حقایقی از «به رنگ ارغوان» به بهانه نمایش تلویزیونی

محمد تاجیک در سینما سینما نوشت: شبکه آی فیلم ،امشب  یعنی پنج شنبه شب اقدام به نمایش فیلم به رنگ ارغوان از ساخته های ابراهیم حاتمی کیا  کرد .

به رنگ ارغوان از آثار شاخص حاتمی کیا به شمار می رود که پس از گذشت پنج سال از زمان ساخت، رفع توقیف و در سال ۸۸ در سینماهای کشور به نمایش درآمد. این فیلم برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم، بهترین کارگردانى، بهترین فیلنامه، بهترین فیلمبردارى و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر می باشد.

داستان به رنگ ارغوان از جایی آغاز می شود که شفق یکى از اعضاى گروه سیاسى که اوایل انقلاب از ایران خارج شده، تصمیم مى گیرد براى دیدن دخترش ” ارغوان” به ایران بازگردد. یکى ازمأمورین امنیتى نیز قرار است با کنترل ارغوان، شفق را به دام اندازد…

حمید فرخ نژاد، خزر معصومى، رضا بابک، کوروش تهامى و … در این فیلم به ایفاى نقش مى پردازند.

/ماجرای وساطت هاشمی رفسنجانی برای رفع توقیف به رنگ ارغوان/

سید جمال ساداتیان  تهیه کننده به رنگ ارغوان ، در بهمن ۸۸گفت وگویی با گلاویژ نادری در هفته نامه ایران دخت کرده و روایت جالبی  از رایزنی با آیت الله هاشمی رفسنجانی در چند سال پیش برای رفع توقیف این فیلم بازگو کرده است .

/وساطت رفسنجانی و روحانی /

ساداتیان بااشاره به توقیف این فیلم در چند سال قبل گفته است : در آن زمان من سعی کردم از طریق شورای امنیت ملی و آقای رفسنجانی در مجمع تشخیص مصلحت این قضیه را پی گیری کنم هم آقای روحانی که دبیر شورای عالی امنیت ملی بودند و هم آقای هاشمی وساطت کردند . اما افاقه نکرد و توصیه هایشان نمی دانم به چه دلیل اجرایی نشد .

/نمی دانم چرا روحانی قاطعیت لازم را نداشت /

ساداتیان  درادامه این گفت وگو افزوده :آقای روحانی با بعضی از معاونانشان و روسای کمیسیون های شورای امنیت ،فیلم را دیدند ودر آنجا هم فیلم مخالفان وموافقانی داشت نمی دانم به چه دلیل آقای روحانی آن قاطعیتی را که لازم بود را اعمال نکردند و موانع بر طرف نشد .

/حاتمی کیا زیر بار سانسور نرفت

ساداتیان در پاسخ به سوالی که آیا در آن زمان امکان هیچ اصلاح وممیزی هم وجود نداشت و با اصلاحیه فیلم قابل اکران نبود؟ می گوید : زمانی که آقایان روحانی وهاشمی وارد ماجرا شدند اصلاحیه ای دادند وگفتند اگر این اصلاحات صورت گیرد فیلم قابل تحمل تر می شود اما اگر آن اصلاحیه اعمال می شد چیزی از فیلم باقی نمی ماندو آقای حاتمی کیا زیر بار نرفتند.

/محمد رحمانیان و به رنگ ارغوان : پیروزی عشق بر سیاست/

محمد رحمانیان کار گردان مطرح سینما وتئاتر در زمان اکران این فیلم در روزنامه فرهیختگان می نویسد  :فیلم «به رنگ ارغوان» یکی از بهترین فیلم‌های عاشقانه سینمای ایران است. سینمایی که با چند فیلم خاص در تاریخ گذشته‌اش، بزنگاه‌هایی عاشقانه داشته است و حالا با این فیلم به بزنگاهی تازه می‌رسد. «به رنگ ارغوان» بزنگاه عاشقانه این دوران است، عشقی که در بستر داستانی پرحادثه سیاسی روایت می شود و انگار حاتمی‌کیا با این فیلم درباره عاشقانه‌های امروز ما حرف می‌زند.

