سالی که گذشت …
سال 95 اتمام شده و مردم و حاکمیت خود را برای شروع سال 96 آماده می کنند. «سیدسبحان بطحایی» عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز، در یادداشتی به مرور آنچه در این سال گذشت پرداخته است:
روزهای آغازین سال 1396 ساعت به ساعت می گذرد در حالی که در 365 روز گذشته، جمهوری اسلامی در عرصه ی داخلی و خارجی با رویداد های مختلفی مواجه بود.
شاید اولین اتفاق مهم سال 95 در عرصه ی سیاست داخلی، به اردیبهشت ماه آن بر می گردد. هنوز نیمه ی اردیبهشت فرا نرسیده بود که در رسانه ها تصاویر مختلفی از فیش های حقوقی برخی مسوولین منتشر شد. امری که ابتدا به موارد کمی خلاصه می شد تا آنجایی که روزی نمی گذشت تا فیش حقوقی مسوول جدیدی منتشر شود.
مساله ی انتشار فیش های حقوقی وقتی به مسائل سیاسی گره خورد و مخالفین دولت تمام عیار به آن پرداختند که رسانه ی ملی نیز، در کنار ایشان هر شب به مساله فیش های حقوقی که نجومی می خواندش می پرداخت.
شاید مساله ی فیش های نجومی جزو آخرین میراث های شوم ِ دولت گذشته بود که منجر به آلوده شدن دامن دولت حسن روحانی شد. اگر چه دولت یازدهم در ایجاد این حقوق های نجومی نقشی نداشت، اما همان پروپاگاندای مخالفین دولت همراه با رسانه ی ملی، این آتش را در دامن دولت انداخت و چون سه سال قبل، روابط عمومی دولت با عملکردی منفعلانه بر این وضعیت صحه گذاشت.
دولت حسن روحانی در این فضای رسانه ای منفی علیه خود باقی ماند تا در 17 خرداد، شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در نشست خود، پایبندی ایران به تمام مفاد قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد را تأیید کرد. اما این خبر، به جای آنکه سندی از موفقیت های دولت باشد و فرصتی برای شروع تبلیغات و مانور بر روی دستاورد های برجام، وسیله ای برای حمله ی مجدد مخالفان به برجام شد تا جایی که دوباره برنامه های صدا و سیما 24 ساعته به «عدم موفقیت برجام» محدود شد و حس ناامیدی و ناکارآمدی تزئین شده ای، از طرف رسانه ی ملی و مخالفان دولت بر جامعه تحمیل گشت.
تیر ماه 95 نیز می گذشت در حالی که فضای عمومی کشور همچنان از انتشار فیش های حقوقی ملتهب بود. پرداختن بیش از حد و بزرگنمایی و سیاه نمایی بی سابقه در این زمینه، حس بی اعتمادی و بی تفاوتی زیادی را در میان مردم بر انگیخت که اکنون در روزهای پایانی سال هستیم، در چهره های مردم و گفت و گوهای ایشان نتایج آن عملکرد صرفا سیاسی و بدون توجه به عواقب آن در حال مشاهده است.
اما تیرماه ماه حزن و غم هم بود. 19 نفر از سربازان وظیفه پادگان آموزشی ۰۵ کرمان که به مرخصی می‌رفتند، در پی ناتوانی راننده در کنترل اتوبوس در محور سیرجان به نی‌ریز و در گردنه لایروز کشته شدند. چند روز بعد عباس کیارستمی، کارگردان مشهور ایرانی نیز در اثر اشتباهات پزشکی و آنچه قصور تیم پزشکی خوانده شد، فوت کرد تا حواشی آن، علاوه بر در سوگ نشاندن جامعه ی هنری ایران، مسائل مختلفی را نیز در رابط با وضعیت پزشکان در ایران را در بر بگیرد.
تیر ماه در گذر بود در حالی که رسانه های کشور همچنان به برجام می پرداختند در حالی که آنسوی مرزها، کنگره آمریکا قوانین مختلفی را برای امتداد وضعیت تحریم ها وضع می کرد.
مرداد ماه به نسبت ماه های دیگر، ماه آرامی بود تا بزودی در اول شهریور ماه، روزنامه شهروند با انتشار مصاحبه‌ای با احمد حکیمی پور خبر از تخلف دو هزار و ۲۰۰ میلیارد تومانی در شهرداری تهران بدهد. این تازه اول ماجرای جنجال خانه های نجومی بود.
رحمت الله حافظی، احمد حکیمی پور، غلامرضا انصاری و در پایان یاشار سلطانی از جمله افرادی بودند که در این بزنگاه نقش آفرینی کردند. نقشی که منجر به دعواهای مختلف در شورای شهر و مخاطرات لفظی شد و در پایان نیز یاشار سلطانی روانه ی بازداشت موقت شد.
