عیار وعدههای انتخاباتی
عباس مهدی زاده، روزنامه نگار، در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز دربارهی وعدههای انتخاباتی نوشت:
در هر دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی همواره بستههای خوش آب و رنگی از وعدهها و آرزوهای مختلف برآورده نشده رای دهندگان، از سوی نامزدهای انتخاباتی جهت جلب اعتماد مردمی و پر شدن هر چه بیشتر سبد آرای خویش در حوزههای انتخاباتی از زبانها جاری و منعقد کلامی میشود که به امید پس از پیروزی و نشستن بر کرسی نمایندگی مجلس شورای اسلامی جامه عمل مناسب بر تن آن وعدههای بر زمین مانده پوشانده شود اما به تجربه ثابت شده است قریب به اتفاق این کاندیداهای انتخاباتی پس از ورود به مجلس نیز از انجام عملی آن وعدههای صوری لسانی، عاجز و ناتوان هستند چرا که اصولا مسیر قانونی و میزان تحقق عملی آن وعدههای تاریخ مصرفدار را فی الواقع نمیدانستهاند و یا صرفا برای کسب آرای بیشتر گفتهاند و لفاظی کردهاند.
تجربهی عینی نحوهی عملکرد و برخورد با مشکلات متنوع نه چندان دور نمایندههای کنونی مجلس شورای اسلامی نشان میدهد عجز از شناخت عمقی و کافی نیازها و ملزومات رشد و توسعهی منطقه و حوزهی انتخابیه و مشکلات باقی ماندهی آن، و یا حتی بزرگنمایی از میزان توانمندی در حل مشکلات فردی مختلف که از آنان مطالبه و پیگیری میشود، تنها دلیل برطرف نشدن مشکلات منفعت جمعی و فردی از سوی نمایندهای که در ایام انتخابات خود را حلال تمامی مشکلات معرفی نموده است میتوان ارزیابی نمود.
برخی از این کاندیداهای بالقوهی سابق، توان مدیریتی خود را چنان بالا و پایین نشان دادهاند و در برابر انواع مشکلات و خواستههای کوچک و بزرگ، گفتههای عجیب و غریب بیان داشتهاند که گویی اندازه و قوارهی درخواستی حل مشکلات را میباید بطور دقیق از آنان جویا شده و در همان حد و اندازهی درخواستی میبایست انتظار رتق و فتق امور را داشت و لاغیر. بنابراین وظیفهی گروههای مرجع، احزاب و رسانهها در ایام انتخابات آن است که نامزدهای مختلف انتخاباتی بویژه آن دستهای که ادعای لسانی وصف ناپذیر از میزان توان بالای خود دارند در بوتهی نقد و نقادی قرار دهند تا عیار وعدههای بیشمار انتخاباتی آنان برای رای دهندگان مشخص و معین شود.
وعدههای انتخاباتی به واقعیت نرسیدهای که نتیجهای جز ندامت و پشیمانی حاصلی برای رای دهندگان نداشته و نخواهد داشت و متعاقب این پشیمانی حاصل شده در نیمهی راه زمان پاسخگویی چهار ساله؛ شاید مطالبهی همان “مس” خود باشد نه طلای وعده داده شده، دست نیافته و در نهایت رسیدن ذهن رای دهندگان به این ضرب المثل که اگر بیشتر دقت میکردند از انتخاب خود شادمان بودند: از طلا گشتن پشیمان گشتهایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید.
انتهای پیام