«به رنگ ارغوان» داستان پیروزی عشق بر مناسبات سیاسی است؛ داستان همذات‌پنداری فیلمسازش با گذشته از دست‌رفته و همراهی با نسل امروز. حاتمی‌کیا دو نسل مهم امروز را در مقابل هم قرار می‌دهد. نسل پدران انقلاب که فرهاد قائمیان و رضا بابک نقش آنها را بازی می‌کنند و نسل جوان بعد از انقلاب با بازی حمید فرخ‌نژاد و خزر معصومی. در کنار تمام اینها، فیلم حاتمی‌کیا با پنج سال انتظار برای اکران، همچنان طراوت و تازگی‌اش را از دست نداده است و اتفاقا مثال‌های تمثیلی فیلم در اثر گذشت زمان به نشانه‌های واقعی در دنیای امروز ما تبدیل شده است و با شرایط روزگار تغییر رویه و موضع داده است. قصه فیلم هم پیچش دراماتیک فوق‌العاده‌ای دارد.

از این جهت باید به ابراهیم حاتمی‌کیا تبریک بگویم، چون یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های دراماتیک این روزهای ما را «داستان وظیفه در تقابل احساس» به‌خوبی و با داستانی چنین زیبا روایت کرده است و از لحاظ فرم اجرایی، تروکاژها، تدوین و عوامل صحنه کارگردانی را بسیار بی‌نقص انجام داده است. من مطمئنم که «به رنگ ارغوان» نه‌تنها امروز بلکه تا سال‌های آینده هم در این سینما ماندگار می‌شود و همیشه حرف تازه‌ای برای گفتن دارد. راهی که حاتمی‌کیا می‌رود، دغدغه فیلمسازی احساسات و شرایط دورانش است. دغدغه‌ای که به یک دوره خاص اجتماعی و احساسی تعلق دارد و ربطی به مسائل سیاسی روز ندارد. حاتمی‌کیا با «به رنگ ارغوان» وارد فضایی تازه می‌شود و پس از آن فیلم «به نام پدر» را ساخته است و بعد از آن «دعوت» را. نگاهی گذرا به این سه فیلم، نشانه‌هایی از دغدغه فیلمساز در رابطه با پیوند پدران و فرزندان است و تقابل نسلی که دیروز را ساختند با نسلی که سازنده فردا هستند. از اکران «به رنگ ارغوان» بسیار خوشحالم، آنقدر که فکر می‌کنم نیمی از نمایش «روز حسین» اجرا شده است.

/نوشته ای از حمید رضا صدر درباره  به رنگ ارغوان/

حمیدرضا صدرمنتقد سینما نیز دریادداشت دیگری درباره این فیلم می نویسد : مردی بلندبالا و تنومند. مردی با صورت درشت. مردی با صدای بم و پرطنین‌. تخصص مرد استراق سمع و دیده‌بانی است. تخصص مرد زیر نظر گرفتن دیگران است. او یک بیننده است. ماموریت او تحت نظر داشتن یک دختر دانشجو است. او به صدای زنانه‌ی دختر گوش می‌کند. او در نمای دور از دختر عکس می‌گیرد. او روی مانیتور به چهره‌ی دختر در نمای نزدیک خیره می‌شود. او کم‌کم به تفسیر چیزهایی که می‌شنود و می‌بیند دست می‌زند. او درگیر وقایع می‌شود. او از پشت دوربین به جلوی دوربین می‌رود. او در رخدادها دخالت می‌کند. به رنگ ارغوان با «نظاره کردن» آغاز می‌شود و با آنتی‌تز آن یعنی «نظاره شدن» تمام می‌شود. همه چیز در فاصله‌ی دیدن و دیده شدن رخ می‌دهد. آن مرد در برزخی میان دور ماندن، درگیر شدن و نشدن، و دل سپردن و نسپردن به سر می‌برد. فیلم به توصیف مکنونات قلبی مرد می‌رسد که سنتز آن روند به شمار می‌رود. به توصیف تمایلات دفن‌شده در ته ذهن. تمایلات درونی که این مرد را برخلاف اندام بلندبالایش، برخلاف صورت درشت و صدای پرطنینش آسیب‌پذیر نشان می‌دهند.

