شلوار قرمز مجری سیما، تابوشکنی یا اشتباه؟

انصاف نیوز، مطهره شفیعی:
چند سال پیش به سر کردن چادر قهوه‌ای رنگ توسط آزاده نامداری، مجری صداوسیما در برنامه‌ی زنده‌ی شبکه‌ی دو، در نوع خود تابو شکنی محسوب می‌شد که ناگفته نماند در آن ایام آزاده نامداری چهره یا به عبارتی سوژه‌ی جدید برای برخی افراد شد و جنجال‌هایی آغاز. حالا روزها از چادر به سری نامداری از نوع قهوه‌ای می‌گذرد. آزاده هست اما تابو نیست و این بار نه یک مجری جوان بلکه سیاستگذاران صداوسیما خود دست به کار شدند و پروژه‌ی عبور از محدودیت رنگ پوشش زنان را آغاز کردند.

به گزارش خبرنگار انصاف نیوز، دختر جوانی دیگر این بار نه با چادر بلکه با همان شکل و شمایل دخترکانی در صداوسیما دیده شده اند که با واهمه در شهر به اطراف نگاه می‌کنند که مبادا پوششان از سوی ماموران گشت ارشاد خلاف محسوب شود و وادار به سوار شدن به ون سبز رنگ شوند. بله! مجری برنامه‌ی صدا و سیما شلوار قرمز می‌پوشد و شال آبی یا شال زرد خود را با شلوار سبزش سِت می‌کند. اما دخترکی که مجری نیست به برنامه‌ی تلوزیونی نگاه می‌کند و می‌گوید خدا را شکر که من هم می‌توانم از فردا با رنگ‌های شاد در معابر عمومی ظاهر شوم بدون هیچ عتاب و خطابی! یادش آمد همین دیروز بود که نامش را بر برد دانشگاه دیده بود و اینکه باید به دلیل پوشش نامناسبش به کمیته‌ی انضباطی برود. فکر کرد در آن روز چه پوشیده بود که حالا باید پاسخگو شود و از خود دفاع کند؟ مقنعه که سیاه بود مانتو هم سبز یشمی اما شلوارش سبز کمرنگ و شاد بود. حالا «افتخار سعیدی» هم همان شلوار را به پا دارد. آیا او هم بعد از برنامه باید به حراست صداوسیما برود و جواب دهد؟!

*من از سیاه متنفرم

سال‌هاست که گشت‌های ارشاد با پوشش زنان و دختران که رنگ روشن دارد برخورد می‌کند. از نظر آنها رنگ مانتو و شال باید تیره و «متعارف» باشد؛ رنگ شاد یعنی هدایت به ون سبز و خیابان وزرا. شلوارهای رنگی مانند قرمز و سبز و … به تازگی مد شده است. دختر جوان فریاد می‌زند از رنگ تیره خسته است و روحیه‌اش را ناراحت می‌کند و مامور گشت ارشاد اگر چه یادش هست خودش هم در جوانی تمایل به رنگ‌های روشن داشته است اما حالا مامور است و معذور. به نظر مامور گشت ارشاد رنگ قرمز برای دخترک مجری تلویزیون فقط یک نمایش است که بعد  از پایان برنامه باید با رنگ مشکی تعویض شود اما از نظر دخترک رنگ قرمز و سبز و زرد شلوار مجری تلویزیون یک نشانه است؛ نشانه‌ی پایان تیره پوشی‌های جوانان ایرانی و در ادامه‌ی آن پایان افسردگی بخشی از نسل جوان. دو نگاه و دو نتیجه گیری .

*صدا و سیما دانشگاه است؟

«استفاده از رنگ‌های غیرمعمول و زننده در پوشش برای دانشجویان مرد»، «مانتو و شلوار با مدل ها و رنگ های غیرمتعارف و زننده» و «بی جورابی و یا استفاده از جوراب دارای طرح و رنگ غیرمعمول و زننده»! بعضی از ما در سنی هستیم که به یاد داریم جوراب‌هایمان را در مدارس چک می‌کردند و اگر رنگ شاد به پا داشتیم باید با اشک و عذرخواهی از خانم ناظم، روحمان را تیره کنیم. تعهد می‌دادیم که دیگر جوراب رنگی به پا نکنیم. یاد آن روزها بخیر؛ معیار مانتوی مناسب برای مدارس زانوهایی بود که باید آخر مانتو چند انگشت پایین تر از آنها باشد وگرنه راهی به کلاس درس نداشتیم. اگر مانتو یک سایز هم از سایز خودمان بزرگ‌تر بود که شاگرد منضبط مدرسه محسوب می‌شدیم. بزرگ شدیم و به دانشگاه رفتم، خانم‌های محجبه‌ای در مقابل درب دانشگاه دیدیم که گویی مامور ارشاد هستند و باید به قشری که مظهر علم و دانش و پیشرفت کشور است بگوید فردا چه بپوشد. دانشجوی امروز «افتخار سعیدی» را در شبکه‌ی آی فیلم می‌بیند و از خود می‌پرسد مگر نگفته‌اند صدا و سیما دانشگاه است پس چرا در این دانشگاه شلوار سبز و قرمز آزاد است و در دانشگاه من که در همین شهر است باید حکم کمیته‌ی انضباطی هدیه شود؟

چرا تغییر؟

نمایش دختران مجری با پوشش های شاد از سوی صدا و سیما چند گمانه را تقویت می کند. اول اینکه سیاستگذاران فرهنگی کشور به این نتیجه رسیده اند که آمار افسردگی در کشور رو به افزایش است و خوب می دانند پوشش افراد تاثیر زیادی در روابط و خلق و خوی آنها دارد پس با به صدا درآمدن وضعیت اسفناک افسردگی در کشور از این زاویه وارد شده اند تا پوشش شاد را در جامعه همه گیر کنند و آغاز آن با برنامه‌ریزی قبلی از صداوسیما آغاز شده است. گمانه دیگر تغییر سیاست‌های صدا و سیما در ایامی است که فرصت زیادی تا پایان عمر ریاست ضرغامی بر این سازمان نمانده است. عیان است رضایت مردمی از رسانه‌ی ملی بر کارنامه‌ی مدیریتی ضرغامی بسیار موثر است و شاید او می‌خواهد با هم راستا نشان دادن سیاست‌های خود با خواست جامعه‌ی جوان ایران راندمان فعالیت خود را بالا ببرد. موضوع دیگر هم تغییر سیاستگذاری در صداوسیما است. هنوز در اذهان هست که یکی از واجبات حضور در مدرسه و دانشگاه در دهه 70 به سر کردن مقنعه‌ی چانه دار بود اما به مرور زمان مسوولان متوجه شدند یک چانه تاثیری در افزایش راندمان فرهنگی مراکز آموزشی ندارد پس کوتاه آمدند، حالا هم شاید به این نتیجه رسیده باشند که پوشش تیره آنچنان تاثیری در کاهش بزه کاری، طلاق و هزاران معضل اجتماعی ندارد پس به تدریج در حال تغییر سیاست‌های خود هستند. هر چه باشد نسل جوان از این تغییرات به هر بهانه‌ای که باشد استقبال می‌کند.

لینک [دانلود]
انتهای پیام