آیا ما ایرانی هستیم؟

به گزارش انصاف نیوز، دکتر «جلال جلالی زاده» نماینده‌ی کرد اهل سنت مردم سنندج در مجلس ششم و رییس ستاد انتخاباتی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری امسال، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «آیا ما ایرانی هستیم؟» نوشت:

در ایرانی بودن ما شکی نیست و از اینکه ایران خانه ماست یقین دارم، اما آیا اینکه برخی از مسؤولان اعم از چپ و راست و اصولگرا و بنیادگرا در مسأله‌ی رفراندم اقلیم کردستان نگران و کردها را اسرائیلی و عامل آمریکا و توطئه‌گر می‌دانند، تا کنون از خود پرسیده‌اند ما برای کوردهای ایران چه کار کرده‌ایم؟ کوردها از اول انقلاب تا کنون در همه‌ی حرکت‌ها همراهی خود را ثابت کرده‌اند. در رفراندم رأی به جمهوری اسلامی، در دفاع از پاوه و نجات شهید چمران، در جنگ تحمیلی، در دفاع از مرزها، در انتخابات‌ها، در تظاهرات‌ها و راه پیمایی‌ها، در استقبال از مقامات، در تقدیم هزاران شهید و جانباز و آزاده و در همه چیز …

چند خانواده‌ی هموطن ایرانی داریم که برای دفاع از نظام هفت شهید و یا چهارده و بیست شهید و جانباز تقدیم کرده باشد؟

راستی بر اساس کدام نص دینی باید یک هموطن کرد از بروز استعدادهایش و نشان دادن توانمندی‌هایش در خدمت به وطن و هموطنانش محروم شود؟ آیا می‌توان بر اساس روایت جعلی الاکراد حی من الجن افراد را از حقوق خود محروم نمود؟

خاطره‌ی تلخ تهدید یکی از مراجع که نباید اهل سنت بالاتر از شیعه بنشیند و ترس و عقب نشینی اصلاح طلبان از دفاع از هم فکر و هم حزبی خود مهر تأییدی بر تضییع حق شهروندی و بی فایده بودن کار تشکیلاتی و حزبی در چنین فضایی بود. هر چند تلاش‌های آقای خاتمی در این راستا و فرستادن افرادی به نزد مراجع تا فضا را برای استفاده از شایستگان اهل سنت تلطیف نماید خالی از اجر و تقدیر نیست، اما مراجعه به روایات جعلی و استنباط احکام ضد بشری و محروم کردن افراد هموطن از حقوق اساسی و طبیعی جز ضربه زدن به ارکان دین و منفور نمودن چهره زیبای اسلام در نزد جوانان نیست. مگر حضرت علی نفرموده هرکس شهادتین را بر زبان آورد و از ذبیحه‌ی ما خورد و رو به قبله‌ی ما نماز خواند از ماست. پس چرا کسانی که مدعی پیروی از آن حضرتند به این فرموده عمل نمی‌کنند؟

کسانی که روایت‌هایی را برای ایجاد کینه و بغض نسبت به اهل سنت جعل کرده‌اند همان کسانی هستند که روایت‌های تحریف قرآن را انتشار داده‌اند و به شدت از دیدگاه خود دفاع می‌کنند و معتقدند قرآن هفده هزار آیه بوده است.

آیا درست است که اهل سنت هم روایت‌هایی را جعل و با اتهام‌های واهی اهل تشیع را از حقوق خود محروم نمایند؟ در حالی که عمل هر دو گروه در میزان حقوق بشری پشیزی ارزش ندارد.

در میان وزیران، سفیران و استاندارانی که از اول انقلاب از اهل تشیع بوده‌اند و من خیلی از آنان را می‌شناسم که تنها نان مذهب را خورده‌اند و اگر از اهل سنت بودند هیچ وقت به چنین موقعیتی نمی‌رسیدند. چی می‌شد که همانگونه در اوایل انقلاب چهار نفر از استانداران کردستان کورد و اهل سنت بودند، این رویه ادامه پیدا می‌کرد و کردها و اهل سنت بدون هیچگونه سختگیری و تعصبی به کار گرفته می‌شدند که هم موجب همبستگی ملی و هم زدودن کینه و تنفر از دل‌ها می‌شد.

