واکنش مشاور هاشمی رفسنجانی به «هرزه پراکنی» سعید قاسمی

«غلامعلی رجایی»، مشاور شناخته شده ی مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی در واکنشی به اظهارات اخیر «سعید قاسمی»، از تندروهای سیاسی، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «مظلوم تر از بهشتی» نوشت:

کاش جنگ عده ای را با خودش می برد. مثل سیلی که ناگاه می آید و هر چه را سر راهش هست با خودش جمع می کند و می برد.

البته معلوم است که خیلی ها که در جنگ بودند – از جمله خود من و کسی به نام سعید قاسمی که اخیرا در دروغی وقیحانه پا را از دایره دین و انصاف بیرون نهاده و در یک هرزه پراکنی از تغییر صورت هاشمی پس از مرگ سخن گفته است. – پای رفتن مان لنگ بود و لایق دیدار یار نبودیم و حال و روزمان شد این.

من این را با اکراه و فقط برای درج در تاریخ و برای این که دروغی را تکذیب کرده باشم می نویسم و خدا را هم بر درستی سخن خویش گواه می گیرم که آن شب تلخ در موقع غسل هاشمی بزرگ و مظلوم با تنی محدود از جمله دو نوه امام، سید حسن آقا و آقا سید یاسر و دو فرزند ایشان مهدی و یاسر و چند نفر از بچه های جماران که متکفل غسل بودند حضور داشتم.

خدای شاهد است که با 60 سال عمری که از خدا گرفته ام و چهره بعضی انسانها را پس از مرگ چه شهید و چه غیر شهید کم ندیده ام چهره ای را کمتر به نورانیت و آرامشی را کمتر همانند آرامش هاشمی در بستر مرگ دیده ام.

هاشمی عزیز چنان آرام بود که انگار خسته از بی خوابی به درازای دهها سال، به خوابی عمیق فرورفته است و من که ساعت ده صبح همان روز شاهد سخن گفتن توام با لبخند او با خود بودم، باورم نمی شد این همان هاشمی سرحال و شادمان آن روز صبح است که اکنون بی جان بر تخت کهنه ای افتاده و تسلیم محضر حق است، گریان به چشمان بسته اش می نگریستم و در دل نجوا می کردم که انشالله الآن چشمان نافذش را باز می کند و بر می خیزد. آرزویی محال.

حین غسل، چند بار وسوسه شدم با موبایل از پیکر بی جان و آرام در محضرحق هاشمی فیلم و عکس بگیرم اما از وی و فرزندان غمزده و بهت زده زده و مبهوت چهره نورانی پدر حیا کردم و کاش می گرفتم تا راه را بر این هرزه گویی های سعید قاسمی بسته باشم.

در مصاحبه ام که دو روز پس از ارتحال هاشمی عزیز با روزنامه شرق انجام شد گفتم ابعاد مظلومیت هاشمی با شهید مظلوم بهشتی قابل مقایسه نیست. یکی اش اینکه آن مظلوم اول، حداکثر دو تا سه سال از دست دوست و غیردوست جفا دید و بلای مظلومیت کشید و این مظلوم دوم، بیش از سی و چند سال مظلومیت دید.

دیگر اینکه پس از شهادت مظلوم اول، دامنه ی تخریب های علیه او تقریبا فرو نشست ولی پس از ارتحال این مظلوم دوم تخریب ها ادامه داشته و دارد.

چند روز پس از ارتحال، که هنوز کفن هاشمی خشک نشده کسی را به سیما آوردند تا او را با زبیر مقایسه و لقب مفسد فی الارض به او بدهد و دیگری -که متولد نجف است و مع الاسف در مجلس شورای اسلامی چند دوره جاخوش کرده و سهم بارزی در ریخته شدن خون کشته شدگان دیپلمات ما در افغانستان به دست طالبان دارد – را بیاورند تا هاشمی را ساکت فتنه بنامد. [توضیح آقای رجایی در ساعت 19:20 در باره ی این پاراگراف: الان برادری با من تماس گرفت و گفت که این مصاحبه 2 سال پیش فرد مذکور با صداوسیما بوده که پس از رحلت آیت الله هاشمی توسط گروه هایی در تلگرام باز نشر شده و  لذا این مصاحبه اخیرا از سیما پخش نشده است.]

کاش مصلحت بود و ظرفیتی بود تا می گفتم دیروز که فرزند یکی از عارفان راه رفته از شیراز پیش من آمد و از قول پدر ارجمندش درباره شکوه و جلال و منزلت هاشمی پس از مرگ و استقبالی که امام و اولیای وی پس از ارتحال از او کرده اند چه چیزهایی گفت.

از صمیم دل دعا می کنم کسانی امثال حمید رسایی و سردار سعید قاسمی و علاء الدین بروجردی و… که جفا می کنند و پس از مرگ هم به مرده لگد می زنند به خود بیایند و توبه کنند. شاید توبه شان پذیرفته شود.

انتهای پیام