هنر مبارزه با آمریکا را از چین بیاموزیم
اسفندیار خدایی، دانش‌آموخته‌ی دکتری مطالعات آمریکا از دانشگاه تهران، در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
در هیچ‌جای دنیا به اندازه ایران شعار “مرگ بر آمریکا” را نمی‌توان شنید و در هیچ کشوری به اندازه ایران پرچم آمریکا سوخته نمی‌شود. جمهوری اسلامی ایران افتخار می‌کند که تسلیم آمریکا نشده است و در چهل و پنج سال گذشته مقابله با آمریکا را سرلوحه سیاست خارجی خود قرار داده است.
در مقابل آمریکا نیز در مقابله با ایران کاهلی نکرده است: حمایت از عراق در جنگ تحمیلی، تلاش برای تغییر رژیم ایران، حمایت از رقبای ایران در منطقه و تحریم های اقتصادی تنها بخشی از اقدامات آشکار و پنهان آمریکا علیه ایران است.
طبیعی است که در مقابل این همه تهاجم آمریکا، سوختن پرچم و شعار مرگ بر آمریکا اقدامات بزرگ و متناسبی نیستند بخصوص که به مرور زمان تبدیل به امری عادی و تکراری شده‌اند و دیگر برای رسانه ها جذابیت خاصی ندارند.
اما ایران در چهل و پنج سال گذشته چه ضربه‌هایی به آمریکا زده است؟ چند سرباز آمریکایی به دست ایرانی‌ها کشته شده‌اند؟ نیروهای نظامی ایران چند هواپیما و تانک و کشتی و کارخانه آمریکایی را هدف قرار داده‌اند و چند میلیارد دلار به آمریکا خسارت وارد کرده‌اند؟
بدیهی است که کشتن سربازان عراقی در جنگ تحمیلی و یا مزدوران داعشی عرب و پاکستانی و تونسی ضربه‌ای به آمریکا محسوب نمی‌شود. آمریکا با تحریم‌ها و جنگهای مختلف صدها و بلکه هزاران میلیارد دلار به دولت و ملت ایران خسارت وارد کرده است؛ بلکه آمریکا توانسته است با ایجاد موج ایران‌هراسی در کشورهای عربی و حتی در اروپا، میلیاردها دلار به حساب کارخانه‌های اسلحه‌سازی خود واریز کند، و به بهانه مقابله با ایران، ناوهای خود را به خلیج فارس بیاورد و در خاورمیانه صدها پایگاه نظامی بزند و نفوذ سیاسی خود را بسط دهد و کشورهای منطقه را به خود وابسته سازد.
چین نیز همچون ایران تسلیم آمریکا نشده است. اما جالب است بدانید که در چهل سال گذشته، روزانه ده ها سرباز آمریکایی توسط چینی‌ها کشته شده‌اند! و هر ساله دهها کشتی، صدها هواپیما و هزاران تانک و صدها کارخانه آمریکایی توسط چینی‌ها هدف قرار گرفته‌اند و منهدم شده‌اند!
چین این اقدامات را از طریق اقتصادی و بدون شلیک گلوله انجام داده است. چین مستقیماً مقابل آمریکا نایستاد اما با اتخاذ سیاستی خردمندانه، با ایجاد زیرساختهایی اقتصادی و بهره‌گیری از امتیازاتی همچون نیروی کار ارزان، توانسته است میلیاردها دلار سرمایه را از آمریکا خارج و در چین مستقر سازد و شرکتهای عظیم دنیا را جذب کند.
وقتی که کارخانه‌ها و دلارهای آمریکایی به چین پرواز کنند، طبیعی است که دولت آمریکا مالیات کمتری کسب می‌کند و در نتیجه بودجه نظامی آمریکا کاهش می‌یابد و ارتش آمریکا سربازان کمتری را استخدام می‌کند. مثل این است که چین هزاران سربازان آمریکایی را کشته است و کسی هم صدای شلیک گلوله را نشنیده. وقتی که بودجه نظامی آمریکا تقلیل یابد، از تعداد هواپیماهای نظامی، ناوهای جنگی و تانکهای آمریکایی هم کاسته می‌شود، مثل این است که منهدم شده باشند.
ضمن آنکه رشد اقتصادی چین موجب شده است که آمریکا از نظر اقتصادی به پکن وابسته گردد به گونه‌ای که اگر روابط با چین را قطع کند، اقتصاد آمریکا فلج می‌شود و در غیاب کالاهای چینی، تورم در آمریکا سر به فلک می‌گذارد، در نتیجه مردم آمریکا از دولت مستقر در واشنگتن رویگردان می‌شوند و عرصه انتخابات به رقیب واگذار می‌شود.
در چهل سال گذشته تمام روئسای جمهور آمریکا (ریگان، بوش پدر، کلینتون، بوش پسر، اوباما و ترامپ) همگی قبل از انتخابات قول داده‌اند که مقابل چین قاطعانه بایستند و همواره رقیب خود را به اهمال و تساهل در مقابل چین متهم کرده‌اند؛ اما پس از رسیدن به قدرت از در سازگاری و مدارا با چین درآمده‌اند تا مبادا آمریکا را وارد بحران اقتصادی شود و عرصه سیاست را به رقیب واگذارند.
