طاعات‌تان قبول یعنی چه؟
امیر ترکاشوند، نویسنده‌ی کتب دینی در یادداشتی تلگرامی با عنوان «طاعات‌تان قبول یعنی چه؟» نوشت:
نماز و روزه‌تون قبول؛ طاعات و عبادات‌تون قبولِ حق؛ این‌ها کلمات رایجی است که افراد در ایام روزه‌داری و ماه مبارک رمضان، هنگام دیدار با یکدیگر بر زبان جاری می‌کنند.
جالب این‌که هنگام انجام عمل صالح و کارهای نیک (از جمله عبور دادن پیر زن از عرض خیابان یا تقدم پیران در صفوف و …)، چندان رسم نیست که افراد از آن تعابیر (:دعا برای “قبولیِ” آن عمل)، استفاده کنند چه، آن اعمال خودش به خودیِ خود هدف بوده و خوب و ارزشی و پسندیده است اما روزه و حتی تا حدودی نماز به خودی خود هدف و عیناً ارزش و نیکی به شمار نمی‌آیند بلکه راه و وسایل و شیوه و طریقی برای حصول چیزهای ارزشی و عیناً نیک در انسان می‌باشند؛
بر این اساس:
- اگر روزه به رویش ملکۀ تقوا و صیانت نفس و پرهیزکاری بینجامد و نفس را در برابر گناهان مقاوم و از لغزیدن‌ها در دوراهی‌های خیر و شر محفوظ نگه دارد
- اگر روزه موجب درک گرسنگان عالم که به سختی زندگی می‌گذرانند و دچار بحران غذا هستند شود و روزه‌دار را در صورت توان مالی به کمک در حل آن بحران وادارد
- اگر روزه موجب افزایش معنویت و داشتن حالات خوب و صفای باطن شود
- اگر هزینۀ خورد و خوراک او در ایام روزه‌داری کمتر از دیگر ایام شود تا به درک درستی از حال و روز گرسنگان رسد
در این صورت است که آن طاعت و عبادت “قبول” و مقبول درگاه الهی خواهد شد؛ وگرنه عبادتی که هدف آن عبادت در آن محقق نشود به چه درد خواهد خورد و به چه کار می‌آید. قرآن اتفاقا در سرزنش چنین عبادات توخالی از جمله در خصوص نمازگزارانی که از اهداف و پیام و اقتضائات نماز غافلند آیه‌ای بسیار تکان‌دهنده نازل کرده است: فوَیلٌ للمصلین … (وای بر نمازگزاران …)
روزۀ مسئولان ارشد کشورها در صورتی قبول است که با سیاست‌ها و تصمیمات‌شان معنویت جامعه افزوده و قدرت خرید مردم بیشتر، و فقر و نداری زدوده شود.
انتهای پیام
