حمله داعش و لزوم تغییر پروتکل های امنیتی

عصر ایران: حمله داعش به مجلس شورای اسلامی و نفوذ تروریست ها به آن، در شرایطی صورت گرفت که گیت های امنیتی و نیروهای محافظ در ورودی های ساختمان مجلس مستقر هستند. پس تروریست ها چگونه توانستند به راحتی به عمق ساختمان نمایندگان مجلس بروند و آن فاجعه را رقم بزنند؟!

واقعیت این است که سیستم امنیتی کنونی که در اماکن حکومتی اجرا می شود، مبتنی بر این اصل است که امکان دارد فرد یا افرادی بخواهند سلاح یا مواد منفجره ای را به طور پنهانی وارد ساختمان کنند و مأموران امنیتی موظف اند با بازرسی بدنی و استفاده از تجهیزاتی مانند ایکس ری و نظایر آن، اقلام پنهان شده را کشف کنند.

اما با ظهور داعش، نوع حملات تروریستی عوض شده است. در سبک جدید اقدامات تروریستی، مهاجم یا مهاجمان نه تنها تلاشی برای پنهان کردن سلاح و مهمات خود نمی کنند، بلکه عملیات خود را از همان گیت ورودی شروع می کنند و با حمله غافلگیرانه، قبل از همه، محافظان را هدف قرار می دهند و سپس وارد مجموعه می شوند و در نهایت انتحار می کنند؛ این دقیقاً همان اتفاقی است که در مجلس رخ داده است.

تروریست داعشی در لحظه ورود به مجلس، مأمور حفاظت را کنار گیت امنیتی با کلت هدف قرار داد

لذا آنچه ضرورت دارد، تغییر در پروتکل های امنیتی حفاظت از اماکن، از “نقطه ای” به “خطی” است. “نقطه ای” یعنی همین وضعیت موجود که در “نقطه ورود”، تدابیر حفاظتی وجود دارد ولی منظور از “خطی” آن است که تدابیر حفاظتی از ورودی مجموعه آغاز می شود و چندین متر ( و حتی در صورت امکان و نیاز تا دهها متر) به صورت خطی ادامه می یابد تا افراد برای ورود به اماکن مهم، ناگزیر از طی آن مسیر امنیتی باشند.

معمولاً در چنین وضعیتی، نکات زیر مورد توجه است:

– در بیرون از مجموعه، دوربین های مدار بسته وجود دارد تا در صورت اضطرار، درهای ورودی، از مرکز کنترل دوربین ها، بسته شوند.

– درهای ورودی، در چارچوب خود دارای تجهیزات اسکن افراد هستند؛ بین در یا درها و نیروهای حفاظتی نیز فاصله وجود دارد تا در صورت آلارم تجهیزات اسکن، فرصت واکنش داشته باشند.

– بعد از آن، دستگاه ایکس ری و سیستم بازرسی بدنی مستقر است.

– ممکن است تروریست ها، بتوانند در چند ثانیه خود را به دستگاه ایکس ری و محافظانی که بازرسی می کنند برسانند(که در مجلس رخ داد)؛ لذا در سیستم های امنیتی پیشرفته، این گونه نیست که بعد از بازرسی، دیگر هیچ مانعی وجود نداشته باشد.

معمولاً این گونه است که کمی دورتر از دستگاه ایکس ری و بازرسی، نیروهای دیگری مستقر می شوند که مسلح هستند.
فاصله بین نیروهای بازرسی اول و لایه بعدی نیز نوعاً به صورت مارپیچی طراحی می شود تا افراد نتوانند با سرعت خود را به داخل برسانند.

همچنین بین نیروهای بازرسی اول و لایه دوم، در برخی موارد در آهنی ضد انفجار نصب می شود تا در موارد ضروری بسته شود؛ حتی می توان این در را حساس به صدای بسیار بلند کرد تا در صورت شلیک گلوله یا انفجار بمب و نارنجک در گیت، به طور خودکار بسته شود.

در جاهایی نیز که کم تردد است، این در بسته است و فقط با اعلام مأمور بازرسی، برای ورود باز و سپس بسته می شود.

– در جاهای بسیار حساس و خاص و نه در همه جا، می توان با رعایت همه جوانب احتیاطی، با استفاده از دوربین های مدار بسته، سلاح های تعیبه شده در ورودی ها را از دور به کار انداخت و تروریست ها را ولو را گلوله های بیهوش کننده مورد هدف قرار داد.
تصور کنید اگر هنگامی که تروریست ها در ورودی مجلس ،به سمت محافظان تیراندازی کردند و دوربین ها فقط نظاره گر بودند، می شد از راه دور و با استفاده از دید دوربین ها آنان را هدف قرار داد و ترجیحاً بیهوش کرد. آیا در چنان وجهی، کشتار بی رحمانه بعدی صورت می گرفت؟

این کار از نظر اجرایی و فنی، کاملاً اجرایی و بسیار کم هزینه است چرا که از یک سو، تروریست ها را در بدو امر هدف قرار می دهد و از دیگر سو، با بیهوش کردن و نه کشتن آنها، می توان تروریست ها را زنده دستگیر کرد و تخلیه اطلاعاتی نمود. همچنین اگر تیری نیز به خطا رفت و به کس دیگری برخورد کرد، فرد کشته نمی شود و مشکل خاصی پیش نمی آید.

بدیهی است اگر این سیستم حفاظت خطی با استفاده از فناوری شلیک از منظر دوربین و در حساس به صدا اجرا شود، تروریست ها در برآوردهای خود به این نتیجه می رسند که حمله سودی ندارد یا اگر هم مرتکب اقدامی شوند، در همان ابتدا منکوب و دستگیر می شوند و بدین سان، ضریب امنیت، بسیار بالا می رود به ویژه آن که چنین سیستمی با نیروهای ماهر و فداکاری که داریم، تلفیق شود.

انتهای پیام