بلومبرگ مدعی شد: ایران و آمریکا بر سر فروش نفت ایران توافق کرده اند + تحلیل از حضور در بریکس

کشورهای عمده در بازار نوظهور جهان، از صادرکنندگان اصلی نفت، عربستان سعودی، ایران، مصر، آرژانتین، اتیوپی و امارات متحده عربی دعوت کردند تا برای گسترش نفوذ جهانی شان به این بلوک بپیوندند… این نخستین گسترش بریکس از سال ۲۰۱۰ است.

به گزارش خبرآنلاین، بلومبرگ در تحلیلی نوشت: پذیرش عربستان سعودی که بزرگترین صادرکننده نفت جهان است، در کنار روسیه، ایران، امارات و برزیل، چندین کشور از بزرگترین تولیدکنندگان نفت را با بزرگترین مصرف کنندگان انرژی در جهان در حال توسعه گردهم می آورد و به این بلوک، درونمایه اقتصادی گرانسنگی می دهد. با توجه به اینکه بیشتر تجارت جهانی انرژی به دلار انجام می شود، توسعه بریکس همچنین توانایی اش برای پیشبرد تجارت با ارزهای جایگزین را تقویت می کند.

رهبران این کشورها همچنین برای بازنگری در معماری مالی جهانی و نهادهای کلیدی آن توافق کردند تا جهانی برابرتر، فراگیرتر و نماینده تر بسازند. ارزیابی بخش اقتصادی بلومبرگ این است که یک بریکسِ گسترش یافته همچنین به این معنی است که این اتحادیه، نقش و حرف بیشتری در امور جهانی خواهد داشت و شاید به نوع متفاوتی از اقتصاد جهانی دست یابد. دلیلش هم این است که بریکس در مقایسه با گروه هفت، کمتر بازار-محور است.

حسنین مالک، یک راهبردگر در شرکت تلیمر Tellimerدر دوبی می گوید: “پیشران گسترش بریکس، تمایل به ایجاد یک چایگزین برای سامانه بین المللی کنونی است که بر محور هژمونی آمریکا عمل می کند. باید تمایزی میان استفاده از دلار آمریکا بعنوان یک ارز ذخیره با استفاده از آن بعنوان یک ارز تجاری قائل شد، که البته این دومی ممکن است دچار زوال شود چراکه بسیاری به دنبال یک جایگزین هستند. در زمینه استفاده از دلار بعنوان یک ارز ذخیره، باید گفت که تقریبا هیچ کشور یا گروه دیگری نیست که از حجم، اعتبار نهادی و ویژگی های تبدیل پذیری آزادی برخوردار باشد که بتواند با دلار کند.”

این چین بود که عمدتا برای گسترش بریکس تلاش می کرد اما از حمایت روسیه و آفریقای جنوبی هم برخوردار بود. هندوستان این نگرانی را داشت که یک بریکس بزرگتر، گروه را به تریبون چین تبدیل کند، حال آنکه برزیل نگران بود که این کار به غرب ستیزی بیانجامد. چارلی رابرتسون Charlie Robertson، رییس راهبرد کلان در موسسه “شرکای فیم FIM Partners” که یک شرکت سرمایه گذاری در بازارهای نوظهور است، می گوید که بریکس از زمان شکل گیری اش در سالهای ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰، کار چندانی انجام نداده و انتظار نمی رود که این وضعیت بطور قابل ملاحظه ای تغییر کند.

وی می گوید: “ایجاد بانک توسعه نوین New Development Bank، یک اقدام معنی بخش توسط بریکس است. توسعه بریکس و عضویت در این بانک اهمیت دارد، چه با عربستان و امارات که به این بانک سرمایه تزریق می کنند، یا با عضویت مصر، آرژانتین، اتیوپی و احتمالا ایران که آن سرمایه را به کار می گیرند، این بانک یک افزوده خواستنی به معماری مالی جهانی است. پیش از اجلاس سران بریکس، بیش از بیست کشور از جنوب جهانی، رسما برای عضویت در بریکس درخواست داده بودند.

آنیل سوکیال، سفیر آفریقای جنوبی در بریکس در مصاحبه ای گفت که درخواست اندونزی برای عضویت در بریکس به تاخیر افتاد چرا که این کشور خواهان مشورت با همتایانش در آسه آن بود و ممکن است عضویتش در سال آینده تایید شود. وی افزود که بر سر عضویت بقیه کشورها، اتفاق نظر وجود داشت که پذیرش آنها را بسیار آسان کرد.”

شی جین پینگ، رهبر چین گفت که گسترش بریکس، یک رخداد تاریخی و یک نقطه شروع تازه برای همکاری میان کشورهای در حال توسعه است. نخست وزیر هند هم گفت که کشورش با متقاضیان عضویت برای پیوستن به این گروه همکاری می کند.

