مملکت بیچاره و پیرمردهای ناتوان
حجت‌الاسلام شهاب‌الدین حائری شیرازی در یادداشتی تلگرامی با عنوان «این مملکت بیچاره از دست این پیرمردهای ناتوان چه می‌کشد؟!» نوشت:
سخن را با خاطره ای از مرحوم بهلول که اسوه و الگو بود در طهارت نفس در سده اخیر آغاز می‌کنم.
علامه شیخ محمدتقی بهلول (همان سخنور مشهوری که در قضیه کشف حجاب، مردم را در مسجد گوهرشاد علیه رضا خان برانگیخت) چنین می‌گفت: «من بر قوای شهوت وغریزه خودم در همان جوانی فائق شدم اما پس از هشتاد سال هنوز بر حُب ریاست فائق نشده ام…»
متاسفانه نسل اول انقلاب که هر کدام به فراخور مسئولیت‌هایشان خدماتی داشته‌اند حاضر به خداحافظی از قدرت نیستند.
مسئولیت‌های بسیار مهمی در دست کسانی‌ست که نه پای راه رفتن دارند نه زبان سخن گفتن و نه حافظه‌ای برای تامل و تفکر.
این در حالتی‌ست که میانسالان اندیشمند و کاربلد شایسته‌ای توانایی لازم جهت انجام این مسئولیت‌ها را دارند. این عزیزان گمان می‌کنند به واسطه تجربیات‌شان، برای تصدی مسئولیت، بر دیگران مقدم‌اند. حال آنکه زوال توانایی‌های جسمانی اجازه بهره.برداری مناسب از آن تجربه‌های اندوخته شده را نخواهد داد.
بی شک بخش قابل توجهی از تصمیم‌های غلط و مشکلات انباشته مملکت، نتیجه همین ناتوانی در استعفا و جدایی از قدرت است.
سخن را با چند روایت در همین زمینه به پایان می‌برم.
قال النبی(صلی الله علیه و آله) : “«مَنْ تَقَدَّمَ عَلی قَوْمٍ مِنَ الْمُسْلِمینَ وَ هُوَ یَری أَنَّ فیهِمْ من هو افضل منه فقد خان اللَّه و رسوله و المسلمین.
هر کس متکفل امری از امور عده‌ای از مسلمانان گردد در حالی که می‌داند در بین مسلمین فردی بهتر از او وجود دارد پس خائن به خدا، رسولش و مسلمانان خواهد بود”
و در روایتی دیگر پیامبر(صلی الله علیه و اله) فرمود: «مَنْ اسْتَعْمَلَ غُلاماً فی عِصابَةٍ فیها مَنْ هُوَ أَرْضی لِلّهِ مِنْهُ فَقَدْ خانَ اللَّهَ؛ هر کس، شخصی را به مدیریت جمعی بگمارد در حالی که فردی در بین آن جمع وجود دارد که بیشتر مورد رضای خداست به خداوند خیانت کرده است»
برخی روایات نیز از کسانی که صلاحیت کاری را نداشته و خود را متولی آن نیز می‌کنند، به عنوان افرادی که شخصیت خویش را ذلیل نموده‌اند یاد شده است. در حدیثی از پیامبر(صلی الله علیه و اله)
«لایَنْبَغی لِلْمُؤمِنِ أَنْ یُذِلَّ نَفْسَهُ قیلَ لَهُ: وَ کَیْفَ یُذِلّ نَفْسَهُ؟ قالَ: یَتَعَرَّضَ لِمالایُطیقُ؛ مؤمن حق ندارد خود را به ذلّت بیندازد. پرسیده شد چگونه به ذلت می افتد؟ فرمود: خود را داوطلب کاری کند که بیش از توان اوست.»
انتهای پیام
