بیمارستان‌هایی با عمر چند شب
چندی پیش ریزش بیمارستان نوساز منطقه سرپل ذهاب بر اثر زلزله موجب تعجب و تأسف همگان شد اما این ماجرا محدود به آن یک بیمارستان نبود و چند روز قبل ریزش دیوار بیمارستان درحال ساخت یکی از نقاط شهر تهران، نگرانی‌ها را نسبت به مقاوم نبودن بیمارستان‌ها افزایش داد.
خبرگزاری فارس-گروه سلامت: چند روز قبل خبر ریزش یکی از بیمارستان‌های درحال ساخت شهر تهران در رسانه‌ها دست به دست شد؛ حادثه‌ای که منجر به از دست رفتن جان ۵ نفر از هموطنان و مصدومیت چندین تن دیگر شد. این حادثه در حالی رخ داد که برای اولین بار نیست که شاهد ریزش و آسیب دیدن بیمارستان‌ها در سطح کشور هستیم.
شاید بتوان تخریب بیمارستان نوساز سرپل ذهاب در حادثه زلزله کرمانشاه را از عجیب‌ترین اتفاقات این زلزله به‌شمار آورد. بیمارستانی که به گفته تجری نماینده مردم سرپل ذهاب در مجلس، بیماران و پرسنل این بیمارستان براثر وقوع زمین لرزه، در زیر آوار ساختمان مدفون شده بودند و امکان ارائه خدمات از جانب این مرکز وجود نداشت.
وضعیت بیمارستان‌های دولتی را از لحاظ ایمنی پیگیری می‌کنم
موضوع ایمنی بیمارستان‌ها طی سالهای اخیر و پس از شروع طرح تحول سلامت بارها توسط رسانه‌ها مورد بحث قرار گرفت و به مسؤولان گوشزد شد به‌طوری که حتی پس از وقوع حادثه پلاسکو سید حسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت در صفحه اینستاگرامی خود نوشت: من نیز به سهم خود بررسی وضعیت تمام بیمارستان‌های دولتی را به لحاظ ایمن‌سازی و اطفای حریق با جدیت پیگیری می‌کنم.
ایمنی پایین مراکز درمانی در پایتخت به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست
بر اساس گفته‌های اکبر رنجبرزاده نماینده مجلس، در یک دهه گذشته برای نوسازی، بازسازی و افزایش تعداد بیمارستان های تازه ساخت در کشور به ویژه درشهرهای کوچک اقدامات قابل قبولی صورت گرفته است، اما در تهران متناسب و متناظر با شهرستان ها توجه به نوسازی بافت فرسوده در دستور کار نبوده است؛ ولی برای مراکز استان ها و شهرستان ها معمولا اعتبارات قابل قبولی برای نوسازی بافت فرسوده درمانی در نظر گرفته شده است.
نماینده مردم اسدآباد در مجلس شورای اسلامی، با بیان اینکه اعتبارات و منابع لازم برای نوسازی بافت فرسوده در تهران باید از سوی دولت اختصاص پیدا کند، افزود: بیمارستان های فعال در تهران متعلق به مردم این شهر نیست و بیماران بسیاری از استان های مختلف کشور به تهران برای استفاده از خدمات درمانی مراجعه می کنند، بنابراین انتظار می رود، آن دسته از بیمارستان های تهران که عمر آنان بیش از 40 سال است، در دستور کار برای نوسازی و بازسازی قرار گیرند.
وی با تأکید بر اینکه درصورت وقوع بحران در تهران مراکز درمانی و بیمارستان های فرسودهدر معرض خطر جدی هستند، تصریح کرد: نمی توان نسبت به ساخت بیمارستان های جدید و نوسازی بافت فرسوده درمانی بی اهمیت بود، زیرا اگر بحرانی مانند زلزله درتهران رخ دهد، نه تنها مردم بسیاری جان خود را از دست می دهند، بلکه ساختمان های فرسوده بسیاری همانند مراکز درمانی نیز تخریب شده و در این شرایط نمی توان برای امدادرسانی اقدامات قابل قبولی را انجام داد.
