمت، خویشتنداری و در فضایی بدون تنش بیان شود. برخلاف گفتمان دلواپسان و راست رادیکال که مبتنی بر هیاهو و به زعم خود، “انقلابی گری” است و هرچه غبارها در فضای سیاسی بیشتر شود و آتش فتنه بالاتر رود، آنان نان بیشتری به تنور خواهد چسباند.

✍ از این منظر هم، رفتار محمود صادقی را می توان نشانه ای از “دفاع صادقانه از قانون” خواند.

✍ اولا، صادقی از حق قانونی نمایندگی و الزامات مصونیت پارلمانی در برابر برخوردهای غیرقانونی و فراقانونی دفاع کرد. ثانیا، کوشید علیرغم شرایط عجیب زمانی، در کمترین زمان از همه ابزارهای تشکیلاتی و رسانه ای اصلاح طلبان برای دفاع از قانون استفاده کند. ثالثا، با پیام کوتاه اما صریح و مبتنی بر عقلانيت خود، از بالا گرفتن تنش و بهانه دادن برای فضاسازى به مخالفان خودداری کرد.

✍ آنچه محمود صادقی، مجموعه فراکسیون امید و متحدان آن در دولت و مجلس، رسانه ها و بدنه اجتماعی شب گذشته صورت دادند؛ نشان داد که جریان اصلاحات به عقلانيت و تجربه لازم برای مواجهه با بحران سازان رسيده است.

✍ اگر حرکت ائتلافی در سال های 92 و 94، نشانه درس آموزی از اشتباه های درون جناحی سال های 81 تا 84 بود و پیروزی های مهمی را برای جریان اصلاحات به همراه آورد؛ جا دارد تجربه آموزی از تحولات پس از دوم خرداد و در رخدادهای غیرانتخاباتی هم مورد توجه قرار گیرد تا تیغ های تیزشده، بهانه ای نیابند و لاجرم به نیام بازگردند و در مرحله بعد، صاحبان آنها ناچار به گفتگو و تعامل شوند.

✍ اما نکته مهمی هم در این میان وجود دارد و آن، اینکه: شرط مواجهه موفق با بحران سازی ها و پيشبرد راهبرد “دفاع صادقانه از قانون”، عبور از “منیت” به “مدنیت” است.

✍ همه چهره ها و شخصیت های اصلاح طلب و متحدان اعتدالگرای آن، همواره باید مورد احترام باشند. اما نباید فراموش کرد که جایگاه اصلاح طلبی و تثبیت گفتمانی و پيشبرد راهبردی آن، از همه اصلاح طلبان بالاتر است.

✍ قرار نیست و نباید پروژه اصلاحات به بهانه برخی قهرمان نمایی ها و مواجهه های رادیکال اشخاص، ضربه بخورد و در موقعیت ژلاتینی خود، بار دیگر عقب نشینی کند و تحت فشار قرار گیرد.

✍ “عبور از منیت به مدنیت” نکته ظریفی است که حتما باید آن را در روند پيشبرد راهبرد “دفاع صادقانه از قانون” مدنظر قرار داد. چراکه گاه اشتباه و انحراف در سطح راهکار (تاکتیک)، راهبرد (استراتژی) را به بن بست می کشاند.

انتهای پیام