یک بار دیگر؛ مرگ‌های الکلی
بهروز مرادی، جامعه‌شناس، در کانال تلگرامی خود نوشت: «در هفته‌های اخیر، خبر فاجعه‌آمیز مرگ ده‌ها نفر از هم‌وطنان‌مان در اثر نوشیدن مشروبات الکلیِ تقلبی بویژه در استان‌های مازندران و همدان منتشر گردید و موجبات تأسف و تأثری بسیار فراهم آورد.
مرگ بر اثر نوشیدن مشروب الکلیِ تقلبی یکی از سخیف‌ترین و زشت‌ترینِ مرگ‌هاست. بدتر از این نمی‌توان فرصت زندگی را بر باد داد، جسم و جان را به طوفان ویران مرگ سپرد و عمر را به دره‌ی نابودی اندر انداخت.
درست است که نوشیدن مشروبات الکلی غیرتقلبی بلافاصله آدمی را نمی‌کشد یا او را کور نمی‌کند، اما بر اساس یافته‌های پژوهشی، به مرور زمان آسیب‌های متنوعی به اجزای بدن وارد می‌آورد و ازجمله سبب ایجاد اختلال در کارکرد قلب و کلیه و ریه و مغز و ایجاد مشکلات تنفسی و گوارشی می‌شود.
بر اساس داده‌های پزشکی؛ ۲۵ درصد از مرگ‌ومیرهای ناشی از بیماری‌های کبدی در جهان، به خاطر مصرف مشروبات الکلی است. با هر بار مصرف مشروب الکلی، قسمتی از کبد زخم می‌شود و عملکرد آن را در تصفیه‌ی خون مختل می‌کند.
نتایج یک پژوهش در دانشگاه لویولا در آمریکا به سرپرستی دکتر مجید افشار در میان ۱۲ هزار بزرگسال نشان می‌دهد که نوشیدن مشروبات الکلی باعث ایجاد اختلال در سلامت و تعادل بدن می‌شود و ازجمله سبب بروز مشکلات ریوی برای بدن می‌گردد.
پژوهش خانم دکتر سپیده تقوی، متخصص قلب و عروق نیز به این نتایج دست یافته که مصرف مشروبات الکلی می‌تواند سبب نامنظم‌شدن کارکرد قلب، ایجاد فشار خون بالا، آسیب رسیدن به عضلات قلب، مشکلات ریوی و حتا سکته‌ی مغزی و بروز برخی سرطان‌ها بشود.
متخصصان ایمونولوژی نیز بر این باورند که نوشیدن مشروبات الکلی، سیستم ایمنی بدن را ضعیف و مختل می‌کند و بدن را در مقابله با ویروس‌ها و سایر میکروب‌ها ضعیف و بی‌دفاع می‌سازد.
بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)؛ سالانه حدود ٣میلیون نفر به‌خاطر مصرف مشروبات الکلی در سراسر جهان می‌میرند.
بیشترین تلفات مشروبات الکلی در کشورهای اسلوونی، آلمان، لهستان، دانمارک، جمهوری چک، اتریش و آمریکاست.
الکل سمی و غیرسمی ندارد. الکلی که وارد بدن می‌شود، آسیب می‌زند و ویران می‌کند. نوشیدن آن گاه خودکشی ناگهانی و گاه مرگ تدریجی است.
نویسنده‌ی این نوشته خود فردی متشرع است و تا حد ممکن تغذیه‌ی سلامت‌محور را مراعات می‌کند و مشروب الکلی چه تقلبی و چه غیرتقلبی را ماده‌ای مرگ‌آور می‌داند و همواره از آن اجتناب ورزیده است. اما بر این باور است که ممنوع‌بودنِ مصرف آشکار آنها، ميزان مرگ‌ومیر و آسیب‌های جسمی و روانی ناشی از مصرف ناآشکار آنها را افزایش می‌دهد.
این درست است که تغذیه‌ی سالم مقامی از مقام‌های حرمت نفس و مرتبتی والا از سطح خودارزشمندی و مراتبی از حفظ و مراقبت از خود و نشان‌دهنده‌ی سطح بالای معنوی‌زیستن است که رعایت این مقام، کار انسان‌های دارای هویتِ جسم‌محور نیست و هر کسی قادر نیست زندگی را در چنین سطحی انجام دهد.
و مضاف بر این؛ زیستن در مقام حفظ سلامت، جنبه‌ای از مسلمانی نیز هست، چراکه یکی از معانی نهفته در ریشه‌ی لغوی اسلام (سَلَمَ)؛ همانا “سلامتی” است و از این نظر؛ مسلمانی نوعی سبک زندگیِ سلامت‌محور است بدانگونه که فرد با پذیرش اسلام، خود را به رعایت یک زندگی سالم در همه‌ی ابعاد وجودی خود اعم از جسمانی و روانی و روحی و احساسی و هیجانی و قلبی و ذهنی و پنداری و گفتاری و کرداری و نفسانی در مقام باور و عمل ملزم و متعهد می‌داند.
به‌همین خاطر؛ آن‌کس که نوشیدنی یا خوردنی آسیب‌زننده به جسم مصرف می‌کند، زندگی را در اسارت هوای نفس و بندگی شکم خویش تجربه می‌کند و در سطحی نازل از بودن قرار دارد و فاقد خودپنداره‌ای ارزشمند است و ارزش وجودی خود را درنیافته و به درجه‌ی مسلمانی (سالم زیستن) نرسیده است.
چنین فردی را نمی‌توان به زور به رعایت حرمت نفس خویش و احترام به وجود خویش و مراقبت از جسم و جان خویش واداشت. صیانت از ابعاد مختلف خویش به سطح رشد شخصیت و بالیدگی باطن و درون فرد وابسته است.
به‌همین خاطر، ممنوع کردن‌ها چنین کسی را به مراقبت از سلامت ابعاد مختلف وجودش نمی‌کشاند، بلکه کنجکاوی او را تحریک، لجاجت او را فعال و تلاش او را برای آسیب‌زدن به جسم و جانش در خفا بیشتر می‌سازد، به‌ویژه آنکه در قرآن مجازاتی برای مشروب‌خواری تعیین و عنوان نگردیده و حرام‌شدن آن به معنی ممنوع‌کردن آن نیست.»
انتهای پیام
