ننگ مزدوری تا ابد | رضا صادقیان

رضا صادقیان، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی نوشت:

گمانم نبود روزگاری برای درک بهتر معنی «مزدور» به لغت‌نامه نامه دهخدا مراجعه کنم. مرحوم دهخدا در فرهنگ لغت برابر معنای مزدور نوشته است: خود فروخته، مزد بگیر، جیره‌خوار و مواجب بگیر.

نزدیکترین تصویر نزد ایرانیان از معنای مزدوری در آغوش گرفتن مجاهدین خلق توسط صدام حسین بود. مرد قدرتمند عراق که سال‌ها بعد در فاضلاب همان کشور یافت شد، از ترس جانش. دقیقا در روزگاری که مردم ایران زیر آوار موشک‌های رژیم بعث بودند و سربازان وطن در جبهه‌های نبرد جان فشانی می‌کردند، مسعود رجوی و سایر اعضای ارشد فرقه مجاهدین با صدام دست دوستی و همکاری دادند. با دست همکاری به دشمن بعثی علیه وطن سابق‌شان؛ مصداق حقیقی معنای مزدوری را محقق کردند. این ننگ تا ابد در تصاویر ماندگار شد و برای اثبات کلیدواژه مزدوری بسیار کارآمد است.

مدتی بعدتر همین نیروی مزدور با دریافت تدارکات نظامی و روغن کاری تانک‌های اسقاطی رژیم بعث و استفاده از “خواهران مجاهد” به کشور خودشان لشکرکشی کردند؛ به دنبال فروغ جاویدان بودند که یکباره با تلاش‌های شهید صیاد شیرازی سر از غروب قبرستان سر درآوردند. نام‌شان همیشه به ننگ در تاریخ این سرزمین به عنوان نیروهای خود فروخته و مزدور ماند.

مزدوری در تاریخ بشریت سابقه‌ای طولانی دارد؛ حتی قبل از میلاد حضرت مسیح بسیاری بوده‌اند که در ازای پول برای دیگران مزدوری می‌کردند. انسان‌هایی که با دریافت مزد برای سایر دولت‌ها، گروه‌های تبهکار، حلقه‌های تروریستی مزدوری می‌کردند.

حوادث تلخ دهه 60 میلادی در کشورهای آفریقایی و فعالیت افسارگسیخته مزدوران باعث ورود سازمان ملل و صدور قطعنامه و بعدها تصویب کنوانسیون 1989 شد. کنوانسیونی که تعریف مشخصی از واژه مزدوری می‌دهد و حدود فعالیت مزدوران را براساس تجربه‌های پیشین در کشورهای آفریقایی مشخص می‌کند.

فعالیت افرادی مانند باب دنارد نیز باعث اتخاذ چنین رویکردی در سازمان‌های بین‌المللی علیه مزدوری شد. باب دنارد (Bob Denard) یکی از معروف‌ترین و جنجالی‌ترین مزدوران قرن بیستم بود؛ مانند جریان واگنر که به عنوان سربازان روسیه فعالیت می‌کنند. او به خاطر حضور پر رنگش در کودتاها، عملیات مخفی و جنگ‌های داخلی در آفریقا و اقیانوس هند شهرت جهانی پیدا کرد. البته به ننگ و نکبت.

او فرانسوی و سابق بر این در ارتش فرانسه خدمت کرده و در کودتاهای کنگو، آنگولا، بنین، گابون و کومور شرکت فعال کرده بود. از همه پول گرفته بود که در همان جبهه بماند و جنگ کند، در این میان اگر کسی و جریانی پول بیشتری پرداخت می‌کرد او به سادگی به همراهان سابق پشت می‌کرد و در برابر پول بیشتر علیه یاران سابق می‌جنگید.

بی‌دلیل نیست که او را «پادشاه مزدوران» لقب داده‌اند. دنارد «پادشاه» شد اما به «مزدوی». گاهی برای پیروزی کوتاچیان دست به تلاش می‌زد و پس از مدتی با دریافت پول برای مخالفان کودتاچیان فعالیت می‌کرد.

پس از حمله اسراییل به خاک وطن برخی به نام‌های مختلف و با ادبیات گوناگون از این عمل جنایت ‌بار و تحرکات علیه وطن خودشان دفاع می‌کنند. این افراد در بهترین حالت مزدوران بی‌مزد و بدون حقوق هستند. کسانی که دهانشان را می‌گشایند و در جهت تضعیف نیروهای خودی و ملت ایران سخن می‌گویند. این ایام خواهد گذشت. اما نیک بدانید وطن جایی نیست که به بهانه و بی بهانه آن را رها کرد و رفت.

وطن قابل فراموش کردن نیست. حتی پس از سال‌های طولانی و زندگی در غربت. وطن محل زندگی، عشق، خاطره سازی و دوست داشتن و دوست داشته شدن است. به اسم آزادی و رهایی و داشتن یک زندگی آسان که هیچ چیز آن مشخص و معلوم نیست، وطن خود را به هیچ بهایی و بهانه‌ای نفروشید. مرز میان وطن دوستی و مزدوری بسیار عیان و روشن است.

انتهای پیام