خاطرات هاشمی ۱۴ آذر سال ۸۰ | انتقاد دری نجف‌آبادی چه بود؟
انصاف نیوز: خاطرات روزنوشت آیت‌الله اکبر هاشمی در آذر سال ۱۳۸۰ را در ادامه می‌خوانید:
چهارشنبه 14 آذر 1380 | 19 رمضان 1422 5 دسامبر 2001
آقای [قربانعلی] دُرّی [نجف‌آبادی] آمد. از شیوه عمل قوه قضاییه و تشکیل حراست و اعمال پلیسی و اطلاعاتی و بازداشت فرزندش و فرزندان آقایان [مرتضی] مقتدایی و [محمود] رستگاری و خواهرزاده آقای [سیدمحمود] کاظمی‌دینان، نماینده مجلس، در ارتباط با پرونده شخصی به نام [شهرام] جزایری انتقاد کرد و گفت، این اقدام باعث لوث مبارزه با فساد است و با هدف اثبات مستقل عمل‌کردن قوه قضاییه که متهم است چپی‌ها را تحت فشار دارد، انجام می‌شود و گفت، همه اتهامات به فرزندش این است که در طول چند سال در کاسبی‌های خود، 27 میلیون تومان سود کرده است که کاملاً شرعی و قانونی است و هیچ ربطی به کارهای آقای جزایری ندارد که می‌گویند با رانت‌خواری، سود زیادی برده است. برعکس آن، آقای احمد توکلی، ضمن نامه‌ای به آقای [سیدمحمود هاشمی] شاهرودی، [رئیس قوه قضاییه]، از ایشان خواسته که در پرونده این افراد افشاگری کند و اطلاع‌رسانی نماید.
آقای [سیدمنصور] خلیلی [عراقی]، رئیس دانشگاه تهران با معاونانش آمدند. ضمن تشکر به خاطر تصویب و کمک به طرح توسعه دانشگاه تهران، خواستندکه به حمایت معنوی خود و پشتیبانی‌آن ادامه دهم. معتقدند، با اعلام حمایت، موانع کار برطرف می‌شود. گفتم، طرح‌هایی مثل این و طرح توسعه حرم مشهد و قم و میدان بهارستان، همواره مورد حمایت من است.
عصر [آقای برهم صالح احمد]، نخست‌وزیر دولت آقای [جلال] طالبانی در شمال عراق آمد. گفت، در سفر به آمریکا با اکثر مسئولان آمریکا مذاکره کرده است. آنها مصمم به حذف صدام‌اند و تاکنون به فکرکودتا بوده‌اند، ولی حالا ممکن است، با الگوی اقدام در افغانستان عمل‌کنند و نظر کردها این است که وحدت ارضی عراق حفظ شود و آنها به جای حکومت در شمال عراق، در بغداد شریک یک حکومت دموکراتیک باشند و بدون همکاری ایران، این کار عملی نیست.
شیعیان عراق، 60 درصد [جمعیت] عراق‌اند و ایران می‌تواند نقش مهمی ایفا کند. پرسیدم آیا فکر می‌کند، تشکیل حکومت مردمی در عراق که همراه آمریکا باشد، امکان دارد؟ جواب روشنی نداشت و احتمال این را که آلترناتیو صدام [حسین، رییس‌جمهور عراق] هم مثل خود او دیکتاتور باشد، منتفی نمی‌دانست.
افطار، اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی، میهمانم بودند. از روند امور و فشاری که بر نیروهای دوم خردادی وارد می‌شود و نیز از عدم‌کارآیی مجلس و دولت و اختلافات و نزاع‌های خطرناک، ابراز نگرانی کردند و فکر می‌کنند، این تنازع به کنارگذاشتن نیروهای جناح دوم خردادی‌ها منجر می‌شود و جناح راست هم نمی‌تواند کشور را اداره کند. از من خواستند که برای تعدیل اختلافات و فعال‌شدن امورکشور کمک‌کنم.
گفتم، راه درست، ادامه همان برنامه سازندگی و توسعه اقتصادی و همکاری جناح‌ها در امور کشور و پذیرش [سیاست] فراجناحی است که در دولت سازندگی بود و از کارگزاران، به خاطر فراموش کردن انگیزه تشکیل حزب بعد از دوم خرداد انتقاد کردم. گفتم، با نام سازندگی پیروز شدید و عملاً سازندگی را فراموش‌کردید و حتی در روزنامه‌های خودتان، از سازندگی دفاع نکردید و لذا در جامعه می‌توانید به عنوان فرصت‌طلب و طالب پُست و مقام شناخته شوید و اکنون راست و چپ به شما فشار می‌آورند. در مورد برنامه‌های احتمالی آمریکا در منطقه و احتمال خطر برای ایران صحبت شد و نیز از بی‌عملی سازمان القاعده، علی‌رغم تحمیل تلفات با آن همه ادعا، ابراز تعجب شد.
کنفرانس بُن [برای تعیین سرنوشت افغانستان] با موفقیت تمام شد و بحران فلسطین تشدید شده و هر روز در مرز تیراندازی است. پاکستان، با اینکه کوتاه آمده و جمع زیادی از نیروهای مجاهدکشمیری لشکر طیبه و جنبش محمد را بازداشت کرده، حتی [آتال بیهاری واجپایی]، نخست‌وزیر هند که در اجلاس نپال شرکت کرده است، گفته که حاضر نیست با [پرویز] مشرف، [رئیس‌جمهور پاکستان] ملاقات نماید.»
منبع: کتاب خاطرات هاشمی در سال ۱۳۸۰؛ «افراط در اختلاف»
انتهای پیام
