صید ماهی بزرگ دیوید لینچ را بخوانید
مسعود زنجانی، دانش‌آموخته‌ی فلسفه در کانال تلگرامی خود نوشت:
«بدرود تنها کارگردان بزرگ غربی که تمام ایده‌های خلاق خود را که با معیارها و کلیشه‌های رایج «پست‌مدرن» و «سوررئالیستی» و یا عناوین پرطمطراق دیگر خوانده می‌شد، با شجاعت و صراحت، محصول و معلولِ آشنایی و تجربهٔ پنجاه سالهٔ خود از بینش‌های معنویِ شرق و به طور خاص مدیتیشن متعالی (TM) می‌شمرد.
اما دریغا که در این وادی هر کس از ظن خود یار تو می‌شد و به رغم این که بیست سال مدرسه‌ای را برای ترویج و تعلیم آموزه‌ها و ورزه‌های معنوی بنا کرده بودی، کمتر کسی این سخنانت تو را می‌شنید، و این سویه و ساحت تو را می‌دید. گفتن ندارد که در جامعهٔ ما – مثل اکثر موارد مشابه – در مقایسه با دیگر جاهای دنیا، این ضایعه با ابعادی مصیبت‌بارتر و مضحک‌تر همراه بوده و هست.
لینچ عزیز! کاش ستایشگرانت که امروز برای ابرازِ عظمت تو «مرگ» را حقیر می‌شمرند، لااقل کتاب «صید ماهی بزرگ»*ات را می‌خواندند و کمی تو را واقعی‌تر و جدی‌تر می‌شناختند. شوربختانه، آنچه من در این سال‌ها و در این بازارِ پرهیاهوی کنارم شاهد بودم این بوده که بسیاری از مدعیان روشنفکری و روشنگری که به چند سلاح منطقی و تئوریک مجهز شده‌اند و با ژست‌ها و فیگورهای فریبنده‌ای مثل استدلال‌گرایی، تفکر انتقادی، علم‌گرایی، و فلسفه‌ورزی که البته تردیدی نیست که همهٔ آنها در جای خود مفید و ضروری هستند، به مهم‌ترین و محوری‌ترین بخش‌های هنر و اندیشهٔ تو و هنرمندان و خردمندانی مثل تو، بدون هیچ درنگ و تأمّل – چه برسد با پژوهش و تحقیق -، هجمه می‌بردند و برچسب‌هایی چون «خرافه» یا «شبه‌علم» می‌زدند؛ تو را با نگاهی عاقل اندر سفیه، «دیوانه» و «ابله» می‌خواندند و در مقابل، از وفور علم و فضل خود که با تأییدها و تشویق‌های مریدانشان گواهی و حمایت می‌شد، سرمست بودند.
* صید ماهی بزرگ (مراقبه، هوشیاری و خلاقیت) | دیوید لینچ | ترجمه علی‌ظفر قهرمانی‌نژاد | انتشارات بیدگل
انتهای پیام
