چشم‌ها را درباره اقدامات اخیر وزیر آموزش و پرورش بشوییم!
سعید خادمی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
در یک جمله‌ی نامرتبط با این یادداشت و با علم حداقلی به محدودیت های آقای وزیر، امیدوارم او شتاب بیشتری به فرآیند انتصابات و عزم بیشتری به بهره بردن از چهره های توانمند همسو با دولت، اختصاص بدهد.
از طرفی معتقدم نقد و نسبت غیر دقیق، یا از سر کم اطلاعی است یا غرض.
ظرف چند روز اخیر دو موج هجمه علیه علیرضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش، شکل گرفت که به نظرم با تنویر افکار عمومی و طراحی و اقدام مناسب رسانه ای، می شد طرح بهتری را در ذهن مردم، خصوصا جامعه ی بزرگ فرهنگیان، نقش بست.
موضوعات مورد نظر یکی آجر چینی آقای وزیر در جریان ساخت مدرسه ای در منطقه‌ی محروم سندل اباد بجنورد در استان خراسان شمالی بود و دیگری حضور به همراه دکتر پزشکیان در مدرسه‌ی البرز.
منتقدان، مورد اول را شوی نمایشی پوچ و بنایی به جای وزارت و… برخواندند و دومی را اتلاف وقت رییس جمهور و نشانه‌ی بهره ی نامناسب از زمان و ضعف برنامه ریزی تیم برنامه ریز نهاد ریاست جمهوری و وزارت آموزش و پرورش.
نباید منکر شد که در شرایط خاص اقتصادی و اجتماعی این روزها، حساسیت مردم، نسبت به موارد مختلف بسیار بالاتر از سابق است و داشتن راهبردهای حساب شده و منطقی و برنامه های اجرایی قوی برای داشتن تصمیمات، اقدامات و گفتارهای مناسب از سوی مدیران ارشد جامعه، بسیار ضرورت دارد و هر کنش کمتر سنجیده‌ای می تواند منجر به بروز تبعات نامطلوب فراوانی شود؛ اما با نگاهی بی بغض و خوش بینانه و اطلاع دقیق از شرایط، می توان پی برد که هر دو اقدام، مثبت، اثرگذار، مفید و در راستای سیاست ها و برنامه های کلان دولت بوده است.
رییس جمهور در تاریخ ۱۰ دی ۱۴۰۳ به دیدار رهبری رفته است. در این جلسه دکتر پزشکیان مهم ترین دغدغه های دولت را تلاش برای حل مشکلات معیشتی مردم، رسیدگی به وضعیت کنترل قیمتها و فقرزدایی و ایجاد عدالت اجتماعی توصیف کرده.
رئیس جمهور پزشکیان در این دیدار، از طرحی برای رفع کمبود کلاس‌ها و مدارس مناطق محروم خبر داده که با مشارکت مردم و خیرین و بسیج همگانی اجرا می‌شود تا بی‌عدالتی در آموزش کاهش یابد و اظهار امیدواری کرده که این مساله تا یک سال آینده به‌طور کامل حل شود.
پرواضح است که که ساخت مدارس در مناطق محروم با مشارکت عموم در راستای ایجاد عدالت آموزشی از مهم ترین دغدغه های رئیس دولت چهاردهم است.
حال دوباره اقدامات مورد هجمه قرار گرفته‌ی وزیر آموزش و پرورش را مرور کنیم:
مورد اول بحث آجر چینی یا بنایی بود. آیا ما با اقدامات سمبلیک بیگانه ایم؟ آیا غافلیم کاشتن درخت در روز درختکاری یا سفر با مترو در روز هوای پاک و یا مثلا اهدای خون در روز اهدای خون توسط مقامات، جهت افزایش آگاهی های عمومی، جلب حمایت و توجه افکار عمومی و جریان سازی رسانه ای نسبت به این اقدامات با ارزش است؟ آیا گفتمان های رسانه ای شکل گرفته، هر چند منفی، برای مدتی مسائلی مانند کمبود مدرسه، ضرورت نوسازی مدارس و مدرسه سازی، حضور مقامات در مناطق محروم، اشتغال به مشاغل غیر اداری و… و اهمیت آن را در اذهان دغدغه مندان خیرخواه، تداعی نکرد؟
معتقدم اگر تصویری مطلوب از آقای کاظمی در اذهان دانش آموزان و فرهنگیان نقش بسته باشد قطعا این حرکت سمبلیک یا نمادین، در مسیر همراهی با این طرح ارزشمند و برنامه ی مهم دولت، ایجاد انگیزه خواهد کرد.
مطلب دوم که تحت عنوان بازدید رئیس جمهور از دبیرستان البرز مورد نقد برخی قرار گرفت در واقع بخشی از برنامه بازدید رئیس جمهور از قرارگاه بسط عدالت آموزشی دبیرستان البرز بوده که نفس ماجرا نماد دیگری از اهمیت ایجاد عدالت آموزشی در کشور برای رئیس دولت و بازدید از یکی از طرحهای موفق و با سابقه در این مسیر بوده؛ ضمن اینکه دغدغه های مهمی هم از سوی دکتر پزشکیان در این بازدید طرح شده است که تاکید بر اصلاح ساختار آموزشی کشور و دستیابی به ساختار صحیح و کاربردی، افزایش کیفیت آموزشی در تمامی مدارس و برقراری عدالت آموزشی، ارائه و آموزش دروس با به کارگیری فناوری‌های نوین، هدایت جریان آموزشی از معلم‌محوری به سمت آموزش ساختارمند و کارگروهی از جمله‌ی آنهاست. بخش جذابی از این دیدار هم ابراز نگاه منفی رئیس جمهور نسبت به برند سازی ها در مدارس، نظام آموزشی طبقاتی و ناترازی های آموزشی بود.
اینکه رئیس جمهور کشورمان نود دقیقه برای آموزش و پرورش و چنین دیدار و گفت و گوهایی وقت می گذارد در واقع هم نشان از نگاه باز و قابل ستایش و مثبت رئیس جمهور دارد و هم موفقیتی برای وزیر آموزش و پرورش است.
البته با یک آسیب شناسی ساده می توان دریافت، چرا به اندازه‌ی کافی و متناسب به آن پرداخته نشد و به زعم بنده تبدیل به اجحاف در حق وزیری شد که از ظرفیت و ارتباطات و دغدغه های دکتر پزشکیان در مسیر تحقق برنامه های دولت و وزارت متبوعش، بهره برد.
انتهای پیام
