تبعیض چرا؟
دکتر امیرحسین هدایتی، رییس بهداری زندان مشهد و نماینده کارکنان زندانها در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
گذران زندگی قطعا بدون داشتن شغل و کسب و کار امکان پذیر نیست و از ایام کهن، بر اساس، تخصص و تجربه افراد مختلف در مشاغل و حرفه های گوناگون مشغول بوده اند ولی هیچ وقت و هیچ زمان تمام مشاغل به یک اندازه سهل و یا سخت و به یک اندازه جیره و مواجب و دستمزد نداشته اند.
تمام اینها یا به میزان تخصص بستگی داشته و یا نوع سختی کار.
قطعا یکی از سختترین مشاغل کار کردن در زندان و نگه داری و نگهبانی از مجرمان و محکومان می باشد.
افراد ناهنجار و یا در بهترین حالت ممکن، بدشانس جامعه!
همانها که یا قانون آنها را از خانواده و جامعه دور کرده و یا گرفتاری! که در هر دو صورت شرایط روح و روان مناسب نداشته و قطعا زندگی با این دست افراد سخت و جان کاه است. و فقط کافی است که بخشی از آن شرایط سخت زندانی به هم زیست منتقل شود. آن هم زیست کیست؟ قطعا فقط کارکنان زندان اعم از نگهبان و مددکار و پزشکان بهداری و… می باشند.
قانونگذار محترم با رویت این شرایط خاص و سخت بودن این شغل، با تصویب قانونی در سال 90 فوق العاده شغلی برای کارکنان زندان در نظر گرفته اند که بعد از 9 سال هنوز یک ریال از این فوق العاده به دلایل و بهانه های مختلف به این قشر خدوم پرداخت نشده است.
همان ها که بیدارند تا دیگر افراد جامعه راحتتر بخوابند و خوابشان نیز با آشوب ذهنی زندان با بیداری تفاوتی ندارد.
همان ها که زمانی که در جامعه آنفولانزا تهدیدی بزرگ است مجبور به همزیستی با بیماران مبتلا به ایدز و هپاتیت هستند و هزاران درد دیگر که در وصف آن مثنوی ها باید نوشت.
در سالی که فرهنگیان و نظامیان عزیز چند باره افزایش حقوق داشتند و بازنشستگان بعد از چندین سال مجاهدت طعم هم سان سازی حقوقشان را دیدند هیچکس و هیچ عزیزی از مسولین به فکر این کارکنان زحمتکش و رنج دیده نیست و اقدامی جهت احقاق حق آنها نکرده است. چرا؟
شاید چون این کارمندان به دلایل امنیتی دیده نمی شوند، پس دوربینها فضای تبلیغات و مانور ندارند و یا جمعیت آنها به اندازه فرهنگیان و نظامیان نیست که کاربری انتخاباتی و تبلیغاتی داشته باشند.
ولی هر چه هست این یک طلب است که کارمندان زندان سالهاست دارند و عاجزانه از مسولین استدعا دارند که حق و حقوق قانونی آنها را بپردازند نه اینکه نفرین ابدی کارکنان مظلوم زندانها تا ابد بدرقه راهشان باشد.
انتهای پیام