چوب استیضاح بر سر وزرای آموزش و پرورش

امیرعباس میرزاخانی، کارشناسان حوزه آموزش در «همشهری» نوشت: وزرای آموزش و پرورش در تمام دولت‌ها همواره در معرض تذکر، سؤال و استیضاح نمایندگان مجلس شورای اسلامی بوده‌اند، آن هم به‌واسطه گستردگی وظایف و توقعات کمرشکن دیگر بخش‌های نظام از این نهاد که باعث ایجاد مشکلات دوچندان برای این ابر وزارتخانه شده است. نقش مدیران آموزش و پرورش در مراحل اجرایی انتخابات و استفاده از مدارس به‌عنوان حوزه‌های برگزاری انتخابات و همچنین حضور گسترده معلمان و مسئولان ادارات مناطق در فرایند اجرایی و نظارتی انتخابات یکی از اصلی‌ترین عوامل بی‌ثباتی مدیریت در این وزارتخانه است و باعث می‌شود نهادی که باید پایه‌گذار فرهنگ عمومی کشور باشد، به‌عنوان سازمان رأی برخی افراد جناحی و سیاسیون فرصت‌طلب قرار گیرد و با فشار به مسئولان آموزش و پرورش و استفاده از اهرم‌های خود سعی و اقدام به گماردن نیروهای همسو با جناح خود در راس مدیریت‌های مناطق و ادارات را کنند. در شرایطی که فضای عمومی کشور تحت‌تأثیر افزایش قیمت بنزین و همچنین سهمیه‌بندی آن، اعتراض‌های حاصل از این تصمیم و البته قطعی اینترنت بوده است‌؛ مجلس شورای اسلامی به‌جای طرح سؤال و یا استیضاح وزرای کشور، ارتباطات و نفت درباره عملکرد آنها در ایجاد وقایع تأسف‌بار هفته‌های گذشته و عدم‌اقناع افکار عمومی درخصوص تصمیماتشان که هزینه‌های زیادی را به جامعه و مردم وارد کرده است؛ در اقدامی غیرمنتظره با 60امضا طرحی را تقدیم هیأت رئیسه مجلس کردند که به موجب آن وزیری را که 3ماه پیش از همین مجلس با 200رأی راهی ساختمان سپهبد قرنی کرده بودند، مورد سؤال نمایندگان قرار گیرد.

با وجودی که استیضاح، حق قانونی نمایندگان مجلس شورای اسلامی و اهرمی برای نظارت بر کار وزرا محسوب می‌شود؛ ولی طرح آن در این شرایط که کشور درگیر مشکلات متعدد معیشتی و اقتصادی و ریزگردهای آلاینده است و پس از گذشت حدود 3ماه فعالیت آقای حاجی‌میرزایی، خیلی نمی‌تواند افکار عمومی و قاطبه معلمان را نسبت به این خیراندیشی! نمایندگان قانع کند. در استیضاح به مواردی همچون «خلف وعده در اجرای رتبه‌بندی معلمان، انتصابات ناکارآمد، توزیع نامناسب نیروی انسانی، کمبود کتاب درسی در بین دانش‌آموزان و عدم‌تعیین تکلیف نیروهای خریدخدمات آموزشی و نهضت سوادآموزی» آمده است. با بررسی اخبار چندماه گذشته بارها از سوی وزیر و معاونان او، مصاحبه‌ها و پاسخ‌های متعددی به هرکدام از این موارد داده شده و به اذعان بسیاری از خبرنگاران، اخبار مربوط به این موضوعات به حد اشباع رسیده است ولی نمی‌توان فهمید چرا نمایندگان محترم، این حد پاسخگویی وزارت آموزش و پرورش که بی‌سابقه بوده را نمی‌بینند! اما با فرض اینکه این حجم اخبار نمایندگان را قانع نکرده است این پرسش مطرح می‌شود که این دوستان براساس چه پژوهشی به این نتیجه رسیده‌اند که این موارد استیضاحی، نتیجه اقدامات 3‌ماه حاجی میرزایی است و ایشان باید پاسخگوی آنها باشد. آیا سامانه نظرسنجی خاصی وجود دارد که بگوید وزیری که تا به‌حال فقط 3انتصاب – کمترین تعداد انتصاب در 3ماهه نسبت به دیگر مدیران کشور – از نیروهای خوش‌نام و با سابقه تعلیم و تربیتی داشته است را ناکارآمد بداند و دلایل آن را بیان کند و اساسا آیا این مدیران تازه انتصاب در این فرصت اندک – 3ماه – تابه‌حال چه اقدامی انجام داده‌اند که از نظر نمایندگان مصداق ناکارآمدی تلقی شده است.

با نگاهی گذرا به موارد استیضاح و با مطالبی که بیان شد، به‌نظر می‌رسد این استیضاح تنها بهانه‌ای برای مخالفت با دولت و نه فرهنگیان و نظام تعلیم و تربیت، بلکه ممری برای رسیدن به مواهب سیاسی جناح مطلوب خودشان با کارکرد انتخابات در پیش‌رو باشد؛ وگرنه کیست که نداند وضعیت امروز آموزش و پرورش نتیجه مداخلات سیاسی احزاب و جریانات حزبی در فرایند تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی‌‌های نظام تعلیم و تربیت است و راه اصلاح آن اصلا از مسیر استیضاح‌های سیاسی نمی‌گذرد، و تا زمانی که نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی به جای حل مسئله آموزش و پرورش- اولویت‌بندی مشکلات و ارائه راه‌حل‌های قانونی با مشارکت همه ارکان نظام با همراهی معلمان- به فکر حذف صورت مسئله – استیضاح- باشند، نه‌تنها مشکلات این نهاد حل نخواهد شد، بلکه آرامش نسبی ایجادشده در آن را برای چند صباحی برهم می‌زنند.

انتهای پیام