حسن الحسن، عضو پژوهشی سیاست خاورمیانه در موسسه بین المللی مطالعات راهبردی مستقر در منامه هم می گوید: “به یک معنی، سعودی ها، بویژه اماراتی ها و تاحدودی مصری ها، بلندپروازی هایی برای حاکمیت جهانی دارند و این عضویت را راهی برای اِعمال رهبری و دستیابی به آرمان های جهانی شان می بینند.” البته معنی اش این نیست که آنها شراکت امنیتی راهبردی شان با آمریکا را کنار می گذارند، اما “در حال برساختن ائتلاف های مورد به مورد با توجه به منافع ملی شان هستند.”

ایرنا، خبرگزاری دولت نوشت: بلومبرگ در مطلبی نوشت: ایران و آمریکا اگرچه هنوز در مورد برنامه هسته‌ای با یکدیگر فاصله زیادی دارند، اما به نظر می‌رسد بر سر ورود نفت ایران به بازار جهانی به توافق رسیده‌اند.

در حالی که ایران و آمریکا در مسیر دیپلماسی برای احیای توافق هسته ای فاصله زیادی با یکدیگر دارند، به نظر می رسد این دو کشور در حال توافق بر سر جریان نفت در بازارهای جهانی هستند.

این خبرگزاری مدعی است: در هفته های اخیر شاهد توافق تهران و واشنگتن بر سر تبادل زندانیان با دارایی های بلوکه شده ایران در کره جنوبی و کاهش غنی سازی اورانیوم از سوی تهران بودیم. علاوه بر این دو کشور توافقاتی بر سر جریان فروش نفت ایران انجام داده اند. در این راستا مقامات آمریکایی به طور تلویحی اذعان کرده اند که برخی تحریم های مربوط به فروش نفت ایران را لغو کرده و تهران نیز از افزایش تولید نفت بی سابقه در پنج سال گذشته خبر داده است.

از همین رو ناظران معتقد هستند که عرضه نفت ایران در میانه رشد بی سابقه تولید آن درماه های گذشته و تورم فزاینده در کشورهای غربی و تلاش برای جبران آن از طریق افزایش نرخ بهره می تواند بازار را آرام کند.

هلیما کرافت رئیس استراتژی جهانی بانک RBC Capital Markets در نیویورک در این مورد گفت: «این بازی سنتی دیپلماسی انرژی است؛ بستن قرارداد برای به دست آوردن بشکه های اضافی نفت». وی سپس افزود: «منافع اقتصادی آمریکا و ایران در مورد تولید بشکه های بیشتر در بازار یکی است».

سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا اما ضمن رد هرگونه توافق با تهران در خصوص بازار جهانی نفت گفت: ایالات متحده به اجرای دقیق چارچوب محکم نفت و سایر تحریم‌ها علیه ایران ادامه می‌دهد. وی سپس تشریح کرد که دلیل نوسان در صادرات نفت، واکنشی طبیعی به قیمت‌ و عوامل دیگر است.

در این میان، آمریکا اگرچه همچنان اجازه فروش نفت ایران به کشورهایی همچون کره جنوبی، ژاپن و کشورهای اروپایی را نمی دهد، اما در مورد فروش گسترده آن به چین واکنشی نشان نداده است.

بر اساس گزارش آژانس بین المللی انرژی، تولید ایران در ماه ژوئیه (۱۰ تیر تا ۹ مرداد) به سه میلیون بشکه در روز رسیده که بالاترین سطح از سال ۲۰۱۸ بشمار می رود.

فرناندو فریرا مدیر ریسک ژئوپلیتیک شرکت مشاوره سرمایه ای رپیدان انرژی گروپ (Rapidan Energy Group) مستقر در واشنگتن در این خصوص گفت: «جو بایدن تمایل دارد در ازای کاهش غنی سازی اورانیوم از سوی ایران، به سمت دیگری نگاه کند. ضمن آنکه چنانچه بشکه های نفت بیشتری وارد بازار نفت شود و قیمت ها تعدیل شود، کاخ سفید خوشحال خواهد شد».

پیش از این جواد اوجی وزیر نفت ایران گفته بود که تولید نفت در هفته های آینده به ۳.۴ میلیون بشکه در روز می رسد.

این خبرگزاری آمریکایی در ادامه افزایش فروش نفت ایران را یکی از ملموس‌ترین نشانه‌های خروج ایران از انزوا به ویژه پس از خروج دونالد ترامپ رئیس جمهوری پیشین آمریکا از برجام دانسته و می افزاید: ایران در حال حاضر روابط خود را با رقبای منطقه ای بهبود بخشیده و نزدیکی با چین به عنوان ابرقدرت آسیایی را تقویت کرده است. به همین دلیل افزایش تولید نفت و بازگشت آن به بزار جهانی دور از انتظار نبود.

انتهای پیام