یادداشتی درباره سردار سلیمانی

غلامعلی دهقان، کارشناس و مدرس تاریخ در روزنامه هم میهن نوشت: کشور ایران به‌جهت موقعیت جغرافیایی خود همیشه مورد توجه و طمع کشورهای ‌دیگر بوده است. به‌همین جهت ‌در ادوار مختلف مورد هجوم ‌و حمله قرار گرفته است. ازاین‌رو، کشور نیاز به فرماندهان ‌و سردارانی داشته تا بتوانند با خصم، مبارزه ‌و اجازه سلطه به دشمن ندهند. در تاریخ ‌ایران فرماندهان و سردارانی ‌بوده‌اند که گرچه جان در راه میهن دادند اما نتوانستند مانع از سیطره بیگانه شوند یا اگر موفق شدند، از جهت اخلاقی نمره قبولی نگرفتند. برای دسته اول می‌توان از آریو برزن، سردار نامی هخامنشی نام برد که گرچه‌ شجاعت زیادی به‌خرج داد، اما نتوانست مانع از تسلط اسکندر و لشکریان او بر خاک کشور شود. همچنین می‌توان از رستم فرخزاد و جلال‌الدین خوارزمشاهی و عباس‌میرزای قاجار و نزدیکتر به ما از رئیسعلی دلواری که جانانه و با کمترین امکانات در مقابل انگلیسی‌ها مقابله کردند، نام برد. دسته دوم، فرماندهان و سردارانی هستند که گرچه ‌پیروزی‌های قابل‌توجهی داشتند، ولی ‌به‌خاطر تندروی‌های ‌بیجای ‌خود نام نیک به‌جای نگذاشتند. در رأس این طیف، می‌توان از نادر افشار نام برد. وی نابغه نظامی شرق بود که ایران را از اشغال ‌و تصرف دیگران خارج ‌و حتی به خاک‌ دیگران از جمله هندوان ورود کرد. معروف است که‌ حتی هم‌اکنون در هندوستان اگر کسی بزن‌بهادر باشد، گفته می‌شود «انگار نادر است».
اما در زمانه ما فرمانده و سرداری بود که هم در جنگ‌ها فاتح بود و هم در میان مردم خود و حتی کشورهای دیگر محبوب و مردمی بود و هواخواهان زیادی داشت. قاسم سلیمانی به‌همراه دیگر سرداران ‌ایرانی از جمله حاج‌همت و باکری و خرازی و دیگران مانع از پیروزی ‌صدام در جنگ تحمیلی‌ شدند. در ادامه بعدها سلیمانی توانست ‌عراق و سوریه ‌را هم‌ از دست داعشیان نجات دهد و به‌همین دلیل چه در ایران و چه در عراق و سوریه از محبوبیت فوق‌العاده‌ای برخوردار بود.
روحش شاد و یادش گرامی. آرش زمانه ‌بود؛ مردی از دیارکریمان ایران.

انتهای پیام