رنجبرزاده با اشاره به اینکه فرسودگی و ایمنی پایین مراکز درمانی در پایتخت به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست، افزود: مقاوم سازی و بهسازی مراکز درمانی سیاستی است که طی چند سال گذشته مورد توجه مسؤولان بوده است، اما این سیاست ها درمقاطع مختلف به دست فراموشی سپرده شده و در تهران به دلیل مشکلات اقتصادی این موضوع کمرنگ بوده است؛ بنابراین باید با نوسازی بافت فرسوده از خسارت های احتمالی پس از وقوع بحران در کشور جلوگیری کرد و شرایط را برای پذیرش بهتر بیماران فراهم ساخت.
عمر برخی از بیمارستان‌های تهران بیش از ۷۰ سال است
هرچند مسؤولان وزارت بهداشت طی سالهای اخیر بارها آمار و ارقامی را در رابطه با نوسازی مراکز درمانی ارائه داده‌اند اما ظاهرا توجه چندانی به نحوه ساخت و کیفیت بنای بیمارستان‌های جدید نداشته‌اند؛ فرض کنیم زلزله‌ای با وسعت ۶ ریشتر در تهران به وقوع بپیوندد، آن وقت چه بلایی بر سر ساختمان‌های مسکونی و بیمارستان‌های فرسوده یا نوساز بی‌کیفیت خواهد آمد؟ وقوع زلزله یا حوادثی مشابه پلاسکو در بیمارستان‌های فرسوده که بیماران بستری و ناتوان از حرکت و فرار در آن قرار دارند، چه عواقبی به همراه خواهد داشت؟
وزارت بهداشت سال گذشته لیست ۱۰ بیمارستان فرسوده شهر تهران را اعلام کرد که عمر برخی از آنها به بیش از ۷۰ سال می‌رسد و ممکن است در زمان وقوع بلایای طبیعی خودشان عامل ایجاد بحران باشند؛ باید توجه داشت که فرسودگی بیمارستان‌های تهران به ویژه در مناطقی از شهر که بافت فرسوده بیشتری در آن مکان قرار دارد، مشکلاتی را در پی خواهد داشت. به دلیل اینکه میزان خسارات مالی و جانی در این مناطق به نسبت دیگر مناطق تهران بیشتر خواهد بود و افراد بیشتری به بیمارستان‌هایی انتقال می‌یابند که خود جزوی از بافت فرسوده به حساب می‌آیند. اما نکته قابل تأمل اینجاست که چرا بیمارستانی در شهر تهران که هنوز در حال طی کردن مراحل ساخت است باید ریزش کند و اینکه چرا نکات ایمنی برای ساخت آن رعایت نشده است؟
در سال ۱۳۹۰ مطالعه‌ای انجام شده که نشان می‌دهد تهران دارای ۱۲۶ بیمارستان است که این بیمارستان‌ها ۵۸۳ ساختمان را در اختیار دارند. از این ۱۲۶ بیمارستان، ۴۲ درصد آنها بعد از وقوع حادثه غیر قابل استفاده خواهند بود. این در حالی است که در زمان وقوع زلزله فرضی تهران با بدترین شرایط، تنها ۹ درصد بیمارستان‌ها بدون خسارت خواهند بود و اقدامات امدادی و اورژانسی به طور کامل می‌تواند در این قبیل مراکز درمانی ارائه شود.
همچنین بررسی‌های کارشناسی نشان می دهد که ۴۹ درصد بیمارستان‌ها نیازمند اقدامات اصلاحی هستند و در زمان وقوع حادثه به طور کامل نمی توان از امکانات و فضای این بیمارستان ها استفاده کرد. هرچند پس از اجرایی شدن طرح تحول سلامت مسؤولان وزارت بهداشت بارها اعلام کردند که اقداماتی خوبی در زمینه نوسازی بیمارستان‌ها انجام شده است اما بروز چنین اتفاقاتی نشان می‌دهد ساخت بیمارستان‌ها نیازمند اقدامات کارشناسی و توجه بیشتر است.
انتهای پیام
