سالگرد انتخابات 88 | همه بايد عذرخواهي کنيم!
به گزارش انصاف نیوز، علي شکوهي، روزنامه نگار و از اعضای ستاد اصولگرایان حامی میرحسین موسوی در انتخابات دهمین دوره ی ریاست جمهوری، در یادداشتی تلگرامی در سالگرد انتخابات سال 1388 نوشت:
امروز 22 خرداد سالگرد انتخابات سال 88 است. از نخستين روزهاي بعد از انتخابات سعي کردم به تحليل و تبيين آن حادثه تلخ بپردازم و در اين راستا در طي اين سال‌ها، مطالب متعددي نگاشتم که قابليت انتشار به صورت کتاب مستقل را دارد. در همه اين نوشته‌ها، رويکرد اصلي همين يک عبارت است: «همه بايد عذرخواهي کنيم!».
يکي از اين نوشته‌هاي نسبتا طولاني در سال 92 منتشر شد که مورد بحث دوستان ديگر هم قرار گرفت. در مقدمه آن نوشته آمده است:
«نخستین سوالی که به ذهن می‌رسد این است که چرا طرفین ماجرا، سخن و حرف طرف مقابل را در نمی‌یابند و با منطق و استدلالهای آنان همراه نمی‌شوند؟ چگونه است که ادله ی حاکمیت در طی این ۴ سال نتوانست وارد ذهنیت مخالفان شود و دستکم برخی از آنان را مساله‌دار کند؟ پیشتر شنیدم که آیت‌الله خامنه‌ای در جمعی تاکید کرده بودند که باید برای روشن شدن اذهان مردم عادی هوادار جنبش سبز، کار تبلیغاتی و روشنگرانه ی درست انجام داد. ایشان در همان جلسه گفتند که آنچه تاکنون در این زمینه انجام شده، بیشتر «هو کردن» است و تاثیر ندارد. در همان زمان در نوشته‌ای تاکید کردم که اگر دستگاه رسمی تبلیغاتی، حرفی برای گفتن داشت مطرح می‌کرد ولی چون حرف اساسی قانع کننده ندارد، مجبور به «هو کردن» میشود.
سخن مخالفان و منتقدان هم در برخی از زمینه‌ها، تاثیری در رای و نظر حامیان عملکرد حکومت در سال ۸۸ ندارد. طرفداران رهبری هم پرسشهای زیادی را در مقابل موسوی و کروبی و دیگر معترضان به نتیجه ی انتخابات مطرح می‌کنند که نیازمند پاسخ است. آیا واقعا حکومت در انتخابات، دست به تقلب زده بود؟ آیا رای موسوی از احمدی‌نژاد بیشتر بود؟ آیا واقعا همانگونه که موسوی در شب انتخابات اعلام کرد، او برنده ی قطعی انتخابات سال ۸۸ بوده و مهندسان انتخابات، با جابجایی رای مردم، احمدی‌نژاد را به ریاست جمهوری رساندند؟ آیا موضع‌گیری موسوی بعد از اظهار نظر رهبری مبنی بر درست بودن انتخابات، صحیح و سنجیده بود؟ آیا به صحنه ی خیابان آمدن معترضان، بهترین روش اعلام اعتراض بود؟ آیا این اقدام معترضان، باعث امیدواری دشمنان و فرصتی برای ضدانقلاب و منافقین نشد؟ … و سرانجام آیا اگر اوضاع آن روزهای کشور به شکلی – حتی با خشونت – به کنترل در نمی‌آمد، سرنوشتی مانند مصر امروز برای ایران رقم نمی‌خورد؟ این پرسشها هم در مقابل نیروهای سیاسی معترض مطرح است که بدون پاسخگویی به آنها، نمی‌توان امیدوار به تغییر رای و نظر طرفداران نظام و رهبری بود.
واقعیت امروز کشور ما چنین است که نه فریاد حاکمان به گوش معترضان فرو می‌رود و نه ناله ی منتقدان را مسوولان حکومتی می‌شنوند زیرا اساسا حاضر نیستند خودشان را جای دیگری قرار دهند در حالی که تنها راه تحلیل درست وقایع سال ۸۸ این است که هر کدام از طرفین، خود را در جایگاه دیگری قرار دهد و از منظر گونه‌ای جامعه‌شناسی تفهمی یا درون‌فهمی، به قضایا بنگرد. اگر حکومت و مسوولان حکومتی واقعا خود را جای منتقدان قرار دهند، حتما بر بسیاری از انتقادهای آنان، مهر تایید خواهند زد همانگونه که اگر معترضان، از منظر مسئولان به ماجرا نگاه کنند، در بسیاری از امور به آنان حق خواهند داد».