/رامتین شهبازی :«به رنگ ارغوان» بهترین فیلم «ابراهیم حاتمی‌کیا» بعد از «آژانس شیشه‌ای» است/

رامتین شهبازی منتقد سینما معتقد است که فیلم «به رنگ ارغوان» نشان می‌دهد داستان‌هایی وجود دارند که می‌توانند سینمای ایران از بحران داستان‌های تکراری خارج کنند. «رامتین شهبازی» عضو شورای مرکزی انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در همان زمان اکران فیلم در گفت وگویی با فارس در مورد فیلم «به رنگ ارغوان» می گوید : «به رنگ ارغوان» بهترین فیلم «ابراهیم حاتمی‌کیا» بعد از «آژانس شیشه‌ای» است.  فیلمی که اگر زمان خودش اکران شده بود شاید باعث می‌شد «ابراهیم حاتمی‌کیا»، «به نام پدر» و «دعوت» را – که در کارنامه‌اش پسرفتی چشم‌گیر به شمار می‌آیند- نسازد.

شهبازی تصریح کرد: فیلم «به رنگ ارغوان» تم میان عشق و وظیفه را مطرح می‌کند و این که آدم‌ها در شرایط عاطفی مجبور می‌شوند وظایف اجتماعی را فراموش کنند.

این منتقد در ادامه افزود: در این زمینه، فیلم‌های بسیار زیادی ساخته شده و فیلمی را که هم اکنون به یاد می‌آورم و بی‌ربط با «به رنگ ارغوان» نیست، فیلم «زندگی دیگران» محصول کشور آلمان است. «ابراهیم حاتمی‌کیا» در فیلم «به رنگ ارغوان» کارگردانی سنجیده‌ای دارد. البته در برخی فصول پرداختن بیش از حد به احساسات، ریتم فیلم در رابطه با اجزای دیگر داستان دچار خدشه کرده است. او در ادامه اظهار داشت: از دیگر نقاط برجسته این فیلم بازی «حمید فرخ‌نژاد» است. بازیگری که امسال در جشنواره فیلم فجر نادیده گرفته شد و تنها یک بخش کوچک از توانایی بازیگری او در فیلم «به رنگ ارغوان» مشهود است.

«حمید فرخ‌نژاد» در این فیلم باید نقش یک آدم ساده لوح و یک آدم باهوش را توامان ارائه دهد. «حمید فرخ‌نژاد» در ارائه این تصویر پارادوکسیکال و در حالی‌که همه چیز را می‌داند، موفق است. شهبازی در پایان، گفت: فیلم «به رنگ ارغوان» نشان می‌دهد داستان‌هایی وجود دارند که می‌توانند سینمای ایران از بحران داستان‌های تکراری خارج کنند.

/تحسین محمد قوچانی /

محمد قوچانی در بهمن سال ۸۸  در یادداشتی در نشریه ایران دخت  به تحسین فیلم به رنگ ارغوان ابراهیم حاتمی کیا پرداخته و با تمجید از حاتمی کیا به انتقاد از محسن مخملباف پرداخته است .آقای قوچانی که سر دبیر روزنامه های شرق ،هم میهن واعتماد ملی بوده است در یادداشت خود تاکید کرده بود همانطور که انتخابات دوم خرداد ۷۶ را نمی توان بدون در نظر گرفتن فیلم آژانس شیشه ای تحلیل کرد ،انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ را نمی توان بدون به رنگ ارغوان فهمید .

