تعطیلی هشتم ربیع الاول و تشدید تفرقه مذهبی
«سیدمحمدحمید حسینی یزدی»، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی درباره‌ی تصویب تعطیلی هشتم ربیع الاول نوشت:
همواره احکامی در برنامه‌های توسعه‌ی کشور به تصویب می‌رسید که ماهیتی دائمی داشتند و به کرات در قوانین برنامه درج می‌شدند، دولت برای دائمی کردن این احکام و عدم قید مجدد آنها در برنامه‌های بعدی لایحه احکام دائمی برنامه‌های توسعه‌ی کشور را تقدیم مجلس شورای اسلامی کد.
در جریان بررسی این لایحه نمایندگان پیشنهادات مختلفی برای درج در لایحه داشتند که یکی از این پیشنهادات الحاقی به لایحه، پیشنهاد آقای امیرآبادی فراهانی نماینده‌ی محترم قم مبنی بر تعطیلی روز هشتم ربیع الاول به مناسبت شهادت امام حسن عسکری و آغاز امامت امام زمان بود. این پیشنهاد نهایتاً در صحن علنی تصویب شد اما با ایراد شورای محترم نگهبان مبنی بر ایجاد بار مالی برای دولت مواجه شد. مجلس نیز در جلسه‌ی یکشنبه‌ی هفته‌‌ی جاری با اشاره به موافقت دولت با این تعطیلی بر مصوبه‌ی خود تاکید کرد.
درباره‌ی این مصوبه نکته‌ای جدی قابل تأمل است که نمایندگان محترم باید آن را در نظر داشته باشند و در صورتی که آن را صحیح تشخیص دادند نسبت به بازنگری در مصوبه‌ی تعطیلی هشتم ربیع اقدام کنند:
مناسبت مجعول و فاقد السندی در میان عوام شیعه وجود دارد که روز نهم ربیع الاول را سالروز قتل خلیفه‌ی دوم می‌دانند و با استناد به روایتی ضعیف و بی اعتبار آن ایام را رفع‌القلم تلقی می‌کنند و در شب نهم ربیع الاول (شامگاه هشتم ربیع الاول) جشن‌ها و مراسم‌هایی با مضمون طعن و سب و لعن خلفا برگزار و برای موجه جلوه دادن آن نیز نام عیدالزهرا (س) یا فرحه‌الزهرا (س) بر آن می‌گذارند و الفاظ و حرکات و اشعاری بر زبان می‌رانند که حرمت و قبح آنها بدیهی و بین است و حتی آن را جزئی از مناسک می‌دانند.
اینان در مقابل منتقدین، عمل خود را با تمسک به اصل تبری که یکی از فروع دین است توجیه می‌کنند و مخالفان‌شان را بی‌اعتنا به تبری می‌دانند و آنها را دارای گرایشات اهل سنت می‌خوانند.
به عنوان مثال مرحوم مهدی حائری یزدی در کتاب خاطراتش نقل می‌کند که در سال 1358 و در آستانه‌ی انتخابات مجلس بررسی قانون اساسی عده‌ای از وعاظ سرشناس تهران نزد ایشان آمده و نسبت به کاندیداتوری اشخاصی که گرایشات سنی و وهابی دارند گله‌مند بودند و اسامی مرحومان مفتح، بهشتی و طالقانی را به عنوان سنی‌گراها نام می‌برند!
اما حقیقت آن است که اصل تبری توسط اینان به سخیف‌ترین وجه و پست‌ترین مصداق ترجمه می‌شود. به برکت انقلاب اسلامی ایران، امروزه اینگونه مجالس و مناسبت‌ها رسماً مطرود و مذموم است و رهبر معظم انقلاب نیز بارها اهانت به صحابه و همسران پیامبر را حرام اعلام کرده‌اند، اما همچنان هستند اقشار گسترده و عظیمی از متشرعین که منتقد سیاست وحدت و پرهیز از اهانت و تفرقه افکنی نظام جمهوری اسلامی هستند و تا جایی که امکان داشته باشند به برگزاری علنی و پرشور چنین مجالسی اصرار دارند.