اينک در سال 95 و بعد از وقوع دهها حادثه جديد و انتشار چندين و چند سند و مدرک تازه و مرتبط با آن انتخابات قرار داریم.
انتهای پیام
جناب شكوهى ، درود بر شما كه بدون هرگونه مجامله و تذبذب واقعيت را بر ملا كرده ايد. حقيقت آنستكه دلائل ارائه شده از سوى موافقان همانگونه كه جنابعالى شجاعانه فرموديد بيشتر شبيه هو و جنجال بوده و هيچگاه نتوانسته باعث قناعت وجدانى معترضان شود. اما در مورد عذرخواهى طرفين اگرچه ايده قابل تأمليست اما تا با اقدامات عملى توام نشود بنظر شما مفيد هست ؟ فراموش نكنيم هنوز بسيارى از معترضين در حبس و حصر به سر ميبرند !
عجب! این تیتر بنده را یاد ادعای خوارج انداخت (البته بلا نسبت نویسنده از جهت ایمانی) که بعد افتضاح حکمیت و تحمیل باطل خود به علی (ع) اصرار داشتند و ابرام می ورزیدند که همه کافر شدیم و الان باید همه توبه کنیم. در نهایت هم چون مولا این مغلطه را نپذیرفت و از اشتباه نکرده توبه نکرد، حکم تکفیرش را صادر کردند و وی را به شهادت رساندند.
عده ای با ظن غلط، بدون سند، از راه غیر قانونی با تهمت تقلب مملکت را تا لبه پرتگاه سوریه شدن (جنگداخلی) پیش بردند و حالا با گذشت زمان و خوابیدن احساسات وقتی وجدانشان حکم به بطلان ادعای گذشته شان می دهد به جای عذرخواهی و سعی در اصلاح گذشته، می خواهند حکومت را هم در اشتباه خود شریک نشان دهند و دستور به توبه جمعی فرموده اند! ای عجب!
اینکه فلان سرباز جزء یا فلان فرمانده یا مسئول صدا و سیما در برخورد با قضیه آشوب ها اشتباه داشته را مستمسک قرار دادن و کل دغل تقلب را لاپوشانی کردن اوج بی انصافی و بی غیرتی است.
با وجود آنکه مدافعان رهبری نقد برخی بی کفایتی ها و خطاکاری ها در برخورد با معترضان را پذیرفته اند، اما رهبران اصلی پیراهن تقلب و نظریه پردازان اصلی انقلاب سبز هنوز هیچ کدام مردانه به میدان نیامده اند و به پرسش اصلی و اساسی و کلیدی ماجرا جواب درخوری نداده اند: “آیا واقعا تقلب شد؟”
پرسشی دارم ز دانشمند مجلس باز پرس: توبه فرمایان چرا خود توبهه کمتر می کنند؟
……اما رهبران اصلی پیراهن تقلب و نظریه پردازان اصلی انقلاب سبز هنوز هیچ کدام مردانه به میدان نیامده اند و به پرسش اصلی و اساسی و کلیدی ماجرا جواب درخوری نداده اند: “آیا واقعا تقلب شد؟……..
جناب سروش ، آیا آزادی بیان و آزادی بعد از بیان که شامل حال شما شده ، شامل طرف مقابل شما هم میشود ؟
جوابش را خودمان داریم . حتی برای این چند کلمه هم مجبور به خود سانسوری هستیم .
شما دم از ” مردانه به میدان آمدن و به پرسش پاسخ دادن .. ” میزنید .
آنها کجایند که دعوت شما را قبول کنند؟
گر مسلمانی از این است که حافظ دارد
آه اگر از پی امروز بود فردایی
اگر نظرر سایت شما هم به نویسنده این مطلب نزدیکه براتون متاسفم. لطفا خیلی واضح نظر خودتون رو بگید که زودتر از انصاف شما قطع امید کنیم
معترضان از بابت چه چيز عذر خواهي كنند و اگر خود را جاي حكومت قرار دهند دقيقا از چه جهت يا جهاتي به او حق دهند؟! […] فرافكنانه به سوالات و معماهاي مهم، واضح و غير قابل انكار پاسخ داده نشده! هر كدام از اينها به تنهايي كافيست تا براي أهل فهم و انصاف حجت باشد بر اينكه اين گسست و گسل عميق بي اعتمادي و انكار ادامه دار حقايق، امري نيست كه با شيره ماليدن سر ملت و دعوت به اغماض مخصوصا از سوي آسيب ديدگان حل و فصل شود. […]
همان طور که آقای شکوهی اشاره کردند دریک سو با “فریاد” مواجه ایم و دزسوی دیگر با “ناله”ی کسانی که صدایشان درغوغای فریاد ها گم شده است…. همین قیاس نشان می دهد که آیا می توان به مفاهمه رسید یا نه!