این نویسنده وروز نامه نگار در ابتدای یادداشت خود نوشته است : به نام اکبر گنجی که می رسم نمی توانیم از محسن مخملباف هم یاد نکنیم که فیلمساز محبوب وجنجالی عصر نوجوانی ما بود و با دیگر خاطرات دهه شصت بر باد بال نشست و از یاد رفت .این روزها دیگر کمتر کسی از آثاری چون دستفروش، بایسیکل ران و ناصر الدین شاه آکتور سینما یاد می کند وهمه مخملباف را به نامه ها ونوشته های این روزهایش می شناسند که دیگر اثری از آن ظرافت هنری در آثارش نمانده وتنها مواضع سیاسی است که در کار هایش فریاد می زند.

/مخملباف ترجیح می دهد که همچنان به بیانیه سازی بپردازد/

قو چانی درادامه نوشته بود :محسن مخملباف که روزی شاهکاری همچون جراحی روح ورمان باغ بلور را می نوشت ،هم او که ما حتی تا “نوبت عاشقی ” اش از او دفاع می کردیم سالهاست که ترجیح می دهد به جای فیلمسازی و داستان نویسی به علاقه اصلی اش که که بیانیه نویسی و شعار سازی است بپردازد .اما به همان اندازه که محسن مخملباف باهمه علایق پیدا و پنهان اش در تبدیل یک فیلمساز موثر به فعال سیاسی ناموفق موثر است افرادی که زمینه فیلمسازی او را فراهم نکردند هم دراین از دست دادن یک سرمایه هنری مقصرند .اگر همان اتفاقی که امروز برای حاتمی کیا افتاده واثر بی نظیرش به رنگ ارغوان از توقیف رهایی یافته است درباره محسن مخملباف هم رخ می داد هرگز اکنون به جای یک فیمساز محبوب با یک فعال سیاسی ناکام مواجه نبودیم .البته ابراهیم حاتمی کیا هم با هوشمندی اش در ایجاد این موقعیت موفق موثر است .نه تنها سیاستمداران که هنرمندان هم باید بدانند گاهی لازم است سکوت کنند.گاهی لازم است با سکوت فریاد کنند .

/حاتمی کیا در تردید است ودر تردد/

یک بار دیگر هم در مجله شهروند امروز به بهانه نقد فیلم جنسیت وفلسفه حاتمی کیا و مخملباف را مقایسه کرده ام و این قیاس را تکرار می کنم تا مبادا دراین فضای سو تفاهم گمان شود که به جای محسن مخملباف ،فرج الله سلحشور ویا مسعود ده نمکی را می پسندم .فرض کنید ابراهیم حاتمی کیا به عنوان هنرمندی محافظه کار شناخته شود که هنوز با نهادهای حکومتی همراهی می کند و آثاری می سازد که هم اصولگرایان آن را تحسین کنند وهم اصلاح طلبان آن را بستایند .فرض کنید که ابراهیم حاتمی کیا به این اتهام متصف شود که در هفت ماه اخیر با سکوت خود به اصلاح طلبان یا اصولگرایان کمک کرده ویا در حق آنها خیانت کرده است .فرض کنید اینکه ابراهیم حاتمی کیا با حمایت شهرداری تهران فیلم دعوت را بسازد و با حضور سید محمد خاتمی آن را رونمایی کند نشان از دکان دونبش داشته باشد .این همه یعنی حاتمی کیا نه مخملباف است ونه ده نمکی .اما این همه می ارزد به اینکه برترین آثار سینمای سیاسی ایران امروز اثر ابراهیم حاتمی کیاست . انتخابات دوم خرداد ۷۶ را نمی توان بدون در نظر گرفتن فیلم آژانس شیشه ای تحلیل کرد ،انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ را نمی توان بدون به رنگ ارغوان فهمید .آژانس شیشه ای به نوعی نقد اصلاح طلبان بود در دوره حکمرانی اصلاح طلبان و به رنگ ارغوان به نوعی نقد اصولگرایان است در دوره حکرانی اصولگرایان .حاتمی کیا نه اصلاح طلب است ونه اصولگرا . در تردید است ودر ترددو مگر کار هنرمند جز این است .

