«بعضی اساتید تئاتر نوچه تربیت می‌کنند نه هنرمند»

«حجت حسینی»، بازیگر و کارگردان تئاتر و دانشجوی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در یادداشتی ارسالی برای انصاف نیوز با عنوان «تئاتر ایران دچار مدگرایی شده است، این ریشه در نوچه خواهی اساتید دارد» نوشت:

امروز دیگر با کمبود اساتیدی مانند سمندریان، بیضایی‌ها و نصیریان‌ها مواجه هستیم و گردونه تئاتر ایران را عده‌ای به دست گرفته‌اند و به هرکجا که خوشامد خودشان است می‌چرخانند، حال برایشان مهم نیست چه کسانی می‌مانند و چه کسانی به بیرون پرت می‌شوند و تنها چیزی که برایشان اهمیت دارد سلیقه و نیاز خودشان است.

سردمداران تئاتر ایران امروز در دانشگاه‌ها و مؤسسات خود به‌جای تربیت فکر و ایده دست به تزریق فکر و ایده خودشان به دانشجوها می‌زنند و هنرجویان هم که هنوز خمیره‌شان در تئاتر شکل نگرفت بالاجبار و از ترس بیرون پرت نشدن از گردونه به این کار تن می‌دهند و عده‌ای محدود دیگر که برای ایده‌های خودشان احترام قائل‌اند و تن به این عمل (بی‌شرفی بهترین واژه برای این عمل است) نمی‌دهند به بیرون پرت می‌شوند و یا آن‌قدر برایشان همه‌چیز نامحرم جلوه می‌کند که خودشان بیرون می‌روند.

ازاین‌رو است که ما سالیانه با عده‌ای محدود از فارغ‌التحصیلان تئاتر در کشورمان طرف هستیم که وقتی وارد فضای بدنه تئاتر می‌شوند و ازآنجایی‌که ذهن‌هایشان خالی از ایده است و یا مملو از ایده‌هایی اساتید که به آن‌ها تزریق‌شده به‌جای اجرای ایده‌های خودشان دست به تکرار ایده‌های دیگران می‌زنند و نتیجه‌اش مد زدگی در تئاتر می‌شود که ما این روزها شاهدش هستیم.

شاید اصلاً به‌جایی برسیم که اوایل هرسال برای تئاتر مدی انتخاب کنیم، (مد تئاتر ۹۷) و مخاطب اگر بخواهد یک کار رئالیستی خوب ببیند باید صبر کند یا فصلش مثل میوه و سالش فرابرسد.

بله این مشکل از تربیت غلط است که می‌شود گفت نوچه تئاتر تحویل جامعه می‌دهد و نه هنرمند تئاتر.

و این هم ناگفته نماند عده‌ای از دانشجوها که تن به این بی‌شرفی می‌دهند فقط به دنبال نام و مقامی در تئاتر هستند که نه تغیری در وضع جامعه‌شان ایجاد می‌کنند و نه ایده نابی منتقل می‌کنند.

امیدوارم که بتوانم از همه هم‌دوره‌ها، دانشجویان خواهش کنم که تن به این فضای موجود ندهند و حتی اگر قرار است از این گردونه به بیرون پرت شوند بهتر از این است که شرفشان را به حراج بگذارند. بگذاریم با این کار امیدی برای پایان یافتن این مدگرایی و نوچه پروری در تئاتر کشورمان بماند، اگر به دنبال تغیر هستیم.

انتهای پیام