مقامات و مسؤولین ما به جای پرداختن به علت، خود را مشغول اصلاح و توجیه معلول نموده‌اند.

آقایان صدها بار گفته‌ایم ایرانی هستیم، سوگند جلاله هم خورده‌ایم، اما شما هستید که به ما اعتماد نمی‌کنید، به زور مخالف و معاند تراشی می‌کنید. فرزند شهیدی که تا پای جان برای شما فداکاری کرده و می‌کند حاضر نیستید به عنوان مدیر بنیاد شهید بپذیرید، فرزند شهیدی که چندین بار مدال لیاقت گرفت به خاطر بی توجهی و فشارهای متعدد او را به دامن ضد انقلاب انداختید. کدام ایثارگر را مفتخر به درجه‌ی عالی و مقام والایی در استان و یا در سطوح بالا نمودید. همین مردمی که خالصانه و مخلصانه با وجود همه‌ی نامهربانی‌ها و حتی ضد انقلاب نامیدن آنان از سوی برخی از افراد تنگ نظر به فرزندان شهدا و جانبازان رأی می‌دهند اما نهادهای مانند هیأت‌های نظارت و شورای نگهبان آنان را رد صلاحیت می‌کنند.

بیش از نه ماه است اداره فرهنگ و ارشاد بدون مدیر است. با وجود اینکه شخص وزیر به خود بنده اعلام کرد فردا یک مدیر کرد سنی را معرفی می‌کنم اما متاسفانه به وعده‌ی خودش عمل نکرد. انتصاب اهل سنت به عنوان رییس دانشگاه، مدیر کل آموزش و پرورش، مدیر کل دادگستری و اوقاف و… ممنوع است؟ بنا به چه دلیلی؟ مطابق کدام نص قرآنی و یا حدیث نبوی و یا گفته‌ی امامان بزرگوار و یا اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر و قانون اساسی یک شهروند باید از حقوق خودش محروم شود؟

می‌دانید ما در چه عصر و قرنی زندگی می‌کنیم؟ نه در عصر بنی امیه هستیم و نه در دوره‌ی صفویه. در قرن بیست و یکم بسر می‌بریم و در نظام جمهوری اسلامی زندگی می‌کنیم که ادعای رهایی همه‌ی ملت‌های مظلوم و در بند و مستضعف جهان را دارد.

در این روزها که بحث رفراندم کردستان عراق مطرح شده شاهد محکومیت کردها از سوی افراد و اقشار مختلف مسوول هستیم، اما دریغ از طرح یک پرسش که بپرسند مگر کردها دیوانه شده‌اند که اقدام به این کار کرده‌اند؟ چه علل و عواملی موجب شده تا این موضع را اتخاذ نمایند؟

کسی از انفال و بمباران شیمیایی و قطع حقوق و جیره و مواجب و عدم عمل به وعده‌ها و عدم اجرای قانون اساسی نگفت.

و اکنون لازم می‌دانم این سؤال را از مسؤولان خودمان بپرسم راستی اگر ما ایرانیان اصیل و نوادگان مادها و تشکیل دهنده‌ی اولین امپراتوری ایرانی هستیم چرا به ما اعتماد نمی‌کنید؟ چرا ما را نامحرم می‌دانید؟ آیا هموطن بودن بودن اقتضای این رفتار دوگانه را دارد؟ اگر ایران وطن ماست چرا اجازه نمی‌دهید در ساختار نظامش مشارکت داشته باشیم؟ اگر ایرانی هستیم چرا نمی‌گذارید در سازندگی وطنمان سهیم باشیم؟ پس ما ایرانی هستیم اما شما هستید که ما را نمی‌پذیرید. امید است سیاست‌ها و برخوردها عاقلانه‌تر و منطقی‌تر و نگاه‌ها انسانی‌تر و بدون عینک تعصبات مذهبی و نژادی باشد.

انتهای پیام