/چه کسی می تواند به رنگ ارغوان را نبیند ؟/

محمد قوچانی در بخشهای دیگری از مقاله خود نوشته : اما اگر کسی بخواهد تاریخ دودهه اخیر را بنویسد اگر بخواهد از فراموشی نسل جنگ سخن بگوید مگر می تواند به از کرخه تاراین اشاره نکند ؟ اگر بخواهد از تبدیل فراموش شده های جنگ به نیروهای اعتراضی و تبدیل شدن حاکمیت به نهادی بوروکراتیک حرف بزند مگر می تواند آژانس شیشه ای را فراموش کند؟اگر بخواهد فاصله میان نسلها را یاد آوری کند و از شورش پسران علیه پدران یاد کند مگر می تواند موج مرده را نادیده بگیرد ؟اگر بخواهد جامعه منتظر را نشان دهد و احیای معنای مهدویت در جامعه را نشان دهد مگر می تواند بوی پیراهن یوسف را نبیند ؟اگر بخواهد تضادها وشکافهای اجتماعی وسر گشتگی جامعه ایران را نمایش دهد مگر می تواند ارتفاع پست رافراموش کند؟چه کسی می تواند هشدار های به نام پدر را در تاریخ نگاری موضوع هسته ای ایران ثبت نکند؟و سرانجام چه کسی می تواند به رنگ ارغوان را نبیند ؟

/اگر حاصل سکوت حاتمی کیا فیلمی به نام به رنگ ارغوان باشد …./

قوچانی درادامه یادداشت خود فیلم به رنگ ارغوان را مهمترین فیلم سیاسی معاصرتوصیف کرده و افزوده است :همین مارا بس که اگر حاتمی کیا همین امروز اعلام بازنشستگی سینمایی کند باافتخار وداع گفته است اگر حاصل سکوت حاتمی کیا فیلمی به نام به رنگ ارغوان باشد سکوت او به هزار فریاد می ارزد .ای کاش محسن مخملباف هم اندکی صبر داشت و درایران می ماند وبه جای بیانیه ،قصه هایش را تبدیل به فیلم می کرد .شاید دراین صورت کمی متعهدانه تر به واقعیتها قصه هایش را می نوشت و فیلمهایش را می ساخت .

/علی مطهری: به رنگ ارغوان خوش ساخت است/

علی مطهری نماینده مشهور مجلس نیز پیش از این در گفت وگویی باهفته نامه چلچراغ درباره به رنگ ارغوان به اظهار نظر پرداخته وگفته است :به رنگ ارغوان فیلمی خوش ساخت ودرعین حال حساسیت برانگیز است .نمی شود فیلم را به عنوان یک بیننده عادی دید ولذت نبردولی اگر به عنوان یک مسئول به فیلم نگاه کنیم ممکن است حساسیتهایی ر در جامعه ایجاد کند .به هرصورت اگر صلاح دید مسئولان این است که فیلم در شرایط کنونی قابلیت اکران را دارد نمی شود حرفی زد .من پیشنهاد می کنم فیلم را بدون هیچ پیش داوری ببینیم واجازه ندهیم اکران این فیلم و حرفهایی که پیش آمد فضارا ملتهب تر کند .

/انتقادات شدید دلواپسان به فیلم  به رنگ ارغوان افزایش می یابد/

در زمان نمایش فیلم در جشنواره ، حسین شریعتمداری در اظهاراتی به انتقاد شدید از فیلم به رنگ ارغوان پرداخته بود سجاد صفار هرندی پسر صفار هرندی باانتشار یادداشتی در  وطن امروز منتشر شده به شدت از به رنگ ارغوان انتقاد کرد .

