او از رئیس فدراسیون نمی‌ترسد، از عابدزاده بترسد؟!

میثم  بهرامی در خبرآنلاین نوشت: ویژه ترین سورپرایز کارلوس کی روش در اعلام لیست بازیکنان تیم ملی، قرار گرفتن نام امیر عابدزاده در میان دروازه بان ها بود؛ دروازه بان 24 ساله تیم ماریتیمو پرتغال که به تنهایی تلاش کرده تا جایگاهش در فوتبال اروپا را با زحمات خودش به دست آورد.
نیما نکیسا در مصاحبه ای که امروز انجام داده، جدا از اینکه مدعی شده دروازه بان نفت تهران عملکردش بهتر از امیر عابدزاده است، دعوت از بچه عقاب را به خاطر تاثیرگذاری احمدرضا عابدزاده دانسته است. «من معتقدم قطعا هم در تیم امید و هم در تیم بزرگسالان عابدزاده به خاطر نام پدرش دعوت شده است.» این عین جمله ای است که نیما نکیسا به کار برده.
اما اولین سوالی که هر شخصی می تواند از خودش بپرسد این است که در حال حاضر احمدرضا عابدزاده کجا فوتبال ایران است و چه قدرتی دارد که شخصی مثل کارلوس کی روش باید از او بترسد و فرزندش را به تیم ملی دعوت کند؟ کی روش که همه می دانند از هیچ کسی در فوتبال و ورزش ایران نمی ترسد و هر کاری که صلاح بداند را انجام می دهد، از چه چیزی باید بترسد که برخلاف میلش امیر عابدزاده را به تیم ملی دعوت کند؟
حتی اگر کی روش هم سرمربی تیم ملی نبود و به عنوان مثال یک ایرانی هدایت تیم ملی را برعهده داشت، احمدرضا عابدزاده چه قدرت اجرایی داشت که بتواند نام پسرش را در لیست تیم ملی قرار دهد؟ اینکه امیر عابدزاده به فوتبال پرتغال رفته و با تحمل سختی ها توانسته خودش را به تیم ماریتیمو در لیگ دسته اول پرتغال برساند هم به خاطر تاثیرگذاری پدرش بوده؟
احتمالا می توان انتقادات تند نکیسا از امیر عابدزاده را به هم زمان بودن دوران اوج نکیسا با دوران درخشش عابدزاده ارتباط داد. نکیسا در زمان خودش دروازه بان شاخص و خوبی بود اما به خاطر وجود دروازه بانی استثنایی به نام احمدرضا عابدزاده، همیشه نفر دوم بود و در تیم ملی کمتر بازی به او می رسید. او در همان دوران و حتی همین حالا ناراحت این بود که چرا هم دوره احمدرضا عابدزاده شده است؛ درست مثل مهاجمانی که هم دوره علی دایی بودند و به خاطر درخشش دایی در خط حمله تیم ملی، کمتر فرصت حضور در ترکیب تیم ملی را داشتند.
احمدرضا عابدزاده همیشه از نیما نکیسا بهتر بود و حتی همین حالا هم اگر از هواداران تیم ملی فوتبال بپرسی که چرا ایران در جام جهانی 98 به یوگسلاوی باخت، اکثرا جوابشان این است که چون در آن مسابقه عابدزاده دروازه بان ایران نبود و به جای او نکیسا داخل ترکیب حضور داشت.
البته نکیسا که همیشه خودش را رقیب عابدزاده می دانست، تصورش بر این بود که می تواند از عابدزاده هم بهتر باشد اما هیچ گاه مربیان تیم ملی به این نتیجه نرسیدند که نکیسا فیکس باشد و عابدزاده نیمکت نشین. حالا هم این موضوع که پسر احمدرضا عابدزاده به تیم ملی دعوت شده، شاید ارتباط به همان رقابت نکیسا و احمدرضا عابدزاده داشته باشد. چراکه امیر عابدزاده خودش از سن کم تمرین کرده و توانسته یکی از معدود دروازه بان های لژیونر فوتبال ایران باشد. اگرنه، پدر او که نه پستی در فوتبال ایران دارد نه قدرتی که بخواهد نام امیر را وارد لیست تیم ملی کند.
شاید بهتر باشد نکیسا به این موضوع هم فکر کند که با گفتن این حرف ها، نه تنها محبوبیتش بالا نمی رود، بلکه باعث منفور شدن خودش هم خواهد شد.

انتهای پیام