خدا مهاجرانی را با 50 هزار شهیدِ طالبان محشور کند!

غلامرضا بنی‌اسدی، روزنامه‌نگار در یادداشتی با عنوان «خدا مهاجرانی را با 50 هزار شهیدِ طالبان محشور کند!» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

با این شیب و شتابی که در پیش گرفته بودند برخی افراد برای تطهیر طالبان، معلوم بود که کار به تقدیس هم خواهد کشید. پیش بینی که خیلی زود محقق شد آن هم از لندن در توئیتی که امضای عطاالله مهاجرانی داشت. او کشته‌های طالبان را “شهید” خواند بی آنکه بگوید قربانیان طالبان را، هزاره های مظلوم را، دانشجویان پرپر شده را و بسیاری از مردم رنج کشیده افغان را چه باید نام نهاد. اگر طالبان شهیداند پس قربانیان‌شان چه عنوان می‌گیرند؟! راستی چه عجله‌ای دارند برخی‌ها که کاسه، کاسه از چشمه آبروی خود برمی‌دارند و پی تطهیر، بر سر و روی طالب‌ها می‌ریزند و چه شتابی گرفته است آقای لندن‌نشین که به تقدیس‌شان پرداخته است. با خواندن خبرهایی از این دست، یاد پند حکیم ناصرخسرو افتادم که گفت:

من آنم که در پای خوکان نریزم
مراین قیمتی لفظ در دری را…

خدا بیامرزی‌اش دادم که با این “گفت”، تعلیم‌مان کرد که به روزگاران باید مراقب باشیم که کلمات‌مان، قیمتی‌ترین داشته‌مان، علفِ آخورِ خوکان نشود. حال مانده‌ایم که چطور مهاجرانی – که روزگاری به ادب و قدرشناسی کلمات می شناختیمش – امروز مفاهیم بلند و معرفتی را – که قیمتی‌ترین گنج عالم و آدم است – چنین گشاده‌دستانه پای طالبان می‌ریزد؟ او از رهگذار تقدیس طالبان به دنبال چیست؟ چه بن بستی را می‌خواهد به روی خود بگشاید که چنین پرهزینه به میدان آمده است؟ او را نا آشنا با فرهنگ نهج البلاغه نمی‌دانیم اما او نخوانده است که حضرت علی(ع) در حکمت 154 نهج البلاغه می‌فرمایند: ‏”هر کس به عمل قومی راضی باشد مثل این است که جزء همان قوم باشد” آیا او و هم اندیشان او. او و کسانی که به تطهیر طالبان مشغول‌اند حاضر‌اند در صف طالبان تعریف شوند؟ این کلام روشن امام رضا(ع) است که: “کسی که از صحنه کاری غایب باشد اما به ان کار راضی باشد، همچون کسی است که در صحنه عمل حاضر بوده و آن را انجام داده است.” امید واریم آقایان با تامل بیشتر قلم زنند و سخن بگویند…

انتهای پیام