چین تنها کشوری نیست که توانسته در مبارزه هوشمندانه با آمریکا پیروزی‌های درخشانی کسب کند. ژاپن، کره جنوبی، اروپا، روسیه، هند، برزیل و کشورهای مسلمانی چون مالزی و ترکیه با همین روش توانسته‌اند خود را از گزند شاخ های آمریکا در امان سازند و بلکه با نفوذ در اقتصاد و سیاست آمریکا خردمندانه منافع خود را دنبال کنند.
روزگاری آمریکا چهل درصد اقتصاد دنیا را در اختیار داشت، امروز ۲۴ درصد اقتصاد دنیا را دارد و این روند افول ادامه دارد. اما این دولت و ملت ایران هستند که همواره مظلومانه هدف تحریم ها، جنگ ها و تهدیدهای امریکا قرار گرفته‌اند و هزاران میلیارد دلار خسارت می بینند، اما ناخواسته میلیاردها دلار به کارخانه‌های اسلحه‌سازی آمریکا تقدیم میکنند و بهانه لازم برای سیاستهای سلطه‌جویانه آمریکا در متطقه را فراهم می‌نمایند. آیا وقت آن نرسیده است که هوشمندانه با آمریکا مبارزه کنیم؟
سلام آمریکا احمق ترین دشمن ایران است که باتحریم ایران سیل پولها ونفت ومعادن ایران رو سرازیر کرده به چین وخودش مثل لاشخور دنبال ناامنی در گوشه جهان شده که بتواندتکه لاشه ای بدست بیاره درصورتی که می‌توانست با سرازیر کردن کالاهای خود علاوه براینکه دست چین رو از ایران کوتاه کنه درآمد سرشاری هم بدست بیاره وایران رو از هرجهت وابسته خود کند حالا هم در دام تنیده خودش گرفتار شده
حق با شماست کمک کنید اقتصاد ایران مثل چین توانمند بشه با یک سوم جمعیت جهان ، اونوقت میشه با آمریکا دست داد، ایرانی ها یک روز هم مثل چینی ها نمیتونن زندگی کنن، اونا هر خلافی رو چه رجال چه دانشمند و چه عادی رو چشم پوشی نمیکنن، و خانوادگی مجازات میشن، شما بهتره مدتی برید چین زندگی کنید، تا مردم شناسی چینی و ایرانی رو کامل بشناسید و قضاوت کنید، دوره شاه ما هیچ مشکلی نداشتیم با آمریکا ، چرا اینقدر بدبخت بودیم وسط تهران چهار ساعت برق نداشتیم که اساسا هیچ روستایی برقکشی نبود!!!با ذغال و کرسی گرمایش داشتیم ، نفت نداشتیم ، اونوقت با لوله آمریکا نفت میبرد! شیرده کامل بود شاه ایران مثل عربستان!!
پس بیایم تولید کنیم دیوانه وار و ارزان صادر کنیم دیوانه وار چراکه نشه
آفرین کاملا به حق وزیبا فقط مشکل اینجاست که تو ایران عده ای با فریاد مرگ بر آمریکا ودیگر شعارهای بی منطق والکی درآمد زیادی برای خود کسب میکنند وخاضر هستند برای نفع شخصی همه چیز فدا کنند
البته باید ار حمایت های امریکا از ایران هم اشاره ای کرد مانند فرستادن موشک های هاک به ایران در جنگ با عراق در موضوع مک فارلین ایجاد اولین حکومت شیعه عرب در عراق سرکوبی داعش حمایت از شیعیان عراق هنگام سرکوبی انها توسط صدام ودستگیری صدام حسین و محاکمه او از میان بردن سران طالبان و ابوبکر بغدادی و..
همه چیز به نگاه و دیدگاه حاکمان بستگی دارد. چین نوع حکومت و نگرش خیلی فرق دارد.و سودش را هم برده است
هر کسی که دلش میخاد بروفق مرادش اوضاع باشه ،عین این آقا برداشت داره . جمهوری اسلامی حتما اشتباهات زیادی داشته ،اما وارث کشوری بوده که مستعمره آمریکا وغرب بوده .اگه ما نفت رو هم مجانی به آمریکا بدیم باز اون راضی نیست ،آمریکا تمامیت خواه است ،ایران باید روی پای خودش وایسه وبادیپلماسی کارش رو پیش ببره.
بسیار خوب و به حق.
کاش مسئولین بیدار شوند وخردمندانه بیندیشند.
بیش از همه، این مردم هستند که تاوان می پردازند ،اگرنه مسئولین در جایگاهی هستند که کمبودها ، آزارشان ندهد.
مردمی که هیچ تصمیمی و هیچ تقصیری در تحمل این فشارها ندارند.
دست از شعار و کارهای نمادین برداریم و در عمل چاره بیندیشیم.