مغالطه‌ی میرسلیمی!

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

آقای مصطفی میرسلیم از اعضای حزب قدرتمند و قدیمی مؤتلفه که سابقه وزارت ارشاد اسلامی و کاندیداتوری ریاست جمهوری هم در رزومه خود دارد، در پاسخ به سوال مجری برنامه درباره خواست اکثریت مبنی بر «فیلتر نشدن» اینستاگرام، گفت: «من ۱۰۰ درصد فیلترینگ اینستاگرام را تایید می‌کنم. باید قطع بشود؛ اینستاگرام فاجعه است. بدترین شبکه در دنیاست. من کاری به نظر مردم ندارم.»

صدور این جمله از ایشان که بر صندلی سبز بهارستان به «نمایندگی از مردم» تکیه زده، بسیار غریب بود، لذا انتقاد بسیاری برانگیخت و ایشان اخیرا در جواب به انتقادها و دفاع از موضع خود، جمله‌ای از امام راحل توئیت کرده است: «خدا را در نظر بگيريد. اصولًا آنچه كه بايد در نظر گرفته شود، خداست نه مردم. اگر صد ميليون آدم، اگر تمام مردم دنيا يك طرف بودند و شما ديديد كه همه آنها حرفى مى‏زنند كه بر خلاف حكم قرآن است، بايستيد و حرف خدا را بزنيد و لو اينكه تمام بر شما بشورند. انبيا هم همين طور عمل مى‏كردند».

جناب میرسلیم، شما و دوستانتان آگاهانه یا ناآگاهانه مغالطه می‌کنید. شما به عنوان یک شخصیت حقیقی حق دارید در باره اینترنت و فضای مجازی و فیلترینگ و … چنین نظری داشته باشید و اگر آن را «حق» می‌دانید وظیفه دارید بر آن پافشاری کنید همچنان که دیگران حق دارند نظری کاملا مخالف شما داشته و آن را «حق» شمرده، بر آن پا بفشارند. «حق» واقعیت عینی و ثابت خارجی است و تابع نظر افراد و اقلیت و اکثریت و قاطبه مردم و … نیست بلکه افراد و اکثریت و قاطبه مردم ممکن است باورشان در موضوعی حق یا باطل باشد. نظر اکثریت و حتی اجماع مردم هم منهای معصوم (100 درصد منهای یک نفر معصوم و حجت زمان) از نظر شیعه لزوما حق نیست بلکه ممکن است حق یا باطل باشد. معیار حق فقط بالذات خدا و بالتبع رسول خدا و معصوم است چون معصوم خلیفة الله و فانی در خداست؛ و غیر معصوم هر کس که باشد، معیار حق نیست.

الآن زمان «غیبت معصوم و معیار حق» است و هر کسی خود را بر حق و مخالف خود را بر باطل می‌داند. البته دین برای شناسایی حق معیارهایی داده است که جویندگان حق با مراجعه به آن معیارها، می‌توانند به حق برسند ولی بالاخره در دنیا همه ادعا دارند که با توجه به معیارها، به حق رسیده‌ و قضاوت حقیقی را فقط باید به دادگاه آخرت حواله داد.

با توجه به اختلاف افراد و احزاب و گروه‎ها در شناخت حق، برای این که در اداره جامعه اختلاف پیش نیاید و همه بتوانند در کنار هم مسالمت‌آمیز زندگی کنند، به حکم عقل «میزان و ملاک اجرا» را نه «حق» که مورد اختلاف است و همه مدعی در دست داشتنش هستند، بلکه فکر و خواست اکثریت قرار داده‌اند. قانون را کسانی باید بنویسند که نماینده اکثریت و ترجمان خواست آنان هستند و مجریان قانون را باید همانها انتخاب کنند و اقلیت تا زمانی که اقلیت است، باید تابع باشد و در عین حال سعی کند با جذب افراد، خود را به اکثریت بودن برساند.

اشکالی که بر شما وارد است این نیست که چرا این گونه می‌اندیشید، بلکه اشکال این است که شما که فکر مردم را قبول ندارید، چرا بر صندلی‌ای نشسته‌اید که جایگاه نماینده آنان و ترجمان خواست و اراده‌شان باید باشد. شما که فکر و خواست اکثریت را قبول ندارید، نمی‌توانید و نباید مدعی نمایندگی اکثریت مردم بوده و بر صندلی نمایندگی آنان تکیه زنید و برای آنان قانون بنویسید و مجری تعیین کنید. شما باید صادقانه فکر و ایده و باورهای خود را به مردم ارائه دهید و اگر اکثریت مردم پذیرفتند، برای اجرایی کردن آنها، نمایندگی بگیرید نه این که بدون خواست و رأی اکثریت بر صندلی نمایندگی مردم تکیه زنید و فکر و ایده خود را که مردم قبول ندارند، به عنوان قانون بر آنان تحمیل کنید که این عین «استبداد و دیکتاتوری» است که در اسلام قطعاً محکوم است.

همین امامی که این «سخن حق» را از او نقل کرده‌اید، خطاب به نمایندگان خبرگان قانون اساسی فرمود: «اکثریت هر چه گفتند، آرای ایشان معتبر است و لو به خلاف، به ضرر خودشان باشد. شما ولیّ آنها نیستید که بگویید که این به ضرر شماست ما نمی‌خواهیم بکنیم. شما وکیل آنها هستید.»(صحیفه امام 9/ 304) و بارها فرمود:«میزان رأی ملت است».(همان 8/173 و 14/454 و …) «ميزان اكثريت است‏»(همان 14/377).

انتهای پیام