جاروی بزرگ، موش بی تدبیر و سوراخ تنگ

به گزارش انصاف نیوز، محمد حیدری، روزنامه نگار قدیمی در فیسبوک نوشت:

الف: سوراخ تنگ

«عیسی» کلانتری (دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه و وزیر اسبق کشاورزی) «یک هزار و 30 کیلومتر معادل 100 هزار هکتار از سمت شرقی ورودی زرینه رود به دریاچه ارومیه را غیر قابل احیا دانست و تصریح کرد: رسوبات زرینه رود و ایجاد شیب منفی در این مسیر سبب شده است تا دیگر این قسمت از دریاچه احیا نشود بنابراین زرینه رود به سیمینه رود وصل شده تا تبخیر آب صورت نگیرد و این بخش غیر قابل احیای دریاچه ارومیه به پارک حیات وحش تبدیل می‌شود».

وی حاشیه ی سمت شرقی جزیره ی اسلامی را نیز که 4 هزار و 400 کیلومتر معادل 440 هزار هکتار است غیر غابل احیا خواند و گفت: در این بخش از دریاچه ارومیه نیز آبی وجود نخواهد داشت». [منبع: تسنیم]

ب: موش بی تدبیر

این جناب دکتر عیسی کلانتری همان کسی است که در دوران سد سازی های بی رویه در کشور، وزیر کشاورزی بود و بر خشک کردن تاکستان های ارومیه (برای آن که مبادا انگور آن ها تبدیل به شراب شود)، و ایجاد سیبستان به جای آن تاکستان ها چشم بست و کلمه ای افاضه فضل نفرمود و نگفت: «برخلاف تاک، یا همان انگور، درخت سیب به آب فراوان نیاز دارد». بدین ترتیب برای تامین آب سیبستان ها تا جایی که توانستند بر روی رودخانه هایی که به دریاچه ی ارومیه می ریخت سد بستند و زمینه ساز خشکیدن دریاچه ی ارومیه شدند.

سکوت آقای کلانتری دلیل نا آگاهی وی نبود، بلکه ایشان اعتراض نکرد، زیرا جزو همان دسته ای است که علاوه بر کاستی های متعدد بسیار دیگر، در کار مملکت داری و حفاظت از محیط زیست شکننده ی ایران بسیار نا آگاه و بی تدبیرند. از این رو، جناب دکتر عیسی کلانتری هنوز هم جزو حلقه ی قدرت این کشور است و گرچه دیگر وزیر نیست، اما عهده دار پست های مهمی است. از جمله: دبیر کل خانه ی کشاورز (به عنوان یک تشکل سیاسی) – دبیر ستاد احیای دریاچه ی ارومیه – مشاور معاون اول رییس جمهور در امور آب، کشاورزی و محیط زیست و …

ج : سوراخ تنگ

حالا همین دسته قصد دارند آب دریای مازندران را به سمنان و آب خلیج فارس را به کویر لوت منتقل کنند. همین حلقه ی قدرت از دست کم بیست و پنج سال پیش در حال ساختن آزاد راه شمال هستند که در مقایسه با طرح های انتقال آب دریای مازندران و خلیج فارس یک سوراخ گشاد محسوب می شود، اما هنوز نتوانسته اند کمتر از یک سوم این پروژه را (که در مقایسه با طرح های انتقال آب دریای مازندران و خلیج فارس سوراخ کوچکی برای ورود یک موش بدون بسته بودن جارو به دمش است) اجرا کنند.

حالا شما حساب کنید این موش گیج، شکمباره و بی تدبیر ما، با آن جاروی بزرگی که به دمش بسته چگونه می خواهد وارد این سوراخ بسیار تنگ شود؟!

انتهای پیام