طیف حزب‌اللهی این اقشار نیز با این استدلال که فتوای حرمت رهبری معظم در مورد مجالس، علنی است با برگزاری مجالس خصوصی و چندنفره سب و لعن به راه خود می‌روند.
به نظر می‌رسد گرچه احتمالاً یکی از اهداف جناب امیرآبادی فراهانی و نمایندگان محترم از ارائه و تصویب چنین پیشنهادی جایگزینی مناسبت آغاز امامت امام زمان با مناسبت مجعول نهم ربیع الاول در اذهان متدینین بوده اما به نظر می‌رسد این مصوبه نتیجه‌ی عکس دارد و اتفاقاً با تعطیل کردن آن ایام، مناسبت مجعول نهم ربیع رسمیت خواهد یافت و با جدیت بیشتری از سوی معتقدینش دنبال خواهد شد زیرا نفس تعطیلی آن ایام، اهمیت آن را به ذهن متبادر می‌کند و آن را در عداد سایر مناسبت‌های بزرگ دینی و مذهبی که تعطیل رسمی هستند قرار می‌دهد.
مشاهدات میدانی نگارنده نیز در بازه‌ی زمانی پس از تصویب اولیه‌ی پیشنهاد و تاکید مجدد مجلس برآن، چنین فرضیه‌ای را ثابت می‌کند.
همچنین به نظر می‌رسد گره خوردن اختلافات پس از رحلت پیامبر عظیم‌الشان با مقوله‌ی ولایت و امامت که تبدیل به یکی از اصول مذهب شیعه شده است و معتقدان به سب و لعن خلفا نیز خود را مدافعان ولایت و امامت می‌نامند از طرفی و از طرف دیگر عنوان آغاز امامت امام زمان که باز هم مقوله‌ی امامت و ولایت را برجسته می‌کند به رسمی شدن و پررنگ‌تر شدن مناسبت نهم ربیع دامن میزند و این مطلب به هیچ عنوان با اصل همزیستی مسالمت‌آمیز با اقلیت‌ها و سیاست مذهبی جمهوری اسلامی و فراتر از آن با مبانی انقلاب اسلامی سازگار نیست و ممکن است تفرقه مذهبی را تشدید کند.
انتهای پیام
درقرن بیست ویکم وشکافتن اتم وتسخیرکرات هستیم و هنوز [بخشی هایی] ملت مسلمان جهان درگیر مسائل فرقه ای وپوچ هستندکه حاصلش سواستفاده آمریکاواروپا است تمام بهره برداریهای غیرمسلمین ازقرآن عظیم است وخود [بخشی هایی از] مسلمانان فقط از قرآن به صوت خوش وچندزن گرفتن وآتش جهنمش وپسرکان زیبای بهشتش توجه دارند درضمن درشب وفات امام حسن ع وحکومت آقاامام زمان تکلیف چیست؟بایدعزاداری کنیم یا شادی کنیم؟یابه عمرفحش بدیم؟
بسيارمطالب مفید و روشنگرانه ای است؟امیدوارم مورد توجه همه مسلمانان و مذاهب کشورقرارگیرد؟بخصوص اشخاصی که دم ازپیشرفت بشریت وغیره،،میزند؟گویاافرادی بعنوان مسلمان واینهمه ادعا بازهم ازنویسنده محترم یادداشت خواستارمجوزفحش به عمر رادارند!!!
پس نويسنده معتقد است مقوله « امامت و ولايت » بعد از رحلت پيامبر تبديل به يكى از اصول شيعه شده است ؟!!
درست متوجه شده ام ؟! اين نظريه حامل ادعائى سترگ است ! بايد به لوازم و تبعاتش هم توجه كرد.
احتمالاً نويسنده خبر نداشته باشد كه برخى از علماى بزرگ اهل سنت هم ولايت را از اصول دين دانسته اند.
———–
جهت اطلاع