دومینوی سقوط در افغانستان | حسین باستانی

حسین باستانی، تحلیلگر بی‌بی‌سی، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «دومینوی سقوط در افغانستان» نوشت:

از وقتی گزارش‌های فساد مدیران دولتی و نظامی افغانستان آن قدر مکرر شد که دیگر برای رسانه ها “خبر” محسوب نمی شد، کسانی هشدار می‌دادند که سیستم، رو به فروپاشی می‌رود.

از وقتی معلوم شد “خودی”ها کار فساد را به جایی رسانده‌اند که حتی مستمری سرباز را می‌دزدند، کسانی افسانه “ارتش سیصدهزار نفره” تعلیم دیده آمریکایی‌ها در افغانستان را، با افسانه “یک میلیون” نیروی نظامی-امنیتی عراق مقایسه کردند -که در زمان حمله داعش به شمال، مانند برف آب شد.

از وقتی نتیجه “انتخابات ریاست جمهوری” افغانستان، با تقلب نامحدود و مشارکت ۱۹ درصدی برگزار شد و حاصلش برگزاری دو مراسم تحلیف همزمان در کابل بود، خیلی‌ها می‌دانستند که نَفَس حکومت‌داری در کشور، در ابعادی متفاوت به شماره افتاده است.

از وقتی واشنگتن به طور رسمی به شرط طالبان برای مذاکره در مورد “آینده افغانستان” بدون حضور نمایندگان دولت افغانستان تن داد، مشخص بود که آن دولت رفتنی است. هرچند سرعت پیش‌روی طالبان، به‌مراتب بیشتر از پیش‌بینی‌ها بود.

از وقتی طالبان اولین مراکز ولایات را تصرف کردند و واکنش واشنگتن از چند بمباران هوایی “نمادین” فراتر نرفت، به تدریج مشخص شد که گزارش‌های حاکی از اینکه “آمریکا و طالبان توافق کرده اند که مراکز ولایات تصرف نشود” را هم، نباید جدی گرفت.

از آنجا به بعد، دیگر واضح بود که مراکز ولایات هم سقوط خواهند کرد. هرچند باز، سقوط کابل و به ویژه سرعت آن، فراتر از بدترین تصورات/تخیلات ناظران بود.

انتهای پیام