توجیه عصبی یک اصولگرا برای جشن سلام فرمانده

کبری آسوپار، در یادداشتی با تیتر «جشن اصلاح‌طلبانه‌ی دو پاره کردن ملت!» در روزنامه‌ی اصولگرای جوان نوشت:

محمدرضا تاجیک، تئوریسین اصلاح‌طلب در سخنانی انتقادی نسبت به اصلاح‌طلبان گفته بود که «رژیم حقیقت یک جامعه اگر رژیم ارزشی و دینی است، نو اصلاح‌طلبی نمی‌تواند به‌صورت تافته‌ای جدا بافته وارد فضای سکولار شود و بخواهد از آن زاویه با جامعه سخن بگوید، و باید بداند ریزبدنه‌هایی که به صورت هیئت‌ها و مساجد عمل می‌کنند -و دیری است که اصلاح‌طلب‌ها آن را به حاشیه کشیده‌اند- می‌توانند مجرای ارتباط با توده‌های مردم باشند. من باید مشقی بنویسم که با شرایط زمانه و جامعه من بخورد و بتواند یک جریان را مورد پذیرش مردم قرار بدهد، نه اینکه مردم نتوانند با آن رابطه برقرار کنند.»

از سخنان او هنوز یک هفته هم نمی‌گذرد که خواص اصلاح‌طلب تمام قد به تقابل با برنامه‌ای برخاسته‌اند که برای بیعت کودکان این جامعه با امام زمان عجل الله فرجه تدارک دیده شد و محور آن هم سرودی حماسی در مورد حضرت بود؛ سلام فرمانده!

بهانه کرده‌اند که مصادف با عزای مردم آبادان، در ورزشگاه «جشن» گرفته‌اند. چه کسانی را می‌گوییم؟ حامیان همان جریانی که در دوران دولت‌شان، متروپل مجوز گرفته و استاندار محبوب‌شان ربان افتتاحیه متروپل را قیچی زده و ۶ ماه مانده به پایان دولت روحانی، با حکم او رییس سازمان ملی استاندارد شده است. می‌گویند در شب شهادت امام صادق علیه‌السلام جشن گرفته‌اند؛ چه کسانی؟ همان‌هایی که سال ۸۸ لیدرها و حامیان جریانی بودند که حرمت شکنان عاشورا را، حمله کنندگان به نمازگزاران ظهر عاشورا و آتش زنندگان پرچم اباعبدالله را «مردم خداجوی تهران» نامیدند. می‌گویند گردهمایی سرودخوانی حماسی برای امام زمان، «جشن» است. چه کسانی؟ همانانی که عمری مردم مذهبی و مداحان اهلبیت را متهم کردند که مجالس شهادت و تولدتان همه عزاست و بلد نیستید جشن بگیرید و مولودی خوانی‌تان در نیمه شعبان و ولادت امام زمان هم شبیه عزاداری‌ست. می‌گویند از مصیبت مردم آبادان غافل شده‌اید؛ چه کسانی؟ همانانی که علیرغم چند دهه در اختیار داشتن دولت، نخواستند حتی یک اردوی جهادی برای مناطق محروم تشکیل دهند و جوانان‌شان را تشویق به محرومیت زدایی کنند.

می‌دانید آقای عبدی، آقای صادقی، آقای رمضان‌زاده، برادران اصلاح‌طلب! تعارف که نداریم؛ این ژست‌ها به شما نمی‌آید! طوری برای گردهمایی «سلام فرمانده» جشن، جشن راه انداخته‌اید، گویی خانه را یک هفته‌ست سیاه‌پوش کرده‌اید و خواب و خوراک را از غم متروپل کنار گذاشته و همه برنامه‌هایتان را لغو و فقط عزاداری می‌کنید! می‌دانید، صدای دعای بخشی از مردم مومن و هیاتی این سرزمین در ورزشگاه آزادی برای مصیبت‌دیدگان آبادانی زیاده بلند بود، حواس‌مان از مجلس عزای شما برای متروپل پرت شد. نشانی روضه و مجلس عزایتان را بفرمایید، برای عرض تسلیت خدمت برسیم!

از قضا جشن اصلی را شما گرفته‌اید که آوار متروپل گرچه برای مردم آبادان، مرگ و مصیبت آورد، برای شما بهانه آفرید تا با قوت بیشتری تلاش دو ماهه برای تخریب سرودی امام زمانی را پیش ببرید. وگرنه سلام فرمانده نه جشن بود و نه بی اعتنا به مصیبت بخشی از مردم. از قضا این مردم به خوبی آموخته‌اند در عزا و مصیبت، به سایه توسل اهلبیت علیهم‌السلام پناه بجویند و درد را تسلی ببخشند و صبوری هدیه بگیرند.

اما شما هم با خودتان و ملت تعارف نداشته باشید؛ توانایی شکل‌دهی اجتماعی مذهبی را ندارید. راقم این سطور پیش از این مراسمات مذهبی جریان شما را هم از نزدیک دیده است. بانی مجلس حجت‌الاسلام محسن رهامی بود و سخنران آن شب، حجت‌السلام سید هادی خامنه‌ای. تعداد خانم‌ها شاید ۱۰ نفر بود و تعداد آقایان هم در نهایت ۱۵۰ نفر. آنقدر گفتمان خود را مبتنی بر تقابل با نظام ارزشی جامعه اسلامی نهاده‌اید که توان شکل‌دهی یک اجتماع مذهبی را حتی در دهه اول محرم هم ندارید و حتی همان مردمی هم که انتخاب سیاسی‌شان شما هستید، روضه‌ و اشک‌شان را پای منبر مداحانی دارند که شما آنها را بخاطر مواضع سیاسی‌شان تخطئه می‌کنید.

شما نمی‌توانید مرجع مذهبی مردم باشید. برای پوشاندن چنین ضعفی، فریاد می‌کشید، آنقدر بلند که صدای هیاهوی‌تان مانع شنیدن حرف حق شود. اما آنچه را که دارید دوپاره می‌کنید و پاره‌ای را در ورزشگاه آزادی و پاره‌ای را به آبادان می‌اندازید، جامعه ایران است. اویی که در آبادان مصیبت دیده، مردم است، اویی هم که در ورزشگاه آزادی به امام زمان سلام می‌دهد، مردم است. و شک نکنید اگر گردهمایی سلام فرمانده در آبادان برگزار شود، همان عزاداران خواهند آمد و اگر فراخوان اعزام مردم عادی به آبادان برای کمک صادر شود، پدران همان کودکانی که در آزادی سلام فرمانده خواندند، صف اول داوطلبین خواهند بود. چنانچه حصر آبادان را در دوران جنگ تحمیلی همین ولایتمداران و هیاتی‌ها شکستند. این ملت را که همیشه در کنار هم بوده‌اند، دو پاره نپسندید.

انتهای پیام