چطور دین هم مثل تالابها خشک میشود؟ | احمد زیدآبادی
احمد زیدآبادی، روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی تلگرامی نوشت: «مروری بر روند تطور ادیان در تاریخ نشان میدهد که دین در حیثیت منطقی و معنوی و اخلاقی آن معمولاً از نقد و رد و حمله آسیب ندیده است.
آنچه به ادیان آسیب رسانده دفاع بد از آنها بوده است. واضح است که هر نوع دفاعِ توأم با رعبافکنی و تهدیدآفرینی و خشونتطلبی و قلدرمآبی و واپسگرایی و خرافهپرستی و انجماداندیشی و جهالتپروری و اوباشگری، چشمههای دین را در وجدان افراد جامعه میخشکاند و از بین میبرد.
متأسفانه در کشور ما زنندهترین دفاعهای خرافهپرستانه و عقلستیزانه و رعبافکنانه از دین به امری رایج تبدیل شده و از سوی محافل رسمی بخصوص دستگاه صدا و سیما به آن دامن زده میشود.
کار به جایی رسیده است که وقتی در پاسخ به پرسش جوانی از قول قرآن نقل میکنیم که”إِنَّ اللهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ” با تعجب میگوید:”مگر در قرآن این چیزها هم پیدا میشود؟ اینها را از خودت در آوردهای! قرآن فقط زور و خشونت را توصیه میکند!”
با این وضع روشن است که محافلی به قتل دین در این جامعه کمر بستهاند تا سرچشمههای آن را بخشکانند همانطور که دریاچهها و رودها و تالابهای این سرزمین خشکیده شد!
به سختی میتوان پذیرفت که این رفتارها همه از سر جهل و جمود و تعصب است. نوعی فعالیت سازمان یافته و آگاهانه احساس میشود!
به قول یک رانندۀ تاکسی، برای آنکه فردی گزینههای یک پرسشنامۀ امتحانی را به طور کامل و صد در صد غلط بزند، نیاز به آگاهی او از گزینههای صحیح دارد وگرنه یک آدم کاملاً جاهل و نادان و بیسواد حتماً از سر شانس و تصادف چند گزینه را درست میزند!»
انتهای پیام
