تقبیح افشاگری از جانب «رطب خوردگان»!

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

یکی از مسئولان یک استان، بنا بر ادعاهای مطرح شده، مرتکب گناهی زشت گردیده که در فضای مجازی سوژه شده است. بعضی مسئولان فریادشان بلند شده که گرفتن این فیلم و عکس‌ها و نشرشان مصداق آشکار اشاعه‌ی فحشایی است که در دین به شدّت حرام شمرده شده و باید با عاملان برخورد شود!

شک نیست که مؤمنان باید نسبت به خطاها و لغزش‌های برادران و خواهران ایمانی، پرده‌پوش باشند و جامعه‌ی ایمانی باید بر این اساس تربیت شود و خطاکاران به توبه، اصلاح و جبران سوق داده شوند و مبادا یک لغزش حتی بزرگ، بنیان یک انسان بلکه بنیان او، خانواده‌ و عشیره‌اش را بر باد دهد!

البته فاسق “پرده در” که آشکارا فسق می‌ورزد و ابایی از آشکار شدن خطایش ندارد، همچنین مسئولی که به مردم خیانت می‌کند، بی‌حرمت است. گاهی هم انسان‌هایی بر خطا اصرار دارند و نهی، آنان را باز نمی‌دارد ولی از افشا شدن می‌ترسند؛ در چنین موردی شرع برای بازداشتن، اجازه افشا و بازگویی و … می‌دهد و با توجه به سخنان نماینده خرم‌آباد، چه بسا عکس و فیلمبرداری از نامبرده، مصداق این مورد باشد!

او گفته: «ما پیش از منتشر شدن این فیلم، از روابط مدیر کل ارشاد استان اطلاع داشته و به وزیر تذکر داده بودیم. این موضوع ریشه‌ها و ابعاد پنهانی دارد که با صراحت نمی‌توان بیان کرد. هر کسی که این قضیه را بداند و لاپوشانی کند، از دید من خائن به این آب و خاک است».

متأسفانه اصل “امنیت آبروی افراد” در این سال‌ها به شدّت از طرف بعضی مسئولان خدشه‌دار شده و از باب «الناس علی دین ملوکهم»؛ تعرّض به آبرو، رویه و عمومی گردیده و قبح آن ریخته است! اخیرا با افشا شدن عمل قبیح این مدیر کلّ، بعضی قدرتمداران «رطب خورده» به یاد، دین و اخلاق افتاده و با استناد به قرآن و احادیث؛ منتشر کنندگان این عکس‌ها و خاصّه این خبر را حتی به مجازات تهدید می‌کنند! حال آن که این ناامنی و افشاگری‌های غیر اخلاقی را هم‌پیاله‌های خودشان با سکوت آنان، رواج داده و قبحش را ریخته‌اند!

چرا در این سال‌ها که با نظارت استصوابی و گزینش‌های دولتی و حتی غیر دولتی، به استناد گزارش‌ها و افشاگری‌های نامعتبر و افشاگر، هزاران نفر از انتخاب شدن و طرفدارنشان از انتخاب کردن و هزاران نفر از به دست آوردن شغل مناسب یا ارتقای درجه یا کسب جایگاه مدیریتی، محروم شدند، آقایان یاد این آیات و روایات نیفتادند؟

چرا گزارش‌دهندگان و افشاگران خلوت مردم را تکذیب نکردند تا اخلاق دینی نهادینه شود؟ شاید بفرمایند آن گزارش‌ها را افراد ثقه و مورد اطمینان داده بودند! مگر این روایات به تکذیب گزارشات افراد موثق و مورد اطمینان دستور نداده است؟ سائل از امام می‌پرسد: “قومی ثقه و مورد اطمینان”[نه یک یا دو نفر بلکه یک جمعیت] در باره فردی گزارش بدی می‌دهند ولی خودش تکذیب می‌کند، وظیفه چیست؟ حضرت می‌فرماید: حتی اگر چشمت دیده و گوشت شنیده و 50 نفر مورد اطمینان بر آن قسم می‌خورند ولی خودش منکر است، آنان را تکذیب و او را تصدیق کن»!(کافی 8/147).

آیا غیر از این است که دنیاگرایی و کنار زدن رقب شما را به فراموشی زدن سوق داده بود؟ مگر دلسوزان، کم فریاد زدند که این روش‌ها علاوه بر مخالفت با شرع و عقل، بنیان ملک و مملکت را بر باد می‌دهد و شما را گوشی شنوا نبود؟

آن روز که برنامه‎‌هایی مثل هویت علیه رقبا ساختند و از رادیو تلویزیون پخش کردند، آن روز که از متهمان در شرایط نامعلوم اعتراف گرفتند و در صدا و سیما پخش کردتد، آن روز که عکس بی‌حجاب یک کاندیدای انتخاب شده برای مجلس را پخش کردند و به جای محکوم کردن شدید پخش‌کنندگان از تمام تریبونها و به ناکامی کشاندنشان با ترتیب اثر ندادن به افشاگری حرامشان، بینی آنان را به خاک نمالیدید بلکه آن منتخب را از ورود به مجلس محروم کردید، این آیات و احادیث به گوشتان نخورده بود؟ آن موقع که اعلام کردید از دختران بی‌حجاب عکس و فیلم بگیرید تا شناسایی شوند و ….، یاد این آیات و احادیث نبودید؟ آن موقع این کارها اشاعه فحشاء نبود؟

آری آقایان، پست و منصب، خدا، قرآن، آیات، روایات و اخلاق را از یاد شما برده بود و امروز هم بعید می‌دانم برای آنها دل ‎بسوزانید بلکه …!

در هر حال اگر امروز هم متنبه شوید، غنیمت است و ارزشمند؛ اما متنبّه شدن علامت دارد و علامتش اعلام غیر شرعی بودن این رفتارها در نظارت‌ها و گزینش‎‌ها و … و ترتیب اثر ندادن و به خیبت کشاندن مرتکبان این رفتارهای غیر شرعی و عقلی و اخلاقی است؛ با اعلام دست کشیدن از این رویه‌ی غلط، به مبارزه با آن برخیزید و به پشت‌گرمی مردم در این مبارزه، مطمئن باشید. بسم الله.

انتهای پیام