از قیاسش… | سیدعطاءالله مهاجرانی

به گزارش انصاف نیوز، «سیدعطاءالله مهاجرانی»، نماینده ی دور اول مجلس شورای اسلامی و وزیر اسبق ارشاد در یادداشتی در وبلاگ خود نوشت:

دکتر غلامعلی حداد عادل، رئیس محترم فرهنگستان زبان و ادب پارسی و رئیس دانشنامه ایران و اسلام و عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی و مجمع تشخیص مصلحت نظام و آرزومند پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری، جمله غریبی را در تویتر خود نوشته اند. روی سخنشان با دکتر محمود صادقی ست و تشکیک و تردید در پرسش ایشان از رئیس دستگاه قضایی که در باره حساب های ویژه توضیح بدهند. دکتر حداد نوشته اند:

«برای روشن شدن فرق بین تهمت و سوال: اگر کسی از کسی بپرسد، آیا این صحت دارد که شما فرزند نامشروع پدر و مادر خود هستید؟ به نظر شما این سوال است یا تهمت؟»

و اما چند نکته:

یکم: این پرسش که رئیس دستگاه قضایی بگوید سود سپرده چگونه مصرف شده است، با پرسشی که دکتر حداد مطرح کرده اند آن چنان متنافر است که حتی نمی توان سخن حداد عادل را مغالطه نامید. مغالطه به هر وجه یک صورت مشوه یا غلط انداز منطقی دارد. لکن پرسش ایشان به کلی چیز دیگری ست. همان سخن معروف که مثلا اگر کسی بگوید دو دو تا می شود پنج تا، اشتباه کرده است. اما اگر بگوید می شود پنجاه و نه تا، به کلی چیز دیگری است.

دوم: اگر هم قرار باشد چنین پرسشی مطرح شود، ایا شان و موقعیت رئیس فرهنگستان زبان و ادب و رئیس دانشنامه اسلام و ایران و استاد فلسفه کانت شناس، این است که ایشان مطرح کنند!؟ ایرانیان قدیم در فرهنگ و مناسبات اجتماعی خویش از فرهنگ خویشکاری سخن می گفتند، یعنی هر کس کار خویش کند و متناسب با موقعیت خویش سخن بگوید.

سوم: روزی دکتر حداد عادل در همان روزگاری که معاون کتاب های درسی بودند، به اینجانب گفتند دوست دارند وقتی از دنیا رفتند، جسد ایشان را در پای پله های آموزش و پرورش خاک کنند. اگر ایشان به همان قول پای بند مانده باشند؛ اینگونه توییت ها نقض غرض است و تاثیر تربیتی و آموزشی معکوس دارد.

چهارم: اصلا شبههٔ پرسش دکتر حداد عادل را جدی بگیریم. فرض کنیم فردی از دکتر محمود صادقی همین پرسش را بپرسد، چه خواهد گفت؟ به نظرم کافی ست که تصویر پدر شهیدش حضرت حجه الاسلام و المسلمین شیخ محمد حسین صادقی را نشان دهد، دکتر محمود صادقی شباهت شگفت انگیزی به پدر مرحومش دارد. هم در سخن و هم در سیره و سیما. مصداق کامل الولد سرّ ابیه. برای ما شیخ محمد حسین در مجلس اول، آنچنان دیدارش پرلطف بود و شادی آور، که به گفت نمی آید. او در دوره کوتاه یک ساله اول مجلس دوره اول دو یا سه بار نطق کرد. تار و پود نطقش از آیات قرآنی و روایات بود. با دقت و لطافت و تناسبی شگفتی آفرین…

پرسش دکتر حداد نه خوش وِردی ست که بگوییم سوراخ دعا را گم کرده است و نه مغالطه است که بتوان صورتبندی ضد منطقی اش را تجزیه و تحلیل کرد . همان چیز دیگر و شاید تنها قیاسی خنده آور باشد.

پنجم: دکتر حداد عادل سال هاست رئیس فرهنگستان زبان و ادب پارسی ست. با بودجه خوب، البته ایشان همیشه از بودجه گلایه مند بوده اند . مثلا بودجه ۱۱ میلیارد تومانی سال ۱۳۹۴ را کافی نمی دانستند و باور داشتند فرهنگستان بایست سال سختی را بگذراند. حدود سیصد نفر همکار و کارمند دارند. کاش ایشان تمام همّ خود را صرف همین کار می کرد و فرهنگستان یک فرهنگ پارسی معیار منتشر می کرد. لغت نامه دهخدا و فرهنگ مصاحب و معین و سخن در حقیقت در بخش غیر دولتی سامان یافتند؛ به جای طرح چنین پرسش هایی چرا دکتر حداد دهه هفتاد عمر خود را صرف همین کار نکند. گمان نمی کنم ایشان در سیاست اقبالی داشته باشد! یادتان است که در مجلس هشتم سعید مرتضوی چه کلاهی بر سر ایشان گذاشت!؟ به حداد قول شرف داده بود که از تامین اجتماعی استعفا می کند. حداد هم واسطه شد تا نمایندگان استیضاح وزیر کار را پس بگیرند و گرفتند. مرتضوی هم زیر قول شرفش زد و استعفا نداد!

انتهای پیام