چطور کیهان روزنه‌گشایی را خواند و شرمگین نشد؟
بامداد لاجوردی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی درباره‌ی برخی واکنش‌ها به بیانیه‌ی ۱۱۰ امضایی نوشت:
اگر روزنامه کیهان، همشهری و روزنامه ایران؛ شریعتمداری و مهدیان‌ها، صداو سیما و…. بیانیه روزنه گشایی را دقیق می‌خواندند شرمگین می‌شدند. سطر به سطر این بیانیه ناامیدی است. باید این سطح ناامیدی از صندوق رای در دهه پنجم انقلابی که جمهوری اسلامی ایران را متولد کرد، مایه خجالت آنها باشد.
واقع این است که در دهه پنجم حیات جمهوری اسلامی نباید جوانان دنبال روزنه بگردند بلکه باید دریای نور و شور و آزادی به زندگی آنها سرازیر باشد.
در انتخابات 1388 فقط در تهران، برای دعوت مردم به مشارکت در انتخابات، زنجیره‌ای انسانی به طول 25 کیلومتر تشکیل شد؛ می‌توانید تصور کنید چند صد هزار نفر برای تشکیل کمپین دعوت به انتخابات باید دور هم جمع شوند تا 25 کیلومتر طول آن باشد؟
در انتخابات 1388 فقط 800 «هنرمند» مردم را به شرکت در انتخابات دعوت کردند. اینها تنها چند نمونه از گذشته پرشور انتخابات در این کشور است و اگر خبرهای سال 1388 را مرور کنید ده‌ها نامه از اقشار و اصناف مختلفی پیدا می‌کنید که با هزاران امضا جامعه را به حضور پای صندوق‌های رای دعوت می‌کردند به همین ترتیب در سال 1396 برای حمایت از حسن روحانی 1800 نفر نامه نوشتند و مردم را به شرکت در انتخابات دعوت کردند.
اما از این همه شور و شیدایی، تنها 110 نفر باقی مانده که هنوز دنبال روزنه می‌گردند و مردم آنها را با انگشت نشان می‌دهند که چطور هنوز به نور امید دارید؟
کیهان و مقلدان آن، وقتی بیانیه 110 نفره را خواندند خجالت نکشیدند که آن سیل جمعیت در سال 1388 تنها 110 نفر باقیمانده که همچنان امیدوار هستند؟
دچار شرم نشدید که خط اول بیانیه نوشته: به روشنی این انتخابات، مصداق انتخابای آزاد نیست؟ از اینکه در جمهوری اسلامی ایران «انتخابات» به «مقاومت سلبی» تغییر معنا پیدا کرده، ناراحت نشدید؟
تعابیر «رای منفی»، «رای ناقص» و رای در انتخاباتی که «کاملا آزاد نیست» در شرف انتخاباتی که قرار بود جامعه از میان کاندیداها «اصلح » را انتخاب کند، غرور و اعتماد به نفس شما را جریحه‌دار نکرد؟ پس ماجرای انتخاب اصلح چه بود؟
اینکه جماعتی به زبان غیرمستقیم اخطار می‌دهد که «شری بزرگ» جمهوری نظام را تهدید می‌کند، شما را اذیت نمی‌کند؟ چطور تاب آوردید که روزنه‌ای که این جماعتِ امیدوار به دنبال تکرار الگوی مجالس ادوار دور هستند، یک عقب‌گرد نیست؟ حقیقتا چطور این تعابیر تن و بدن شما را نلرزاند؟
حتما موضع مخالفان امضا این بیانیه را رصد کنید؛ از نظر آنها وضعیت کشور را به مراتب وخیم‌تر از توصیفات این بیانیه می‌دانند.
من در عجبم این وضعیت آن هم در سالگرد پیروزی انقلاب شما را رنجیده خاطر نمی‌کند؟ و سوال ابتدایی را دوباره می‌پرسم: اینکه تنها 110 نفر حاضر شده‌اند نامه دعوت به انتخابات را امضا کنند، شما را به تامل وادار نمی‌کند؟
انتهای پیام
با سلام حال حاضر افراد مهمی نه سیاهی لشگر در یک فیلم شاید هزار نفر بازی کننده ولی اون ۲۰ نفر اول مطرح میشوند و ضمن یه تعدادی در فتنه ۸۸. و ۱۴۰۱ چونکه نتوانستند نظام و انقلاب اسلامی سرنگون سازند بخاطر همین قهر کردند و یا فرار نمی شود که آنهایی که طرفدار آمریکا و ضدانقلاب هستند دنبالشان راه به افتادن که فدای شما تشریف فرما شوید تمامی انقلاب ها همین بوده ریزش دارد بعداز مدت زمانی جای اون ریزشها پر می شود اینجا اشخاص مطرح نیست اینجا ارزش ها و اصل نظام و شهدا مطرح می باشد نه خاتمی موسوی آذر منصوری یا کسانی دیگر هر شخصی درست رفتار نکند تاریخ مصرف اش تمام خواهد شد ولی انقلاب اسلامی و راه شهیدان عزیزمان ادامه دارد آزموده را آزمودن خطاست آقای لاجوردی عزیز بنده با گیهان و کهکشان هم کاری ندارم
شریعت مداری و شرم؟؟؟ افول گرایان فاسد تمامیت خواه و وجدان؟؟؟ این بیان شما از روزنه نور آن 110 نفر خیالباف هم عجیب تر است . دولتی که دستش در جیب مردم فلک زده است و با چپاول اموال ما دم از پیروزی های شگفت آور و لو کوموتیر پیشرفت و آنگوزمان و …. میزند روزنه امید و روشنی که هیچ ، بلکه اجازه نمیدهد شمعی در این تاریکی روشن شود