جنجالی که تا همین چند روز پیش خبرهای آن در صدر رسانه ها بود و در حرکتی قابل توجه! مجلس شورای اسلامی اجازه تحقیق و تفحص از شهرداری را رد کرد.
آذرماه، ماه دولت بود. پنجم آذر دو قطار مسافربری در حوالی «ایستگاه هفت خوان» در محور سمنان–دامغان برخورد کردند و طی آن چهار واگن از ریل خارج و پنج واگن دچار آتش‌سوزی شدند. در این حادثه ۴۷ نفر کشته و ۱۰۳ نفر مصدوم شدند. یک روز پس از حادثه، محسن پورسیدآقایی، مدیرعامل وقت راه‌آهن از سمت خود استعفا داد تا کمی از فشارهای رسانه ای علیه دولت کم کند. اما آیت الله موحدی کرمانی در نماز جمعه از این مساله انتقاد کرد و گفت: «استعفای مدیرعامل راه‌آهن جای تعجب دارد، اگر وی مقصر است باید محاکمه و عزل شود و اگر مقصر نیست چرا به تقلید از بیگانگان در هنگام حادثه استعفا می دهد؟»
10 آذر روز موفقیت جمهوری اسلامی بود. تلاش های بیژن زنگنه به ثمر نشست تا ایران از کاهش تولید نفت معاف شود. اما فردا آن روز، سنای ایالات متحده با ۱۰۰ رأی موافق، قانون تحریم ایران را به مدت ده سال دیگر تمدید کرد تا چیزی از دستاویزهای مخالفان دولت کم نشود. البته در پی تمدید تحریم ها، حسن روحانی به صالحی دستور داد تا برنامه ریزی برای طراحی و ساخت پیشران‌های هسته‌ای جهت بهره‌گیری در حوزه ترابری دریایی را آغاز کند. همچنین وی در دستوری جداگانه به ظریف وزیر امور خارجه ایران دستور داد تا اقدامات مقتضی برای رسیدگی به موارد نقض برجام از سوی آمریکا را آغاز کند.
سال ِ سخت 95 ادامه پیدا کرد تا دی ماه، 19 دی؛ آیت الله هاشمی رفسنجانی فوت کرد و در کشور 3 روز عزای عمومی اعلام شد. چند روز بعد، اولین هواپیمای خریداری شده توسط دولت حسن روحانی در مهرآباد به زمین نشست. تا 30 دی ماه که ساختمان پلاسکو تهران، در نتیجه اهمال شهرداری و عملکرد ضعیف سازمان آتش نشانی در امتداد فسادهای جنجالی، جان بسیاری از نیروهای آتش نشانی تهران را بگیرد و اموال بسیاری از مالکان را به ورطه ی نابودی بکشد.
شاید بهمن ماه ماه برجسته شدن عملکرد ضعیف مدیریت شهری در سالیان دراز باشد و البته چون آتشی به خرمن سودای ریاست جمهوری شهرداری تهران بیافتد.
شهرداری که سومین دوره ی ریاست خود بر یکی از بزرگترین نهادهای کشور را سپری می کند در حالی که به نظر اغلب کارشناسان، رفتارهای سیاسی و عملکرد جناجی او در شهر تهران، مسبب بسیاری از اتفاق های شوم برای مردم این شهر شده است.
بهمن و اسفند ماه های سوگ جامعه ی هنری ایران بود. از صارمی و جوهرچی گرفته تا افشین یداللهی و پرویز بشر دوست.
آنچه از مرور حوادث و اتفاقات سال 95 به نظر می رسد جز ناکامی دولت در بیان دستاوردها در عرصه ی داخلی و خارجی و غلبه ی رسانه ای مخالفان دولت نیست.
البته سال 95، همانطور که گذشت توجه مردم و مسوولین را به ناکارآمدی و فساد گسترده در شهرداری تهران نیز جلب کرد تا کمی در انتخاب سردار قالیباف، برای فرماندهی شهر تهران تجدید نظر شود.
البته هنرنمایی ها و بازیگری های ریاست جمهور سابق نیز کمی کام مردم را شیرین کرد. تاتر کاشت درخت و بیان شجاعت از نگاه «مهندس مشایی» از جمله برنامه هایی بود که «دفتر ریاست جمهور دولت نهم و دهم» اجرا کرد. در کنار این شادی ها، عباس جدیدی، نماینده شورای شهر با گرفتن سلفی های متفاوت توانست لبخندی بر روی لبان مردم پدید آورد.
سال 95 گذشت، اما امیدوارم به شرط حیات، در انتهای سال 96 جز کامیابی و موفقیت در تاریخ انقلاب اسلامی ننویسم؛ ان شا الله.
انتهای پیام