/شریعتمداری :به رنگ ارغوان بسیار مزخرف بود /

حسین شریعتمداری در سخنان خود باانتقاد از سیاستهای فرهنگی دولت گفته بود : امیدوارم سیاست جذب در عرصه هنری طوری نباشد که همه افرادی جذب شوند، اقدامات اخیر در این باره قابل توجیه نیست، مثلا فیلم رنگ ارغوان بسیار مزخرف بود یا به برخیها در جشنواره جایزه دادند که عجیب بود، متاسفانه برخی از دوستان سادهانگاری میکنند در حالی که در کنار آن کسانی هستند که میفهمند چه کار میکنند.

/طمعی از فیلمهای پرخون /

سجاد صفارهرندی در ابتدای یادداشت خود نوشته :بعد از دیدن فیلم‌های بی‌رمق و کم‌جانی مثل به نام پدر و دعوت، دیدن به رنگ ارغوان طعمی از همان فیلم‌های پرخون دهه ۷۰ را زیر زبان آدم می‌آورد. اگر بخواهم خیلی فشرده نظرم را بگویم، تصویر ارائه شده در به رنگ ارغوان چندان به ضرر «وزارت اطلاعات» نیست. اینکه تصویری قدرتمند و با صلابت از سیستم امنیتی ارائه شود نمی‌تواند بد قلمداد شود. چنانکه نمایش تصویری انسانی و عاطفی از یک نیروی امنیتی نیز نباید به مذاق آنان تلخ بیاید. درست است که این ویژگی فردی در تقابل با انضباط خشک سیستم قرار می‌گیرد ولی چنین وضعی خصلت مشترک هر سیستمی است. برخلاف خیلی از دوستان من شخصیت آن مدیر امنیتی (که رضا بابک نقشش را بازی می‌کند) منفی نیافتم. خط برابر قلمداد کردن سیستم امنیتی با گروه مخالف (منافقین؟) هم که به طور تلویحی بعضی جاهای فیلم نشانی از آن هست در جمع‌بندی نهایی پررنگ نمی‌شود، چرا که در سکانس نفسگیر فینال این نیروهای امنیتی هستند که در مقام دفاع از ارغوان و پدرش در مقابل حمله مهاجمان و از این جهت در کنار بیننده‌ای که عواطفش درگیر رابطه پدر و فرزندی شده است، قرار می‌گیرند.

/مشکل مضمون فیلم است /

سجاد صفار هرندی درادامه یادداشت خود افزوده : همه این را گفتم تا برسم به اینجا که به زعم من به رنگ ارغوان از موضعی اصولگرایانه مشکلی مهم‌تر از مخدوش کردن چهره سیستم امنیتی کشور دارد. این مشکل مضمون کلی فیلم است. این مضمون که عشق و عواطف انسانی شأنی اجل از هر گونه آرمان، تعهد و ایدئولوژی دارد. این مضمون نه تنها در موقعیت و انتخاب نهایی مامور امنیتی که علاوه بر آن در زندگی تباه شده پدر ارغوان (که ظاهرا از سران منافقین است) منعکس می‌شود. پدر ارغوان در یکی از مهم‌ترین دیالوگ‌های فیلم به دخترش می‌گوید (نقل به مضمون): «من و مادرت بالاخره فهمیدیم که هیچ چیز در این دنیا ارزش این را نداشت که ما تو را رها کنیم و به دنبال آن برویم.» و اینگونه همه آرمان‌ها و عقیده‌ها یک کاسه می‌شود و همدلی کارگردان با مامور امنیتی بر اولویت عشق بر تمام اینها فتوا می‌دهد. باید از برادر ابراهیم پرسید که اگر همه آن شقایق‌هایی که به تعبیر سیدشهید شما بلبل نغمه‌خوان‌شان بودی، به ماجرای زندگی اینگونه نگاه می‌کردند تقدیر جنگ ما چگونه رقم می‌خورد؟!

