روزگار چرک و کثیف

بهروز قزلباش در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

تمامیت ارضی وطن، چیزی نیست که هیچ ایرانی بخواهد بر سر آن با کسی معامله کند، یا به اندازه‌ی سر سوزنی از حفاظت از آن عدول کند. کلمه‌ی دشمن بر عناصری دلالت دارد که بخواهد برسر ایران با کسی وارد چنین معامله‌ای شود و یا در حفظ تمامیت کشور در رفتار و گفتارش اغماض کند.

خیابان، جایی است که انقلاب سال 57 آن را به میدان سیاست تبدیل کرد. انقلابیون از خیابان برای حرف زدن، شعار دادن، اعلام و انکار خواسته‌ها و تمایلات خود بهره برده‌اند.

جمهوری اسلامی هم همین رویه را ادامه داد. هرگاه نیاز دید، با هر هدفی خیابان را برای حرف زدن با خودی‌ها و غیر خودی‌هایش انتخاب کرد. با این که رسانه حاکمیتی با همه‌ی ظرفیت‌های فنی و غیر آن، در درون و برون مرزها را در اختیار داشت، اما خیابان را انتخاب کرد.

مهم‌ترین وجه خیابان برای سیاست، جنبه و امکان نمایشی آن است. یعنی خیابان جایی است که حمایت و مخالفت در آن وجه نمایشی دارد. چه در زمان انقلاب که خون از سینما رکس آبادان فواره زد و در میدان ژاله نشست، چه وقتی که «سازمان مجاهدین خلق»، مردم کوچه و بازار را در اتوبوس و خیابان با انفجار و گلوله به کام مرگ فرستاد، چه در زمان‌هایی که مردم اعتراضشان را در خیابان به نمایش گذاشتند، در حوض خون فرود آمدند، خیابان عرصه‌ی نمایش سیاست بود و همچنان هست! بدیهی است که معترضان برای اعتراض به خیابان بیایند.

تعارض‌ها به تضاد، و تضادها به تقابل کشید. در غیاب اندیشه و عقل، در طرفین تعارض‌ها، ترازها به هم ریخت تا گفت و گوی همتراز نتواند شکل بگیرد. برنامه نمایشی «شیوه» که یک مناظره دو به یک است هم راه بجایی نبرد و نمی‌برد. گفتمان‌ها در نطفه خفه شدند تا مجال اندیشیدن و تفکر بسوزد. سوختن‌ها، دامن گسترد تا نه تنها خشک و تر را با هم بسوزد بلکه مجال امروز که فردای دیروز بود را هم در شعله‌هایش به فراز ببرد تا خاکستر ببارد.

خیابان با تمام نمایشهایش منحصر شد به انحصار طلبان و تمامیت خواهان، و مجاز بود و ماند. معترضان به هرچیز، به جای حفاظت توسط عوامل قدرت، با برخورد مواجه شدند. رسانه‌های خصوصی محافظه کار که منفعت طلب بودند، گاهی به نعل زدند و گاهی به میخ.

«وفاق ملی» وزارت کشور هاشمی به نفاق ملی انجامید، سازمان عریض و طویل تبلیغاتی حاکمیت حتی نتوانست، حرف حاکمیت را آنطور که بود و هست با مردم در میان بگذارد، اجاق مطبوعات را که به بهار رسیده بود در آتش بی جهتی، به خزان و خاکستر کشیدند و صدا و سیما هم نه صدای مردم بود و شد و نه می‌توانست که باشد و نیست.

این گونه شد که احزاب گاو اول ملأ نصرالدین را فراری دادند و او به زدن گام دوم پرداخت. گفتند گاو فراری را باید زد این چه کاری است که می‌کنی؟ گفت شما نمی‌دانید، این دم بریده از آن که فرار کرده هم بدتر است و زد.

عدالت و عدل علی که ملت زمانی آن را با یک گلو فریاد کرده بود، در دست اندازهای جنگ تحمیلی و ترور انقلابیون حزب جمهوری و انفجار نخست وزیری و غیره و غیره و غیره، گم شد. مطالبه‌ی عدالت، بدون آزادی ممکن نبود، نشد و نیست، و مطالبه‌ی آزادی مجرایی برای بیان و گوشی برای شنیدن و چشمی برای خواندن نیافت که نیافت. دریچه‌های کوچک بدون برد ملی بی اثر ماند تا هیچ کس نتواند حقوق انسانی خود را مطالبه کند و به مسلخ نرود.

درون مایه‌های انقلابی، از ایدئولوژی برون ریزی کرد تا رگهای جامعه خونریزی کند، و کرد. چنان همه چیز در هم و برهم شد که رییس جمهور در پاسخ به پرسش رسانه حاکمیتی که می‌پرسد معترضانی که اغتشاشگر نیستند چطور اعتراض کنند؟ و ادامه پرسش را خورد که عبارت بود از این که «در خیابان کتک نخورند؟» جوابی شنید که همه از آن دچار شوک شدند.

دولتخواهان و وابستگان معیشتی و غیر معیشتی، دولت را دولت خدمتگزار می‌نامند، بدون آن که بگویند دولت خدمتگزار کیست؟ دولت خدمتگزار دزد ها و اختلاسگران که نباید باشد، دولت مدیران نالایق و ناشایست هم نباید باشد! دولت معترضان هم اگر بود که باید گوشی برای شنیدن و چشمی برای دیدن داشت، دولت؛ خدمتگزار کیست؟!

این گونه است که روزگار با چوب و چماق و گلوله و رنگ چرک می‌شود و روح جامعه‌ای که خود را خفه می‌کند، کثیف. مبادا که دشمن خیال تجزیه داشته باشد. خیانت به وطن و تحمیل هزینه غیر ضروری به ملت و مردم، توسط دولتی که حاضر نیست در روش‌هایش تجدید نظر کند، صورت نگرفته است بلکه خیانت به کشور توسط مردمی صورت می‌گیرد که معترض است و از دانش آموز تا دانشجویش مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد!

کرسی آزاد اندیشی پیش نیازی به اسم آزادی دارد آقای رییس جمهور، مرور کنید دولت‌های پیش از شما با آن چه کردند و شما چه می‌کنید!

پس به سوگند پایبندی به قانون اساسی کشور برگردید و بر اساس آن عمل کنید، تا ملت و کشور آسیب جدی ندیده است، هوشیاریتان را به دست آورید. با ملت مهربان باشید و از خشونت بپرهیزید. تا بتوانید از تمامیت ارضی کشور دفاع کنید و به دشمن – در هر لباسی که باشند و هستند – مجال مانور تخریب و نابودی ندهید. راستی آقای رییس جمهور از گشت ارشاد مدیرانتان چه خبر؟ دانش آموزان باز داشت می‌شوند، وزیر آموزش و پرورش استعفا نمی‌کند! دانشجویان بازداشت می‌شوند، وزیر علوم هنوز پشت میز وزارتش صبحانه می‌خورد، با بی تدبیری وزیر کشور اعتراض بدون خشونت به شورش و اغتشاش می‌انجامد وزیر کشور استعفا نمی‌کند! شما چرا دست روی دست گذاشته‌اید؟! شما که باور دارید … وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ ٱلْکتَبَ وَٱلْمِیزَانَ لِیقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا ٱلْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَفِعُ لِلنَّاسِ وَلِیعْلَمَ ٱللَّهُ مَن ینصُرُهُۥ وَرُسُلَهُۥ بِٱلْغَیبِ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِی عَزِیزٌ.

انتهای پیام