“این مدرک فعلا فاقد کیفیت است”

یکی از مواردی که به کرات در جامعه، رسانه ها و از زبان مسوولین زیاد می شنویم استفاده از واژه های کیفیت و کمیت است. به طور کلی مجموعه‌ای از خصوصیاتی که شی‌ء و یا ماهیتی را آن چنان‌که هست می‌سازد و آن را از اشیاء بی‌شمار دیگر مشخص می‌کند کیفیت نامیده می‌شود و یا به عبارت دیگر کیفیت، صفات مشخصه و خطوط اساسی نشانه‌های هر شیء را بیان می‌کند.

از طرف دیگر اشیاء و پدیده‌ها تنها با کیفیت مشخص نمی‌شوند. زیرا علاوه بر کیفیت، هر شی‌ء و هر پدیده‌ای دارای کمیت خاصی است. کمیت، درجه‌ی تکامل و قدرت و شدت صفات مشخصه و حدود هر شی‌ء را نشان می‌دهد که به صورت عددی بیان می‌شود و در حقیقت مبنای علوم بشری بر اساس تعیین کمیت اشیاء قرار گرفته است. به عبارت دیگر زمانی که از کیفیت صحبت می کنیم منظورمان به وجود یا عدم صفاتی است که لازمه و مشخص کننده شی خاصی است و کمیت آن بیان عددی آن می باشد.

مثلا به طور میانگین مقدار قند ناشتای بالای 110 میلی گرم بر دسی لیتر بیانگر احتمال دیابتیک بودن یک فرد است، که البته هرچقدر مقدار یا کمیت آن افزایش یابد قطعیت را بالاتر برده و شخص مبتلا نیازمند درمان و مراقبت های پزشکی خواهد بود.

با این تعریف می توانیم به این نکته مهم پی ببریم که اصولا کیفیت و کمیت جدای از همدیگر معنی و مفهوم نخواهند داشت. به عبارت دیگر کیفیت و کمیت یک قطعه انگشتر طلای 18 عیار در تمام دنیا یکسان است و لازمه آن انجام تست های استاندارد است که عیار آن را تایید و یا رد کند. برای هیچ عقل سلیمی قابل قبول نیست که با مداخله و اعمال نظر شخصی و یا گروهی برای این قطعه طلا  عیار بالاتری را تعریف کنیم.

ولی این معیارها متاسفانه در کشور ما به گونه ای دیگر تعریف و یا بهتر بگوییم تحریف می شود. به طوری که کاربرد نادرست آن را زیاد شنیده ایم که به عنوان مثال مسوولین در حوزه های مختلف در پاسخ به انتقادات از عملکرد آن ها اظهار می دارند که ابتدا به توسعه کمی می پردازیم و سپس به کیفیت آن توجه خواهیم کرد. به ویژه در بحث توسعه ی آموزش عالی که با رشد بی رویه و بی حدو حصر دانشکاهها، موسسات آموزش عالی انتفاعی و غیرانتفاعی، پیام نور، دانشکاه آزاد،پردیس های بین المللی و Ph.D by Research  و … فعلا توسعه ی کمی را مد نظر قرار داده اند.

لذا پیشنهاد می شود که فعلا در بالای مدارک فارغ التحصیلان نوشته شود: “این مدرک فعلا فاقد کیفیت است” و زمانی که علی قول خودشان رشد کمی انجام شد و خواستند به کیفیت بها دهند هر جور که صلاح می دانند کیفیت را هم وارد مدارک بکنند. شاید گروهی بتوانند اسکناس های جعلی را چاپ کنند ولی آیا می توان تنها با نگاه کمی و افزایش تکثیر به آن ها اعتبار و کیفیت هم بخشید!