/جمال شورجه :ساخت فیلم ” به رنگ ارغوان ” به صلاح کشور نبود/

با توجه به شرایط کشور ساخت فیلم سینمایی “به رنگ ارغوان” مصالح ملی را نادیده گرفته است .

“جمال شورجه” کارگردان به خبرنگار سینما پرس گفته بود  :فیلم “به رنگ ارغوان” از دسته آثاری است که رنگ و بوی سینمای ابراهیم حاتمی کیا را مشخص می کند ، این فیلم به لحاظ ساختار و مفهوم از دسته کارهایی است که مخاطب را به چالش کشیده و به همین علت است که مدتی در توقیف بوده است .

وی گفت :” به رنگ ارغوان” به لحاظ فیلمنامه و ساختار قابل تقدیر بوده و پختگی و توانمندی حاتمی کیا را از نظر طراحی صحنه و هدایت بازیگر نشان می دهد که این موضوع نقطه قوت این فیلم است ، اما به لحاظ سلیقه موضوع این فیلم را نمی پسندم زیرا اگر نهادهای مهم کشور را بدون بهانه به چالش بکشیم درست نیست ، آن هم نهادی که حفظ امنیت کشور را بر عهده دارد .در حقیقت به چالش کشیدن مجاهدتهای خاموش سربازان گمنام امام زمان (عج) به منظوراین ساخت فیلم را درست نمی دانم .

شورجه ، حاتمی کیا را از خدمات وزارت اطلاعات آگاه دانست و ادامه داد : حاتمی کیا به عنوان یکی از چهره های سرشناس عرصه سینما در کشور از نحوه عملکرد و خدمات و فعالیت های وزارت اطلاعات آگاه است و اگر هم بی اطلاع باشد بسیاری از مردم کشور هستند که از فعالیت های این نهاد امنیتی آگاه هستند .

وی خاطر نشان کرد : فیلم سازان کشور باید تلاشها و مجاهدتهای وزارت اطلاعات و پرسنل آن را دستمایه ای برای ساخت فیلم هایی برای سینمای کشور کنند تا به نوعی فعالیت ها و عملکرد این نهاد امنیتی مورد تقدیر و تجلیل قرار گیرد و مردم هم از خدمات شبانه روزی آنها مطلع شوند .

شورجه در گریزی به ساخت فیلم “موج مرده” حاتمی کیا اشاره کرد و گفت حاتمی کیا کاری با نام “موج مرده” به سفارش سپاه پاسداران تهیه و تولید کرد که بنا به دلایلی خود سپاه مانع از پخش آن شد ، وی باید همیشه دنبال نقاط قوت حاکمیت برای ساخت فیلم باشد نه اینکه از نقاط ضعف و کاستی ها به عنوان سوژه برای ساخت فیلم استفاده کند .

وی تصریح کرد : ما فیلم سازان اگر به حفظ و ترویج ارزشهای انقلاب اسلامی معتقد هستیم باید این ارزشها را به عنوان سوژه برای ساخت فیلم در نظر بگیریم و برای گسترش آن در جامعه تلاش کنیم و نه اینکه اگر در جایی زشتی و کاستی وجود دارد آنها را در فیلم ها و سریالها بیان کنیم .

شورجه به جایگاه سینما در انتقاد از نقاط ضعف اشاره کرد و افزود : برای اینکه مملکت سالمی داشته باشیم لازم است که نقاط ضعف و آن اشکالات را با اشکال مختلف گوشزد کنیم و اگر این اشکالات آنقدر بزرگ و مهم بود آن وقت است که می توانیم آن را رسانه ای کنیم تا از این راه این مشکلات برطرف شود.

وی در پایان گفت : پیام” به رنگ ارغوان “همگرایی مناسبی با عملکرد وزارت اطلاعات ندارد و تصویری که به مخاطب ارائه می دهد در مقایسه با خدمات وزارت اطلاعات جفا است .

انتهای پیام