“انتخاب” روسای دانشگاه ها استارت خورد؟

 بسم الله الرّحمن الرّحیم

 

“هر آمدنی را رفتنی است وهر انتصابی را عزلی،خوشا به حال آنان که در طاعت خالق و در خدمت مخلوقند.”

« حضرت امیر علیه السلام »

 

سموم سرد زمستانی گذشت و ما شعله ی امید را در دل هایمان زنده نگه داشتیم. مردم شریف ایران زمین، علیرغم تمام مشکلات و ناملایمتی ها، یک بار دیگر برخاستند و به یاری خداوند متعال، کارستانی رقم زدند و حماسه ای آفریدند و امید را به دل ها و جامعه برگرداندند. پرتوهای روشن امید، رخ نمایاندند و افقی تازه پیش روی ایران عزیز ترسیم کردند. حماسه ی 24 خرداد، آغاز تحولی نو و امیدبخش در سپهر ایران بود و تحولات پس از آن در سطوح مختلف، نوید آینده ای روشن  را می داد. چرخ تحولات چرخید و به عرصه ی دانشگاه رسید تا پیام روشن و صریح مردم در 24 خرداد در نماد آموزش عالی کشور هم اجرایی شود. سرپرست محترم دانشگاه علوم پزشکی تهران، جناب آقای دکتر جعفریان، پس از انتصاب به این جایگاه در عملی شایسته و تحسین برانگیز، اقدام به نظرسنجی از اعضای هیات علمی دانشکده دندانپزشکی برای انتصاب ریاست دانشکده کرد تا خاطره روسای انتخابی دانشکده ها و دانشگاه ها در دوران اصلاحات را زنده کند. بر مبنای نظر اعضای هیات علمی، در نهایت، آقای دکتر محمد بیات، دانشیار گروه آموزشی جراحی دهان، فک و صورت، به ریاست دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران منصوب شد.

از سختی و سردی سال های سپری شده حدیث ناگفته فراوان است. آن هنگام که مدیران دانشکده چنان عرصه را بر دانشجویان تنگ کردند که فضای دانشکده در رخوت و رکود فرو رفت، باور داشتیم که فصل امید هم سر می رسد. آن هنگام که هیچ انتقادی را از دانشجو، که رسالت عظیمش نقد و انتقاد است و هویتش با نقد است که معنا می یابد، برنتافتند و دانشجویان را بله قربان گو هایی سر در لاک خویش فرو برده خواستند، صدایمان به گوش شان نرسید. اما امروز این صدای رسای رئیس جمهور است که “دانشگاه، دارالتادیب نیست”. آن زمان که به بهانه های مختلف، راه را بر هر گونه فعالیت دانشجویی سد کردند و مهم ترین مانع در تحرک و پویایی دانشکده شدند، صدایمان را نشنیدند که وظیفه ی ذاتی و مدیریتی شان، اجرای امور محوله است نه جلوگیری از اجرای خواسته های دانشجویان. آن زمان که با اعمال سلیقه های شخصی، در اجرای برنامه های قانونی و دارای مجوز از دانشگاه، ممانعت ایجاد کردند، صدایمان را نشنیدند که دانشکده ی دندانپزشکی، زیرمجموعه ای از دانشگاه علوم پزشکی تهران است و نباید بنا به سلیقه ی مدیران، به صورت جزیره ای منفرد و ملوک الطوایفی اداره شود. نپذیرفتند که غیر عادی ست که ریاست دانشکده در جریان هر امر پیش پا افتاده ای، خود وارد ماجرا شود و معاونانش نباید وظایف محوله ی خود را به هر مناسبتی به رییس دانشکده ارجاع دهند. آن گاه که در اجرای هر طرح آموزشی یا فرهنگی، خود تصمیم گرفتند و بدون خواستن کوچکترین نظری از دانشجویان، بریدند و دوختند و ابلاغ کردند، ندانستند که محور دانشگاه، دانشجو ست و با حضور اوست که تمام ارکان دانشگاه معنا می یابند و باید نظر دانشجو در امور دانشکده دخیل باشد. آن هنگام که تمام خواسته های آموزشی دانشجویان را بی پاسخ گذاشتند و بنا به نظرات شخصی شان، در برنامه های بخش ها و گردش ها تغییر ایجاد کردند، به این فکر نکردند که دانشجو هم در این میانه حقی دارد.

انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده ی دندانپزشکی، سال های سختی را از سر گذرانده است. اما هم چنان این قدیمی ترین تشکل دانشکده، که میراث گرانقدر پیشینیان و یادآور خاطره ی حضور بزرگانی مانند شهید دکتر احمد هدایت است، به حیات باعزت خود ادامه داده است. از تبعیض و جفای مدیران پیشین در حق انجمن اسلامی هم حرف بسیار است. آن ها چنان عرصه را بر انجمن اسلامی تنگ کردند که گویی می خواستند آن را به هر نحو ممکن محو نمایند، اما این شجره ی طیبه ی هفتاد و یک ساله، سروی است که در زمستان هم استوار می ایستد. سموم سرد می گذرد و سرو بر جای خود می ماند، که تنها سرو است که می داند در زمستان چه گذشته است. انجمن اسلامی با حفظ هویت اصیل و نقادانه ی خود، علیرغم همه ی موانع، به راه ادامه داده است و در این مسیر مطمئن، هم چنان به نقد و پرسش و آگاهی بخشی می پردازد.

انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده ی دندانپزشکی، انتصاب جناب آقای دکتر بیات به سمت ریاست این دانشکده را به ایشان تبریک عرض می نماید، و ابراز امیدواری می کند که در زمان مدیریت ایشان، به خواسته ها و نظرات دانشجویان بها داده شود و خبری از اعمال سلیقه های شخصی در مدیریت دانشکده نباشد. بنا به حسن آغازی که انتصاب ایشان با نظر اعضای محترم هیئت علمی انجام شده است امیدواریم که این رویه استمرار یابد و در ادامه هم نظرات اعضای محترم هیئت علمی سرلوحه ی امور قرار گیرد. معاونان با توجه به کارایی، عملکرد و مقبولیت شان انتخاب شوند و نظرات دانشجویان، اساتید و کارمندان در این باره اعمال شود. فضای دانشکده دوباره به سمت پویایی و نشاط فرهنگی برود، حرمت استاد و دانشجو بیش از پیش حفظ گردد و بنا به رسالت عظیم دانشگاه، دانشکده مهد آزاداندیشی باشد. که بنا به سخنان رییس جمهور محترم در مراسم آغاز سال تحصیلی، “باعث سرشکستگی یک دولت است که دانشجویش و یا استادش به خاطر بهانه‌جویی عده‌ای دم فرو بندد و نتواند اظهارنظر کند. دانشگاه جای بیان اظهارنظر است و در دانشگاه یک زبان را بیشتر نمی‌پذیریم و آن زبان علم، خرد و عقلانیت است”. بنابراین امیدواریم مجال برای اظهار نظر دانشجویان و اساتید دانشکده فراهم باشد، فضا برای فعالیت های آموزشی، پژوهشی، فرهنگی و دانشجویی مساعد باشد و شاهد توفیق ایشان و پیشرفت مجموعه ی تحت مدیریت شان در این امور باشیم.

 

و العاقبة للمتقین

انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده ی دندانپزشکی

دانشگاه علوم پزشکی تهران

انتهای پیام