به یاد منصور کوشان
کانون نویسندگان در کانال خود نوشت:
منصور کوشان نویسنده، شاعر، کارگردان تئاتر، پژوهش‌گر، روزنامه‌نگار و عضو کانون نویسندگان ایران در ۵ دی ۱۳۲۷ در اصفهان زاده شد و به‌تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۹۲ در اثر ابتلا به سرطان در نروژ چشم از جهان فروبست.
کوشان از نسل نویسندگان دگرانديش بود، و نوشتن را در کنار هوشنگ گلشیری و احمد میرعلایی در جرگه‌ی ادبیِ جُنگ اصفهان آغاز کرد. او در سال‌های جوانی بیش‌تر به نوشتن نمایش‌نامه می‌پرداخت و جوایزی نیز در این حوزه دریافت کرد. برخی از نمایش‌نامه‌های او در دهه‌ی ۵۰ به روی صحنه رفتند. اما در اواخر این دهه، به‌دلیل سانسور شدید آثارش در تلویزیون، از همکاری با صداوسیما دست کشید و به روزنامه‌نگاری روی آورد و در نشریاتی چون ایران، آدینه، دنیای سخن، گردون، تکاپو و بوطیقای نو در مقام نویسنده یا سردبیر به کار نوشتن و پژوهش پرداخت.
کوشان در اواخر دهه ۶۰ و سال‌های آغازین دهه ۷۰ از اعضای فعال کانون نویسندگان ایران در مسیر تجدید فعالیت آن بود. نقش مؤثر او در حیات دوباره‌ی کانون، حضور در جمع‌های مشورتی، پی‌گیریِ نوشتن متن و گردآوری امضاهای متن «ما نویسنده‌ایم» مشهور به «متن ۱۳۴ نویسنده» و کوشش در نوشتن و تنظیم منشور کانون نویسندگان ایران در کنار زنده‌یادان محمد مختاری و محمدجعفر پوینده او را در تنگنای احضارهای متعدد و [….] قرار داد. کوشان همه‌ی امکانات و ازجمله خانه‌ی خود را بی‌دریغ در اختیار جمع مشورتی کانون نویسندگان ایران قرار می‌داد و منشور کانون همان‌جا برای ارائه به مجمع عمومی تدوین شد و ساعتی پیش از [حضور نیروهای امنیتی در ] خانه‌اش به تصویب رسید. هنگام بر پرده افتادن ماجرای قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای در آذرماه ۱۳۷۷، کوشان که در خارج از کشور به سر می‌برد با توجه به خطرات محتمل از بازگشت به ایران امتناع کرد. اما در تبعید نیز هم‌چنان با شور و حرارت به فعالیت‌های ادبی و تئاتری خود ادامه داد، ازجمله‌ی این کوشش‌ها تدوین و انتشار کتاب «فراسوی متن، فراسوی شگرد» درباره هنریک ایبسن، نمایش‌نامه‌نویس بزرگ نروژی بود. سال‌ها ستیز با سانسور و دفاع از آزادی اندیشه و بیان سرانجام در سال ۲۰۱۰ جایزه‌ی آزادی بیانِ انجمن قلم نروژ را برای او به ارمغان آورد. کوشان همواره تا واپسین دم حیات به آرمان‌های آزادی‌خواهانه‌ی کانون نویسندگان ایران وفادار ماند.
رمان‌ها، نمایش‌نامه‌ها، دفترهای شعر و پژوهش‌های پُرشماری از منصور کوشان به یادگار مانده است که بسیاری از آن‌ها زیر تیغ سانسور اجازه‌ی انتشار نیافته‌اند. از میان آن‌ها کتاب «حدیث تشنه و آب؛ روایت کاملی از سایه‌روشن‌های کانون نویسندگان ایران، قتل‌های زنجیره‌ای و اتوبوس ارمنستان [….] مرجعی مهم و قابل استناد در بررسی و تحقیق درباره‌ی کانون نویسندگان ایران است.
یاد و نام و آثارش جاودانه باد!
انتهای پیام
