«لاویج و تقصیر ظریف!»

به گزارش انصاف نیوز، روزنامه ی ایران نوشت: عموجان دلواپس ما گیر داده اند که کار و زندگی مان را ول کنیم و آخر هفته برویم لاویج! می فرمایند هم فال است و هم تماشا. عسل طبیعی!؟ می خریم، یک تنی به آب گرم معدنی می زنیم و در عین حال کفن می پوشیم و به عملکرد جناب ظریف هم اعتراض می کنیم!

هرچه خدمت ایشان توضیح می دهیم که از کجا معلوم جناب ظریف به جنگل های لاویج تشریف فرما شوند، به خرج شان نمی رود. می فرمایند: «چطور حرف رفقای شما وحی منزل است اما سخن نماینده نور و محمودآباد را زمین می گذارید! ایشان شهادت داده اند که ما اهالی نور ایشان را هفته ای یکی دو روز در دهستان و جنگل لاویج مشاهده می کنیم.»

عجب داستانی شد، تا چند روز پیش خیلی از ایرانی ها شاید نمی دانستند، لاویج کجاست اما حالا این دهستان و جنگل های زیبا به قلب مناقشات سیاسی و دیپلماتیک کشور راه یافته است. 

البته لاویج تقصیر ندارد. مقصر جناب ظریف هستند که گاهی برای استراحت و احتمالاً بهره بردن از آب گرم سری به لاویج می زنند. ایشان باید شبانه روز 25 ساعت سر کار باشند و از ساختمان وزارت خارج نشوند، البته باز خدا را صد هزار بار شکر که به لاویج می روند، اگر زبانم لال به جنگلی در یک کشور خارجی می رفتند چه مصیبتی درست می شد.

عموجان فرمودند: «کارنامه جناب ظریف به قدر کفایت مسأله دار هست، فقط عسل لاویج را کم داشت. این دیپلمات های اعتدالی آنقدر کار می کنند خسته نشوند! اگر قرار باشد به درد مردم رسیدگی کنند، دیسک کمر شان عود می کند اما هنگام پیاده روی با کری که می شود شق و رق قدم بر می دارند بعد هم می گوییم چرا، ما را به عقل سالم حواله می دهند. این بود اعتدال؟»

والله تقصیر شما نیست عموجان بد عادت شده اید. باورتان نمی شود آن مرد که شبانه روز در سفرهای استانی و فرا استانی بود رفته است. همان سفرهایی که درآن هزاران مصوبه تصویب می شد و بودجه عمرانی مملکت را بی حساب و کتاب پخش و پلا می کرد. هنوز انتظار دارید دولت همین طور دور ایران را بچرخد و کلنگ به زمین بکوبد، پولش از کجا بیاید هم مهم نیست.

آقا اسفندیار رفتگر مهربان محله ما سر رسیده و فرمودند: «آقا این لاویج گنج پیدا شده؟ چه خبر است که هر کسی از راه می رسد آدرس لاویج را می پرسد؟» خبری نیست آقا اسفندیار! آش تازه ای برای دولت پخته شده که دیگش را در لاویج بار گذاشته اند…

انتهای پیام